sciencetalk

Hier en daar zijn er in de wereld gebouwen/muren gebouwd van zeer grote gehouwen stenen.
(Sommigen noemen dat cyclopen)

Men laat dan zien hoe precies die blokken zijn vervaardigd men krijgt inderdaad er geen mes tussen.

Maar werden die blokken wel zo precies vervaardigd?


Ik ben lang geleden in de zoutmijnen van Salzburg geweest en daar was een gang die niet meer werd onderhouden, de bodem was zo'n veertig centimeter omhoog gekomen er reste nog een smalle doorgang. Let wel dit was rots en geen zout.

Er zit dus kruip in gesteente.
Kan het niet zo zijn dat die gehouwen stenen oorspronkelijk wat slechter paste maar dat ze na duizend (of meer) jaar kruip aan elkaar zijn komen te zitten?

Let wel:
Ik bedoel niet dat er grote afstanden tussen de blokken waren, maar misschien wel hier een daar wat millimeters.

Lijkt me niet onmogelijk.
echter het verschil in passing tussen onderste en bovenste lagen zou dan meetbaar moeten zijn.

ook moet je iets dergelijks kunnen nabootsen

In die zoutmijnen, waren de openingen tussen de stenen wel degelijk zoals ze origineel waren, en dus niet in de loop der jaren aangekoekt met (ondertussen versteend) zout?

Er is wel wat te vinden over kruip in gesteenten ("Creep in jointed rock masses"), maar ik verwacht dan eerder dat dit werkt in de vertikale zin (dus de horizontale voegen). Ik begrijp niet hoe vertikale voegen onder kruip te lijden zouden hebben. Kruip is het (plastisch) vervormen op lange termijn bij spanningen onder de vloeigrens, niet bij quasi-nul spanningen...

king nero schreef: ↑ma 14 aug 2023, 15:45 In die zoutmijnen, waren de openingen tussen de stenen wel degelijk zoals ze origineel waren, en dus niet in de loop der jaren aangekoekt met (ondertussen versteend) zout?

Er is wel wat te vinden over kruip in gesteenten ("Creep in jointed rock masses"), maar ik verwacht dan eerder dat dit werkt in de vertikale zin (dus de horizontale voegen). Ik begrijp niet hoe vertikale voegen onder kruip te lijden zouden hebben. Kruip is het (plastisch) vervormen op lange termijn bij spanningen onder de vloeigrens, niet bij quasi-nul spanningen...

Er waren geen stenen, het was een gehouwen gang die als het ware weer langzaam dicht vloeide.

tempelier schreef: ↑di 15 aug 2023, 09:23 Er waren geen stenen, het was een gehouwen gang die als het ware weer langzaam dicht vloeide.

Ja maar zout lost op in water. Dus dat zou veroorzaakt kunnen worden door condens die de toplaag oplost en laat uitvloeien. De stenen in zo'n muur lossen denk ik niet zomaar op in water.

Als ik een claim als "er past geen scheermes tussen" op tv zie neem ik dat altijd met een korrel zout. Wat bedoelen ze precies? Hoever moet je een scheermes tussen gestapelde stenen kunnen duwen? Kan er wèl een scheermes tussen los opgestapelde bakstenen worden geduwd? Geldt het voor alle voegen of alleen maar voor een paar? Is alleen naar de voorkant van de muur gekeken of ook naar de achterkant?
En wat bedoel je met een "scheermes"? Een modern superdun mesje dat in een scheermeshouder gelegd kan worden? Of een ouderwets scheermes dat je in het handvat kan klappen en dat beduidend dikker is? Wie heeft middenin de jungle of anderszins ver van huis zijn scheermes opgeofferd om het te proberen? Ik vind dat soort beweringen erg vaag en ambigu.
Het klinkt voor mij een beetje als "sensationeel en onovertroffen" voor het "hooggeëerd publiek" van het tv-programma of het tijdschrift dat graag wil berichten over wonderlijke en mysterieuze zaken in afgelegen en exotische oorden, waarbij men er vanuit kan gaan dat de meeste lezers toch niet in staat zullen zijn om de juistheid van de bewering te controleren.

Als je een steen bovenop een andere legt is er altijd ergens een contactpunt waar je niets tussen kan duwen zonder de stenen te bewegen. Dus in principe kan je bij geen enkele muur zomaar een scheermes tussen alle stenen duwen.

Ik heb trouwens wel een idee hoe je het zou kunnen doen. Je zou de muur als één geheel uit een rots kunnen hakken en dan de stenen als losse brokken eruit kunnen breken. Als je dan de brokken precies op de breuk terug legt krijg je een muur waar je geen scheermes tussen de stenen kan duwen. Wij zijn in onze cultuur gewend aan stenen die in een bepaalde standaardvorm (of op maat) individueel uitgekapt worden. Daarom zijn ze nogal eens rechthoekig en passen ze wel ongeveer maar meestal niet precies op elkaar. Misschien moet je je met de blik van een buitenstaander verwonderen over het feit dat onze stenen niet precies schijnen te passen.