Zoals Marko hierboven al aanhaalde is Scarborough Fair een lied waarin een jongeman zijn ware liefde probeert terug te winnen. Het is een traditionele Engelse ballade, een variant op The Elfin Knight, een Schotse ballade waarin een elf een jonge vrouw dreigt te ontvoeren en haar tot zijn geliefde te maken tenzij zij een onmogelijke opdracht kan uitvoeren ("For thou must shape a sark to me / Without any cut or heme, quoth he"), waarop zij antwoordt met een lijst van taken die hij dan eerst moet uitvoeren ("I have an aiker of good ley-land / Which lyeth low by yon sea-strand").
Het lied komt in ieder geval voor in de Traditional Tunes van Frank Kidson uit 1891. Kidson zei het lied te hebben gehoord in een uitvoering van een straatzanger in Whitby.
De verwijzing naar de Scarborough Fair en de herhaling van de kruiden "parsley, sage, rosemary, and thyme" in het refrein komen pas voor in de 19e eeuwse versie en hoogstwaarschijnlijk is het refrein geleend uit de ballade Riddles Wisely Expounded, een traditioneel Engels lied dat in ieder geval in 1450 al bestond en een soortgelijke tekst had. Hier dreigt de duivel een meisje te ontvoeren tenzij zij een aantal raadsels kan oplossen. In Keltische folklore, net als in veel andere Europese traditionele verhalen, krijgen mannen die dingen naar de hand van een vrouw vaak onmogelijke taken te vervullen als onderdeel van huwelijksbeproevingen. Voorbeeld is het Welshe "Culhwch and Olwen" uit de 11e eeuw waar 40 onmogelijke taken worden opgelegd door de toekomstige schoonvader, de reus Ysbadadden Pen Cawr. (Het is interessant dat Tolkien in zijn Tale of Beren and Lúthien een soortgelijk verhaal vertelt en dus teruggrijpt op de Keltisiche tradities).
In de versie van Kidson komen de kruiden salie, rozemarijn en thijm voor, waar in latere versies ook peterselie te horen is. Deze kruiden waren in de middeleeuwen analogieën van deugden en ondeugden. Zo betekende peterselie troost maar ook de hel, salie was sterkte en onsterfelijkheid, rozemarijn betekende liefde en relaties en thijm stond voor moed en contact met onwereldse wezens.
De tekst zoals Frank Kidson die in zijn Traditional Tunes weergaf luidde:
"O, where are you going?" "To Scarborough fair,"
Savoury sage, rosemary, and thyme;
"Remember me to a lass who lives there,
For once she was a true love of mine.
"And tell her to make me a cambric shirt,
Savoury sage, rosemary, and thyme,
Without any seam or needlework,
And then she shall be a true love of mine.
"And tell her to wash it in yonder dry well,
Savoury sage, rosemary, and thyme,
Where no water sprung, nor a drop of rain fell,
And then she shall be a true love of mine."[6]
— Stanzas 1–3
De melodie heeft folkzanger Ewan McColl in 1947 gehoord van Mark Anderson, een gepensioneerde loodmijner.
Meer over het lied
hier.