sciencetalk

Men gaat er nu vanuit dat de enige oplossing een expanderend heelal is. Dit is gebaseerd op de roodverschuiving van verre sterrenstelsels. Dit idee is gebaseerd op een onuitgesproken aanname. Deze onuitgesproken aanname is dat een foton gedurende zijn reis door het lege universum GEEN energie verliest. En dan wordt niet bedoelt verlies van energie door stofwolken enzo. Nee het gaat om energie verlies alleen tijdens het reizen door echte lege ruimte. Via de Hubble-constante kun je zien dat het verlies per Mpc heel klein hoeft te zijn. Dat een foton zo weinig energie verliest over zo'n grote afstand kan volgens mij niet op aarde bewezen worden. Dan zou een stabiel heelal toch een mogelijkheid zijn.

Dan zal je ook alle aanwijzingen voor de Big Bang (zoals de achtergrondstraling) op een andere manier moeten verklaren.

spacebel schreef: ↑vr 19 mar 2021, 15:03 Men gaat er nu vanuit dat de enige oplossing een expanderend heelal is. Dit is gebaseerd op de roodverschuiving van verre sterrenstelsels. Dit idee is gebaseerd op een onuitgesproken aanname. Deze onuitgesproken aanname is dat een foton gedurende zijn reis door het lege universum GEEN energie verliest.

? Een foton verliest juist wel energie; de golflengte neemt toe vanwege de expansie, en dus neemt de energie E=h*c/lambda af.

""Dan zal je ook alle aanwijzingen voor de Big Bang (zoals de achtergrondstraling) op een andere manier moeten verklaren.""
De achtergrondstraling is dan gewoon de straling van verre sterrenstelsels

spacebel schreef: ↑vr 19 mar 2021, 20:35 ""Dan zal je ook alle aanwijzingen voor de Big Bang (zoals de achtergrondstraling) op een andere manier moeten verklaren.""
De achtergrondstraling is dan gewoon de straling van verre sterrenstelsels

Die straling voldoet in het geheel niet aan de kenmerken die eventuele straling van verre sterrenstelsels zou hebben.
Bovendien is dit maar één van de vele problemen die je zou moeten oplossen.

flappelap schreef: ↑vr 19 mar 2021, 16:47
spacebel schreef: ↑vr 19 mar 2021, 15:03 Men gaat er nu vanuit dat de enige oplossing een expanderend heelal is. Dit is gebaseerd op de roodverschuiving van verre sterrenstelsels. Dit idee is gebaseerd op een onuitgesproken aanname. Deze onuitgesproken aanname is dat een foton gedurende zijn reis door het lege universum GEEN energie verliest.
? Een foton verliest juist wel energie; de golflengte neemt toe vanwege de expansie, en dus neemt de energie E=h*c/lambda af.
[Als je uitgaat van een expansie. Dan neem je aan dat de foton niet op een andere manier energie verliest. Daar gaat het juist om]

Xilvo schreef: ↑vr 19 mar 2021, 20:39
spacebel schreef: ↑vr 19 mar 2021, 20:35 ""Dan zal je ook alle aanwijzingen voor de Big Bang (zoals de achtergrondstraling) op een andere manier moeten verklaren.""
De achtergrondstraling is dan gewoon de straling van verre sterrenstelsels
Die straling voldoet in het geheel niet aan de kenmerken die eventuele straling van verre sterrenstelsels zou hebben.
Bovendien is dit maar één van de vele problemen die je zou moeten oplossen.
[waarom niet ??]

spacebel schreef: ↑vr 19 mar 2021, 20:42
Xilvo schreef: ↑vr 19 mar 2021, 20:39
""Dan zal je ook alle aanwijzingen voor de Big Bang (zoals de achtergrondstraling) op een andere manier moeten verklaren.""
De achtergrondstraling is dan gewoon de straling van verre sterrenstelsels
Die straling voldoet in het geheel niet aan de kenmerken die eventuele straling van verre sterrenstelsels zou hebben.
Bovendien is dit maar één van de vele problemen die je zou moeten oplossen.
[waarom niet ??]

Bijvoorbeeld omdat het dan van stelsels met verschillende afstanden zou moeten komen, met verschillend roodverschoven spectra. Hoe wil je daar een zwarte-straler-spectrum uit krijgen?

Dit soort "tired light" hypotheses zijn er in verschillende smaakjes.

Ze zijn voor zover mij bekend allemaal terzijde gelegd, want niet gesteund door waarnemingen. Zie bijvoorbeeld hier: klik

Een belangrijke waarneming is die van supernovae; we kennen de duur van de verschillende typen supernovaflitsen vrij goed, en aan de hand van het spectrum van een supernova is het type en daarmee de tijdsduur goed in te schatten.

Het blijkt uit vele waarnemingen dat vér gelegen novae langer (en roder) flitsen dan meer nabije van hetzelfde type. Dat is goed te verklaren met roodverschuiving door een expanderend heelal, en de waarnemingen komen vrij netjes overeen met de berekeningen vanuit deze hypothese.

Maar dat lukt echt niet met een statisch heelal en 'vermoeid' licht. Dat licht zou (op onbekende wijze) energie verloren hebben gedurende de lange reis. Maar als dat klopte zou de duur van de novae in een statisch heelal even lang moeten zijn ongeacht hun afstand en dat is duidelijk niet het geval. Zo zijn er nog een aantal waarnemingen die dit soort ideeën ontkrachten.

Bedankt voor dit artikel. Inderdaad lijkt "tired light" niet de oplossing.

flappelap schreef: ↑vr 19 mar 2021, 16:47
spacebel schreef: ↑vr 19 mar 2021, 15:03 Men gaat er nu vanuit dat de enige oplossing een expanderend heelal is. Dit is gebaseerd op de roodverschuiving van verre sterrenstelsels. Dit idee is gebaseerd op een onuitgesproken aanname. Deze onuitgesproken aanname is dat een foton gedurende zijn reis door het lege universum GEEN energie verliest.
? Een foton verliest juist wel energie; de golflengte neemt toe vanwege de expansie, en dus neemt de energie E=h*c/lambda af.

?Een foton dat energie verliest? En waar gaat die verloren energie dan heen? Een foton verliest geen energie. De golflengte toename is schijn.

sciencetalk

Kan een stabiel heelal echt niet ?

Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?

Re: Kan een stabiel heelal echt niet ?