sciencetalk

Toen ik op vakantie in Spanje was viel het mij heel hard op HOE blauw het water daar wel niet is ter vergelijking met de het water uit de Noordzee. Hoe kan dat? Heeft het met een andere lichtinval te maken?

Omdat het water in de Noordzee hardstikke smerig is. Het is dan ook grijs.

Omdat het water in de Noordzee hardstikke smerig is. Het is dan ook grijs.

ik dacht nochthans te hebben gelezen dat het water van de noordzee, ten opzichte van andere zeeën (die wel mooi blauw zijn), redelijk zuiver is.

de kleur van het water heeft ook te maken met het aantal organismen dat daarin aanwezig zijn (plankton ed ...)

kunnen we volgende conclusie trekken: hoe meer het water vervuild is, hoe minder plankton erin aanwezig is en hoe helderder het water?

Dit zal waarschijnlijk niet altijd opgaan en er zullen nog meerdere factoren bepalend zijn ... (bv op bepaalde plaatsen zal er zowiezo minder plankton zijn, zonder dat vervuiling hieraan te pas komt)

Er moet ook tevens gedacht worden aan cyanobacteriën, die leven van fotosynthese en een blauwe kleur aan het water geven.

Wellicht vanwege de de hoeveelheid zonlicht in Spanje kan dit één verklaring zijn.

Watermoleculen en lichtstralen "reageren" eigenlijk maar heel zwak met elkaar. Daarom zijn kleine hoeveelheden water, zoals druppels en plassen, kleurloos.

Als de weg die een lichtstraal moet afleggen groter wordt, worden steeds meer rode en deels ook groene lichtdelen geabsorbeerd. Blauw wordt gereflecteerd. Doorzichtig (helder) water krijgt daarmee een blauwe kleur.

Hoe dieper het water hoe "dieper" het blauw. De open zee is blauwer dan de kustwateren. Dat ligt eraan dat midden in de oceaan nauwelijks deeltjes en opgeloste stoffen zitten. In de buurt van de kust is er meer vervuiling en verandert de kleur van het water naar gelang de aard van de vervuilende stoffen.

Zo kleuren die organismes van het fytoplankton waar chlorofyl inzit, het water groen. Heb je een grote hoeveelheid algen, dan wordt de kleur van het water groenig bruin, zoals de Noordzee of de Baltische zee.

Gletscherrivieren hebben een melkwitte kleur door de fijngemalen gesteenten.

Bepaalde soorten blauwalgen of opgelost ijzer zijn voor een rode kleuring verantwoordelijk. Zand en kleideeltes daareentegen zorgen voor een gele kleuring zoals het geval in de Gele zee.

Bron: http://www.rp-online.de/public/article/nac...t/raetsel/51086

danku danku voor deze info, er zijn dus meerdere redenen voor.

Inderdaad, de noordzee is één van de properste, dat heb ik op een documentaire gezien.

de noordzee is één van de properste, dat heb ik op een documentaire gezien.

Hangt er een beetje vanaf wat je onder "proper" verstaat. Of het op het gebied van door mensen veroorzaakte verontreiniging inderdaad zo goed staat met de Noordzee laat ik liever maar in het midden, geen idee (al zegt mijn gevoel mij wat anders: ik woon vlakbij de Westerschelde, die ook in de Noordzee uitmondt, en proper zou ik dat water niet willen noemen, in geen enkele zin). Maar de Noordzee is hoe dan ook wél ondiep, met een ingewikkeld stromingspatroon, en dus is het water wel "smerig" in de zin van een grote hoeveelheid "niet-water" deeltjes per liter, slib en zand, algen en ik weet niet wat nog meer. Dat soort smerigheid bedoelde Bart waarschijnlijk. Die deeltjes absorberen veel licht, dat dus niet terugkaatst, en waardoor de Noordzee dus grijs lijkt.

Als de weg die een lichtstraal moet afleggen groter wordt, worden steeds meer rode en deels ook groene lichtdelen geabsorbeerd. Blauw wordt gereflecteerd. Doorzichtig (helder) water krijgt daarmee een blauwe kleur.

Veertje zou eigenlijk moeten zeggen dat de kleuren in de volgorde van de regenboog (roggbiv) steeds minder sterk worden geabsorbeerd. Een blauwe lichtstraal die 10 meter in het water dringt en daar wordt teruggekaatst haalt de oppervlakte wel weer, en daarmee jouw oog op het strand. Maar al na een paar meter is het meeste rood al geabsorbeerd, en dat komt dus niet meer zoveel terug naar jouw oog op het strand. Je ziet dus een licht dat nog maar geringe percentages rood bevat, en procentueel dus veel blauw. En dus zeggen je ogen dat de zee blauw is.

