sciencetalk

Anderhalf jaar geleden had ik een herseninfarct. Hersencellen groeien niet aan, zoveel is me wel duidelijk, hoewel daar toch enige discussie over schijnt te zijn. Ook over de plasticiteit van de hersenen hoor en lees ik veel tegenstrijdige verhalen.

Hoe gaat het nu met je?

Volgens mij nemen andere delen van de hersenen de taak van de beschadigde/afgestorven cellen over.. daarom ook dat je waarschijnlijk steeds meer weer kunt doen (de functies die na het infarct 'weg' waren).

Opmerkelijk, de veerkracht van hersenen 8)

'Ze' doen trouwens leuke dingen met stamcellen bij alzheimer-patienten. Dan groeit een stuk wel weer aan/bij.

Zou je meer willen vertellen over waar in de hersenen de infarct was, wat je kwijt was en wat je weer kunt?

Mrtn schreef:Volgens mij nemen andere delen van de hersenen de taak van de beschadigde/afgestorven cellen over.. daarom ook dat je waarschijnlijk steeds meer weer kunt doen (de functies die na het infarct 'weg' waren).

Opmerkelijk, de veerkracht van hersenen 8)

'Ze' doen trouwens leuke dingen met stamcellen bij alzheimer-patienten. Dan groeit een stuk wel weer aan/bij.

Zou je meer willen vertellen over waar in de hersenen de infarct was, wat je kwijt was en wat je weer kunt?

Mijn vraag gaat juist over deze functieovername [ plasticiteit] De een vertelt dat err functies worden overgenomen, de ander noemt dat een sproolje. Er zijn berichten over vrijwel compleet herstel, maar er zijn ook mensen die het tegengestelde beweren en vrijwel compleet herstel terugvoeren op slechte metingen.

Om me heen in de revalidatiecentra zie ik zowel het een als het ander. Het lijkt erop dat het vooral te maken heeft met motivatie en eindeloos oefenen en stimuleren. Zelf heb ik al weer veel teruggewonnen, ik loop weer, kan mijn linkerhand weer redelijk goed gebruiken en mijn neglect [links] lijkt goeddeels opgeklaard. Mijn snelheid van informatieverwerking was aanvankelijk heel erg traag, maar ook dat wordt beter. Er zijn nog veel onzichtbare gevolgen, zoals problemen met uitvoerende functies [planning, overzicht houden e.d] . Daar krijg ik binnenkort een aparte training voor. Er is dus al veel gewonnen, maar er is ook nog veel te winnen.

Gelukkig ben ik relatief jong [49]voor deze aandoening en was mijn conditie goed, 3 dagen voor het infarct nog 10 km hardgelopen in 51 minuten. Dat schijnt veel uit te maken.

Ik kan niet alles meer wetenschappelijk staven maar in mijn opleiding (ergotherapie) heb ik vaak verschillende strekkingen gehoord net als wat jij hoort.

Eén docent zijn uitleg daar kan ik me echter nog steeds in vinden. Ik geloof inderdaad dat de hersenen in een bepaalde mate nieuwe 'banen' kunnen trekken om functies terug aan te leren.

Neem je hersenen maar wat als een verse bol klei als je geboren wordt, elke ervaring maakt 'banen' in je hersenen die zorgen voor kennis en vaardigheden. Bij een verse bol klei zijn de banen makkelijk te trekken. Kinderen leren dus ook heel snel en heel gemakkelijk nieuwe dingen. Naar mate je ouder wordt merk je echter zelf dat leren niet meer zo vlot gaat als vroeger.

Na een CVA (of herseninfarct in de volksmond) zullen sommige mensen terug dingen kunnen leren. Uiteraard is de 'klei' als je 49 bent niet meer zo soepel als toen je 6 maanden was dus je zal veel meer moeten herhalen en oefenen om een bepaalde 'baan' terug te kunnen maken.

Of je revalidatie vlot loopt of niet heeft echter te maken met heel wat factoren zoals je leeftijd, je conditie, je motivatie maar ook de hoeveelheid en plaats waar de schade in de hersenen is opgetreden.

'k Denk niet dat iemand al een sluitend antwoord heeft kunnen geven op de vraag hoe dit nu eigenlijk gebeurt vandaar dat je zoveel verschillende ideeën hebt.

Ik ga eens kijken of ik nog de studies en namen kan terugvinden van de mensen die zich hiermee bezig hielden. Als ik ze vind zal ik ze hier zeker neerpoten