sciencetalk

Stelling:

Om moreel te kunnen functioneren binnen deze maatschappij is schijnheiligheid een vereiste.

Welk moraal?

Het groepsmoraal gloreert bij deze stelling; het individuele deel wordt hierbij geheel opgeslokt en vervaagt..

terwijl ik juist voor de individuele moraal van oa Nietzsche en Steiner pleit.. temeer deze mij wel de vrije en benodigde bewegingsruimte geven, terwijl de huidige moraal mij slaafs, lui en passief maakt..

@PNCO

Het gaat mij in deze nu juist om individuele morele opvattingen en uitdragingen.

jdr schreef:@PNCO

Het gaat mij in deze nu juist om individuele morele opvattingen.

Aha.. dat verandert de zaak

De vraag is dan:

Waarom zou de individuele moraal schijnheiligheid nodig hebben om te blijven bestaan/zich te vestigen?

Want ik leef sinds een tijdje steeds meer volgens deze moraal en ontdek steeds meer schijnheiligheid binnen mijn eigen denken. Ik probeer deze te begrijpen en te verwerken; dusdanig, dat ik ze na een tijd los kan laten. Ik weet dat ik niets nodig heb binnen mijn huidige denken om me druk om te maken. Ik hoef me niet langer door het ego te laten leiden, hoewel dit nog steeds af en toe voorkomt. Maar juist de schijnheiligheid wil ik binnen mezelf bestrijden. Want deze voegt alleen maar problemen toe. Ik ben lang genoeg hypocriet geweest, om te beseffen dat elke mening en elk gedachtengoed gebasseerd is op de objectieve waarneming van een INDIVIDU. Daar kan ik dus nooit in meegaan, omdat ik de ervaringen van dat specifieke individu mis.

Maar als ik mij dit tijdens het bestuderen telkens weer besef, dat dit voor mij subjectieve informatie is, kan ik hiermee mijn voordeel doen. Door dit in mijn achterhoofd te houden, kan ik mijn objectieve werkelijkheid voortbouwen op de subjectieve informatie, welke ik zojuist heb binnengekregen.

Dat maakt het voor een individu zo interessant om individualitisch te denken, want zonder die m.i. collectieve schijnheiligheid kom je al gauw tot ontdekking dat veel ligt in de spiegeling van het zelf aan het ego. Het blijkt dan al gauw dat alle problemen binnen jouw bereik liggen en dus ook op te lossen vallen..

Kwestie van perspectief, dat wel. Want dit is slechts hoe ik het zie en ervaar. En daarom is het ook weer heel erg subjectief geworden, aangezien tussen het moment van typen en het door jullie lezen van de text een eeuwigheid van leegte en subjectiviteit schuilt

Ik zal uit de doeken doen waarom ik deze stelling onderschrijf, ik ben geen Christen of zelfs een theist, maar Jezus zet me wel eens aan het denken:

Toen hij zijn weg vervolgde, kwam er iemand naar hem toe die voor hem op zijn knieën viel en vroeg: ‘Goede meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?’ (18 ) Jezus antwoordde: ‘Waarom noemt u mij goed? Niemand is goed, behalve God. (19) U kent de geboden: pleeg geen moord, pleeg geen overspel, steel niet, leg geen vals getuigenis af, bedrieg niemand, toon eerbied voor uw vader en uw moeder.’ (20) Toen zei de man: ‘Meester, sinds mijn jeugd heb ik me daaraan gehouden.’ (21) Jezus keek hem liefdevol aan en zei tegen hem: ‘Eén ding ontbreekt u: ga naar huis, verkoop alles wat u hebt en geef het geld aan de armen, dan zult u een schat in de hemel bezitten; kom dan terug en volg mij.’ (22) Maar de man werd somber toen hij dit hoorde en ging terneergeslagen weg; hij had namelijk veel bezittingen. (23) Jezus keek de kring rond en zei tegen zijn leerlingen: ‘Wat is het moeilijk voor rijken om het koninkrijk van God binnen te gaan.’ (24) De leerlingen schrokken van zijn woorden. Maar Jezus zei nog eens uitdrukkelijk: ‘Kinderen, wat is het moeilijk om het koninkrijk van God binnen te gaan: (25) het is gemakkelijker voor een kameel om door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke om het koninkrijk van God binnen te gaan.’ (26) Nu waren ze nog meer ontzet, en ze zeiden tegen elkaar: ‘Wie kan er dan nog gered worden?’ (27) Jezus keek hen aan en zei: ‘Bij mensen is dat onmogelijk, maar niet bij God, want bij God is alles mogelijk.’

