sciencetalk

Hallo,

mij is lang geleden in de Franse les deze regel voor de vorming van de subjonctief aangeleerd:

neem van het werkwoord de derde persoon meervoud, gooi er -ent af, en voeg

-e

-es

-e

-ions

-iez

-ent

toe

Voor parler, choisir, finir, manger, ziet die regel er beloftevol uit.... maar welke supplementaire regel zit hier achter :

appeler---> ils appellent

appelle

appelles

appelle

appelions

appeliez

appellent

répéter---> ils répètent

répète

répètes

répète

répétions

répétiez

répètent

Er is duidelijk iets aan de hand, maar ik herinner me niet meer zo goed welke regel uit het middelbaar dit voorschreef. Een extra regel erbij zou netjes zijn, in plaats van beide gevallen te moeten uit het hoofd leren. (Ik hou van regeltjes.)

De nous- en vous-vorm zijn dezelfde als die van de imparfait...

Ik ben niet zeker van mijn zaak, maar voel het alsvolgt aan.

Het gaat om de uitspraak, die bij het schrijven niet verwarrend mag worden.

Bij que nous appelions is de e klank zwak, en de regel zal de uitspraak niet hinderen. Om qu'ils "appelent" correct uit te spreken, moet er een accent uit het niets te komen, of een extra l geschreven worden. De Fransen hebben gekozen voor het laatste.

Het zou in elk geval niet de eerste keer zijn dat de mogelijke uitspraak de schrijfwijze beïnvloedt. Een ander voorbeeld is de tussen-L als je het subjonctief in combinatie met 'on' gebruikt, il faut que l'on parte, enkel om te voorkomen dat je als beschaafd persoon zijnde niet het woord 'con' uitspreekt.

Ik geloof dat je bij repeter en appeler tegenw.tijd en verl.tijd door elkaar gooit.

Bekijk dit eens:

http://bach.arts.kuleuven.be/cgi-bin/conju...nfinitive=avoir

Verder:

il faut que l'on parte betekent wat anders dan il faut qu'on parte!