EDIT>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

schoot me te binnen:

hier voor de liefhebbers een veel dieper gaande discussie over de kleur van water, met ook een paar hele leuke plaatjes over licht door een buis gewoon water en door een buis met zwaar water (dat de kleuren minder verschillend sterk absorbeert):

http://sciencetalk.nl/forum/invision/in...ght=water+blauw

Ik meen mij te herinneren dat het water er hier bruin uitziet omdat wij een zandbodem hebben. In Spanje is het een stenen bodem, hetzand dat daar ligt is, als ik mij niet vergis, allemaal aangevoerd zand.

De kleur van het water wordt ook bepaald door de mineralen die in het water zijn opgelost.

Mag ik even een heel onwetenschappelijke persoonlijke noot toevoegen op dit Wetenschapsprogramma?

Toen ik jaaaren geleden jong was, dacht ik : natuurlijk ziet het water in de Middellandse zee er blauw uit. Dat is toch immers de weerkaatsing van de lucht (het uitspansel, weet je wel, alhoewel ik niet goed weet waarom dàt blauw is). In die streken is het immers altijd mooi weer!

Dus vond ik het heel normaal dat ik bij mijn eerste bezoek aan Marseille een blauwe zee zag. Maar de volgende dag was het één van de 10 dagen per jaar dat de hemel in Marseille volledig grijs betrokken is en.... de zee was nog blauw!!!

Dus zullen de geleerde verklaringen vd andere forumleden wel juister zijn dan mijn jongelingen-ideeën daaromtrent.

het uitspansel, weet je wel, alhoewel ik niet goed weet waarom dàt blauw is

In een prisma gaat rood licht beter rechtdoor dan blauw licht. Ofwel, blauw licht wordt sterker verstrooid als het met moleculen in contact komt.

Ik teken even een paar zonnestralen, een die op Stephaans hoofd valt, en meerdere die naast hem vallen. Van alle regenboogkleuren teken ik alleen de uitersten, rood en blauw (en ook dat is een versimpeling,zou eigenlijk rood en violet moeten zijn, maar dan wordt het weer een ingewikkeld biologisch verhaal)
Voor de duidelijkheid een idioot dikke dampkring (dat is in het echt verhoudingsgewijs maar een schilletje), en laat ik het rode licht maar eens overdreven NIET verstrooien, en het blauwe licht wat overdreven.

Blauw licht wordt door de gasmoleculen van onze dampkring sterker verstrooid dan rood licht. Als Stephaan dus naar de lucht kijkt, ziet hij recht naar de zon toe een tikje minder blauw dan het hoort voor wit licht, en hij ziet dus een gelige zon, maar als hij schuin naar boven kijkt dan ziet hij wél van alle kanten die blauwe lichtstraaltjes op hem afkomen, maar de rode die daarbij horen zijn gewoon rechtdoor gegaan. Allemaal luchtmoleculen die blauw licht naar hem weerkaatsen, en die Stephaan dus ziet als blauw.

Bij Stephaans neef [rr] , die met vakantie in India is , wordt het avond. Neeflief ziet over de horizon nog wel die rode stralen op hem afkomen, maar de blauwe die daarbij horen zijn allang alle kanten op gestrooid. Neef ziet dus een rode avondhemel. (De rest blauw is al grotendeels op, onderweg naar neef verstrooid.). En oom Wubbo is op ruimtereis, en ziet een blauwe aarde. Dat is namelijk door al dat blauwe licht dat de ruimte in wordt gestrooid, want die verstrooiing gaat natuurlijk alle kanten op.

Nou is het natuurlijk niet zo dat rood helemaal niet wordt verstrooid. Maar per saldo wel minder. En als je ogen in overwegend regenbooglicht (wat onze hersens dus wit noemen) een tikje meer blauw zien dan de rest, dan maken de hersens daar blauw van.

De zon staat altijd geel op tekeningen, omdat op die rechte weg naar onze ogen wel veel rood en zo recht naar ons toekomt, maar een beetje violet en blauw eruit verdwijnt onderweg. Uit het sommetje van al die lichtstraaltjes, regenboog met een beetje minder blauw, concluderen onze hersens iets geligs.

Jan, dit is de helderste uitleg die ik er ooit over gelezen/gehoord heb.