sciencetalk

Tweederde van de spiraalstelsels is een balkspiraalstelsel, zoals het plaatje hierboven. Nu hoorde ik eens een wild idee over het ontstaan hiervan. Uit de kern van zo'n stelsel zou naar twee richtingen materie naar buiten worden geblazen. Een sterrenstel zou zichzelf hebben gemaakt, een oerknal in het klein. Dat zou het bestaan van zo'n balk in het midden mooi verklaren. Ook zou het een mooie verklaring zijn voor het melkwegstelseldraaiingsprobleem. Waargenomen is dat de draaiingsnelheid van sterren ongeveer even groot blijft, onafhankelijk van de afstand van de kern. Is dit idee totale onzin, of kan het bestaan naast de andere ideeën?

ik had altijd begrepen dat een spiraalstelsel in een balkspiraalstelsel veranderde door wisselwerking met een ander stelsel, maarja ik ken me vergissen

Met deze applet kan je twee stelsels met elkaar laten botsen: http://burro.astr.cwru.edu/JavaLab/GalCras...shWeb/main.html Ik heb dat gedaan met stelsels van allerlei grootte en onder allerlei hoeken. Soms krijg je heel even iets dat op een spiraal lijkt, maar al heel snel vervalt dat weer, en er komt zeker geen balk uit.

Het stof en de rotsen rond saturnus ordenen zich ook niet in een spiraal of in een balk. Dat stof en die rotsen verdelen zich chaotisch in een schijf. De kometen in de kuipergordel zijn, voor zover bekend, een ring rond de zon. In ons zonnestelsel geen spiralen of balken, alleen ringen en schijven! Waarom zou op zeer grote schaal opeens een balk of spiraal ontstaan? Als sterrenstelsels zouden zijn ontstaan uit een stofwolk die zich verdicht, zou ik verwachten dat sterrenstelsel een schijf met ringen zijn, net zoals bij de ringen van saturnus. Dat sterrenstelsels geen schijf met ringen zijn, is wat mij betreft een aanwijzing dat er iets bijzonders aan de hand moet zijn.

Een zwart gat in midden van een stelsel? Die slokt de roterende sterren naar zich toe en er ontstaat een spriraalvorm.

Misschien onstaat een balkstelsel wel wanneer een gewoon schijfvormig stelsel door invloed van een ander stelsel in zijn geheel kantelt en dus om een heel andere as gaat draaien. Dicht bij de kern is de zwaartekracht dan sterk genoeg om de schijfvormige structuur vast te houden maar aan de rand blijven de sterren achter. Kijk eens goed naar een foto van een balkspiraalstelsel. Je zou kunnen zeggen dat je kijkt naar de zijkant van een gewoon spiraalstelsel (het middelste gedeelte) en de armen zijn achterbleven sterren in een baan die is ontaan door een veranderde draairichting van het gehele stelsel. (zoals bij een telkens naar de zijkant omklappend wiel)

Ik zeg ook maar wat

In het midden van spiraalstelsels zou vaak een superzwaar zwart gat zitten, schijnt... Maar zoiets hoeft de boel toch niet op te slokken? En bovendien, waarom zou die spiraal dan altijd twee armen hebben?

Hmmm, dat tweede idee: dat het midden van een spiraalstelsel is gekanteld, waardoor je er niet bovenop, maar tegenaan kijkt, dat zou er inderdaad uitzien als een balk, overgaand in een spiraal aan de uiteinden. Goed bedacht! Het verklaart trouwens niet waarom al dat stof uberhaubt tot twee spiralen samenklit. En als je idee klopt dan zou ik verwachten dat ik vanuit een andere hoek, die stelsels zou zien als een spiraal in het midden met een streep erdoorheen. En dergelijke stelsels ken ik niet.

Maar wat vindt men hier nu van het idee dat de kern van zo'n stelsel juist materie naar twee richtingen uitblaast? Is dat onhoudbare onzin?

Ik denk dat een superzwaar zwart gat inderdaad niet perse de boel op hoeft te slokken, maar het zou door zijn enorme kracht de structuur van een stelsel kunnen beinvloeden. Als water een putje in stroomt zie je ook dat het water zich in een spiraal rangschikt voordat het in het putje verdwijnt.

En als een balkspiraal inderdaad ontstaat door het kantelen van een heel schijfvormig stelsel, kan het ook niet anders dan dat er twee armen onstaan. (de twee uiterste zijden van de schijf.)

Ik heb een plaatje gevonden van een sterrenstelsel waarbij je zou kunnen voorstellen dat het een balkspiraalstelsel van de boven kant gezien is. Met een beetje fantasie kun je het zien als een gevolg van een oud spiraalstelsel (de wazige schijf) die door geheel te zijn gekanteld twee armen heeft gevormd (de uitstulpingen)waar je precies recht op kijkt.



Zijn we hier nou pseudowetenschap aan het bedrijven, of winnen we volgend jaar de nobelprijs? haha![/img]

Vreemd sterrenstelsel is dat! Hoe heet die? Je kan je idee testen door te onderzoeken of de balk aan de ene kant sneller gaat dan aan de andere. Misschien dat hier iemand een link kan geven naar een internet-adres van een sterrenkaart waar sterren in sterrenstelsels met hun rood verschuiving worden gegeven.

Maar, eh..., Ik geloof nog niet zo in dat idee van je. Dat stelsel dat je laat zien, is wel héél wat zeldzamer dan balkspiraalstelsels. Bovendien, als die binnenkant inderdaad gedraaid is, dan zouden er ook kruisvormige stelsels moeten zijn. En die zijn er ook niet. Sterrenstelsels met gekantelde kern komen trouwens wel voor, zie onderstaande foto van N660: