sciencetalk

Op diverse youtube video's is een eenvoudige demonstratie van het fotoelektrische effect te zien, zoals hier. Een negatief geladen zinken plaatje verliest zijn lading als het beschenen wordt met een UV-C lamp (hard ultraviolet). Het leek me leuk om na te doen, maar hoe kom je aan een UV-C lamp, en hoe kun je er voorzichtig mee omgaan? De Action verkoopt toevallig een geschikte 'desinfectiedoos', voor 4 euro, niet duur voor een klassiek experiment van de kwantumfysica. Hij bevat vier UV-C leds (270-280 nm) die gaan branden als de doos dicht is. Het werkt: zoals verwacht wordt een negatief geladen plaatje door het UV-licht ontladen, en een positief geladen plaatje niet.

Desinfectiedoos, en zinken plaatje plus ijzerdraad als elektrodes op een plastic raam.

Wat opvalt aan de video is dat de man niet bang is voor UV-C straling die op zijn vingertoppen valt. Vermoedelijk heeft hij het vaker gedaan, en geconstateerd dat zijn huid er niet rood of bruin van wordt, maar is dat een redelijk criterium? Of zou je net zoals bij rontgenstraling de equivalente dosis kunnen schatten die geabsorbeerd wordt door de huid, en dan de norm van 50 mSv per jaar kunnen toepassen? Is de weegfactor van UV-C straling gelijk aan 1?

Bij het maken van een röntgenfoto, een ct-scan of mri-opname word je ook niet gelijk verminkt.
Intuïtief: het gevaar is evenredig met de tijdsduur vd bestraling.