sciencetalk

Ik las in een artikel dat het bestaan van virtuele deeltjes die in een vacuum uit het niets ontstaan en terug verdwijnen, en verantwoordelijk zijn voor de toestand van minimum vacuum energie, reeds experimenteel aangetoond werd.
Hoe heeft men dat kunnen aantonen ?

Ik weet niet zeker of dit direct gemeten is (ik ben een hobbyist op dit gebied, dus ik weet het niet zeker), door de beperkingen zoals aangeduid in dit filmpje. Het probleem is dat je daarvoor in een container met een temperatuur van 0K moet meten. Absoluut 0K kan je nooit verkrijgen door Heisenberg onzekerheid. In hetzelfde filmpje wordt vanaf 7 minuten uitgelegd wat ertoe geleid heeft om het bestaan van virtuele deeltjes te rechvaardigen (de problemen die het oplost).

Hier een kort artikel:
https://www.scientificamerican.com/arti ... icles-rea/

In het kort komt het er op neer dat een virtueel deeltje een interactie kan hebben met een gewoon deeltje.
Die interactie kunnen we zij het erg lastig, meten.

Wat uit vroege experimenten naar voren kwam was de Lamb shift:
https://gravityandlevity.wordpress.com/ ... amb-shift/

En, zo begrijp ik, ook het Casimir effect. Heb je daar ook nog een artikel van? (interessant!)

Google?

De naam "virtuele deeltjes" zegt al dat dit geen echte deeltjes zijn (virtueel), maar voor toegankelijkheid en/of berekeningen gebruikt worden. (Zoals bij de gangbare beschrijving(en) van Hawking straling.)

Gast044 schreef: ↑za 17 apr 2021, 03:18 De naam "virtuele deeltjes" zegt al dat dit geen echte deeltjes zijn (virtueel), maar voor toegankelijkheid en/of berekeningen gebruikt worden. (Zoals bij de gangbare beschrijving(en) van Hawking straling.)

Hier ben ik het niet mee eens. In QVT wordt een virtueel deeltje gezien als een fluctuatie in het veld. Een deeltje als een excitatie daarvan. Beiden zijn even reeel.

Het Casimir effect is inderdaad het ultieme voorbeeld van de realiteit van virtuele deeltjes.