Hoe kunnen wij beweren goed te zijn als wij E 15,- per maand over hebben en deze niet te besteden aan een doodhongerend kind in Afrika, maar in plaats daarvan besteden aan een klein beetje genot voor onszelf?

Als wij ons beetje genot belangrijker vinden dan een mensenleven, hoe kunnen wij dan nog morele oordelen uitspreken over een ander zonder schijnheilig te zijn?

Hoe kunnen wij nog moreel handelen en zeggen (of denken) dat dit handelen voortkomt uit onze goedheid?

jdr schreef:Als wij ons beetje genot belangrijker vinden dan een mensenleven, hoe kunnen wij dan nog morele oordelen uitspreken over een ander zonder schijnheilig te zijn?

Hoe kunnen wij nog moreel handelen en zeggen (of denken) dat dit handelen voortkomt uit onze goedheid?

Ik ben dus van mening dat dit alles niets te maken heeft met de individuele mroaal. Jezus wijst er op, maar het enige wat hem ten dele valt, is onbegrip. Juist de bevrijde individu zou Jezus maar al te graag volgen, omdat hij een lichtend voorbeeld is geweest - of het nou fantasie of iets wezenlijks is geweest!

Ik ben dus van mening dat dit alles niets te maken heeft met de individuele mroaal. Jezus wijst er op, maar het enige wat hem ten dele valt, is onbegrip. Juist de bevrijde individu zou Jezus maar al te graag volgen, omdat hij een lichtend voorbeeld is geweest - of het nou fantasie of iets wezenlijks is geweest!

Ach kom PNCO, het begrip is er wel voor de woorden van Jezus, de bereidheid Jezus te volgen in deze woorden is afwezig. Ook door jou!!!

Jezus vergistte zich lelijk in de (zelfzuchtige) aard van de mens, ik ken Christenen noch andere mensen die deze woorden van Jezus -die o zo makkelijk te begrijpen zijn- na willen leven.

Er bestaat geen individuele morele opvatting die niet vervalt in schijnheiligheid als je niet deze woorden van Jezus omzet in daden.

Mijn stelling is dat het noodzakelijk is voor een individu in deze maatschappij om schijnheilig te zijn om moreel te kunnen functioneren, we moeten oogkleppen op hebben voor onze eigen immoraliteit om nog enigszins moreel te kunnen functioneren.

Nee we moeten dit geheel doorbreken! Niet langer de weg van de schijnheiligheid, maar openlijk kiezen voor de ware weg van bv een Jezus of een Boeddha. Ik ben zeer zeker bereid om de woorden van Jezus te volgen, maar ik ben me er ook terdege bewust van dat ik nog niet ver genoeg ben om me op dit pad te bevinden.. Ik heb eerst nog met mijn ego af te rekenen voor ik ook maar mag denken aan deze weg. Want de juiste weg vinden in dit oerwoud van subjectiviteit, zonder er ooit van af te wijken, mag terecht de moeilijkste weg heten..

Nee we moeten dit geheel doorbreken! Niet langer de weg van de schijnheiligheid, maar openlijk kiezen voor de ware weg van bv een Jezus of een Boeddha. Ik ben zeer zeker bereid om de woorden van Jezus te volgen, maar ik ben me er ook terdege bewust van dat ik nog niet ver genoeg ben om me op dit pad te bevinden.. Ik heb eerst nog met mijn ego af te rekenen voor ik ook maar mag denken aan deze weg. Want de juiste weg vinden in dit oerwoud van subjectiviteit, zonder er ooit van af te wijken, mag terecht de moeilijkste weg heten..

Hiermee wil jij zeggen dat je nog niet ver genoeg bent om je eigen genot af te wegen tegen het gruwelijke lijden (en leven) van een mensenkind?

Waar moet je met je ego nog mee af rekenen voor je mag denken aan deze weg? Is niet mogen denken aan deze weg niet gewoon een *** om deze weg niet te volgen? Waarom niet?

Is het niet veel oprechter om te zeggen dat een kind uit Afrika geen beroep doet op je schuldgevoel en het je hierom weinig kan schelen, maar andere -minder zwaarwegende- zaken wel en je daarom in die gevallen wel moreel zou handelen?

Om een praktisch voorbeeld te geven, op een ander forum werd iemand veroordeelt op het meppen van een kat: Welk recht van spreken heb je om hier een oordeel op te leggen als jezelf meer waarde legt op je adsl-aansluiting dan op het helpen van een doodhongerend kind?

Volgens mij is dit schijnheilig, maar kun je dit soort morele oordelen niet laten vallen om de maatschappij in goede banen te laten leiden, schijnheiligheid is dus een vereiste om moreel te kunen handelen, je kunt immers niet van mensen verwachten hun zelfzuchtigheid op te geven.

Het zou volgens mij beter zijn als mensen wat minder moeite zouden doen om de indruk te wekken dat ze goed zijn, en wat meer moeite zouden doen om goede dingen te doen.

Mensen die schijnheilig doen hebben meestal een behoefte dat andere mensen hun als heilig en goed beschouwen. Deze mensen hun beloning bestaat in het aanzien of respect van andere mensen, het is niet oprecht maar heeft een achterliggende bedoeling: Geven om meer te ontvangen. Het is beter om te geven en niets terug te verwachten. (Mattheus 6:1-7)

Met betrekking tot Afrika en honger in de wereld. De wereldbank had een tijdje gelden aangegeven dat met ongeveer 20 miljard dolar het wereld voedsel probleem permanent is op te lossen. De enige reden dat dit probleem niet kan worden opgelost is politiek: Het geld zou naar de verkeerde mensen gaan. Politiek, zelfzucht, corruptie, misdaad en wetteloosheid veroorzaken deze problemen. Het heeft dus niets te maken met je adsl lijn, of met geld geven (wat toch het probleem alleen maar erger maakt)... het probleem is een systematisch onderdeel van hoe deze wereld werkt.

20 miljard is niks, echt niks. toch lukt het niet, hoe zouden de mensen moeten veranderen? soms is de mensheid zo vreselijk....

20 miljard is niks, echt niks. toch lukt het niet, hoe zouden de mensen moeten veranderen? soms is de mensheid zo vreselijk....

You should be the change that you want to see in the world. -- Gandhi

Je kunt jezelf wel met schuldgevoelens overladen, voor ieder hongerlijdend persoon. Hoe kan dat in deze tijd en terwijl wij zo vol zitten? maar is dat terecht?

Voedsel ligt vaak al klaar, maar kan de bestemming niet bereiken omdat bepaalde mensen in de buurt daar een stokje voor steken. Is het onze schuld als mensen in een ander land hun voedsel ongelijk verdelen? Het voedsel proberen op te sturen dat jezelf van plan was te eten gaat in ieder geval niet helpen.

Als er een goed functionerend hulpkanaal is dat het voedsel ter plaatse krijgt, moet je daaraan geven en goed, maar om nou te zeggen dat je al je luxe daaraan kan opofferen, dat gaat me te ver. Als jij na een tijdje een psychisch wrak bent omdat je al je plezier hebt opgegeven, wie gaat dan die personen nog helpen?

Precies dezelfde kwestie wordt volgens mij in het Nieuwe Testament besproken bij de voetwassing van Jezus.

Je kunt jezelf wel met schuldgevoelens overladen, voor ieder hongerlijdend persoon. Hoe kan dat in deze tijd en terwijl wij zo vol zitten? maar is dat terecht?

Net als gmlk, probeer je jouw immorele gedrag te relativeren door je af te vragen of schuldgevoelens terecht zijn.

Je suggereert dat je zonder luxe een psychisch wrak wordt die niet meer in staat zou zijn nog mensen te helpen.

Geld geven zou bij de verkeerde mensen in handen komen.

Dit soort excusen maken wij onszelf wijs om de schijn van onze heiligheid op te houden zodat we zonder schuldgevoel in onze schandelijke rijkdom kunnen baden.

Er is een alternatief:

Guilt is like a bag of ****' bricks. All ya gotta do is set it down.

Waarom niet zeggen; "het van de honger stervende kind doet niet een dusdanig beroep op mijn schuldgevoel dat het me waard is mij er van te bevrijden door er wat luxe voor op te geven.

Het is mijn gevoel dat de allesbepalende factor is in mijn morele gedrag. Mijn morele gedrag komt dan ook louter voort uit zelfzucht."

Ik accepteer mijn machteloosheid in dit geval en richt me op de gevechten die ik wel kan winnen.