sciencetalk

Dit filmpje kwam ik onlangs op internet tegen. 'Flatland' van deze superdokter is ook een leuk geanimeerd filmpje over quantum mechanica. Het enige wat ik niet helemaal volg, is dat zo'n atoom zichzelf in 2en deelt, en daarna weet terug naar 1 gaat, behalve als ie 'bekeken' wordt. Wie gelooft dit wel?

http://video.google.nl/videoplay?docid=-42...quantum+physics

Zie ook: http://sciencetalk.nl/forum/invision/in...post&pid=210811

Wat bedoel je trouwens met "wie gelooft dit"? Het is in de praktijk aangetoond he, niet een vaag verzinsel van een of andere mad professor

En het is natuurlijk niet letterlijk het atoom dat zich in tweeën deelt. Wat je daar ziet is het golf-karakter van het ding. Het is namelijk een golf en deeltje tegelijk, zoiets.

Wellicht dat het reductionistisch hier niet zo goed werkt... is dit een eigenschap van het electron? Waarom zou dit niet een eigenschap van het universum kunnen zijn, of van de proef opstellen? More is different

Wellicht moeten we niet kijken naar het gedrag van een electron maar naar het hele systeem die we gebruiken. In het geval met een meting is er meer informatie beschikbaar en deze informatie wordt blijkbaar door het universum gebruikt.

In het geval zonder dat er een meting wordt gedaan is deze informatie niet beschikbaar -- in absolute zin -- en informatie die niet beschikbaar is kan ook geen gebeurtenis bepalen.

Ik moet ook denken aan een experiment met polarisatie van licht... even zoeken.

update: http://www.mtnmath.com/whatrh/node78.html

(Is dit niet meer voor theorievorming?)

mark! schreef:Dit filmpje kwam ik onlangs op internet tegen. 'Flatland' van deze superdokter is ook een leuk geanimeerd filmpje over quantum mechanica. Het enige wat ik niet helemaal volg, is dat zo'n atoom zichzelf in 2en deelt, en daarna weet terug naar 1 gaat, behalve als ie 'bekeken' wordt. Wie gelooft dit wel?

http://video.google.nl/videoplay?docid=-42...quantum+physics

Ik vind het hier ook niet geweldig uitgelegd, een electron (het is geen atoom wat splijt) kan namelijk helemaal niet splijten, wel is een electron een golf (en ook een deeltje) en daardoor krijg je het interferentie patroon, een electron hoeft niet te splijten of iets anders raars om een golf te worden ,ik snap ook niet waarom ze het zo brengen, misschien gewoon een manier van uitleggen.

Het experiment met de waarnemer is inderdaad werkelijk opmerkelijk, er werd ook niet voor niets gezegt (vrij vertaald:) "iedereen die niet geschokt is door de kwantum mechanica heeft het niet goed begrepen"

kwa geloven weet ik niet of je dat zo maar mag zeggen, als je het er niet mee eens bent kun je met een betere theorie op de proppen komen, veel succes, ik vind dat de huidige quantum mechanica de microwereld erg accuraat beschrijft, en daarom neem ik aan dat het klopt, natuurlijk houdt de QM ook een keertje op, want geen één theorie is perfect

Vraagje : In het filmpje stellen ze de golf op het oppervlak van het water voor, in 2d. Maar als je het deeltje afschiet, weet je toch niet of het aan de bovenkant of aan de onderkant door de spleet zal gaan. De golf zou in 3d afgebeeld moeten worden?

ook de onderkant van de watergolf gaat door de waterspleet heen, alleen hebben ze die geen kleur gegevenm.

Eigenlijk zou in het filmpje bij het emperiment met de watergolven er een 1 dimensinaal interferentie patroon moeten ontstaan. omdat er alleen maar bij het oppervlak van het water interferentie intreed.

een golf kun je ook in 3D afbeelden, dit is bijvoorbeeld noodzakelijk als je het interferentie patroon van geluid wilt bekijken (ook een golf)

Dus als je de spleten zou vervangen door twee gaatjes, zou je hetzelfde interferentie patroon verkrijgen?

nee, dan gaat het ook verticaal interfereren (en niet zoals met de spleten alleen horizontaal)

Dus als je de spleten zou vervangen door twee gaatjes, zou je hetzelfde interferentie patroon verkrijgen?

voor de watergolven maakt het niet uit, voor de electronen wel, dan krijg je namelijk een rondlopend interferentie patroon

Wat ik mij bij dit experiment afvraag is hoe het kan dat er pas bepaald wordt in welke positie het electron zich bevind wanneer het geobserveerd wordt door middel van kijken. Wordt het niet ten allen tijde geobserveerd door middel van zwaartekrachtsveld waarmee het omringende massa zou beinvloeden?

Wat bedoel je met 'observeren d.m.v zwaartekrachtsveld'?

Wel een zwart gat wordt ook geobserveerd door middel van welke invloed het heeft op omringende massa. Daarvan haal ik de term observatie.

En als je niet kijkt naar de aarde zal je ook wel weten dat hij er is omdat je hem op je voelt inwerken. Een electron moet toch ook op je inwerken zei het in veel kleinere mate. En op die manier zouden we er kunnen achter komen door welke spleet hij gaat mochten onze zintuigen en hersenen complexer zijn, veel complexer.

Mocht je een bundel electronen door de spleten zou schieten waarvan de massa zo groot is dat het zichtbaar de omgeving beinvloed, maar terwijl niemand er naar kijkt zou er dan ook geen interferentiepatroon ontstaan?

Indien ja, wordt de grote van deze massa dan ook bepaald door wanneer wij als intelligente wezens het merken en moet dit bewust opgemerkt worden of gebeurt dit al wanneer we ons er onbewust van gewaar worden?

Dus zoals ik al zei werkt het electron op je in door middel van zwaartekracht en nu ik erover nadenk nog meer door magnetisme. Maar wanneer werkt het genoeg op je in om uit golf-toestand in deeltjestoestand te vallen? En heeft de afstand van de spleten daar een invloed op en de afstand tussen jou en de electronenbundel.

Ik wordt een beetje rommelig ik weet het, maar ik kan er allemaal moeilijk bij komen.

Of doet het er echt toe of we bewust of onbewust weten waardoor hij vliegt? jazeker, dat zal het hele punt erachter wel zijn? goed ik denk dat ik er iets van begin te snappen. Alhoewel het raar is. Voor de atomen in de spleten moet het toch wel degelijk uitmaken of het electron hen als een golf of vlakbij als een deeltje passeert.

Ook interessant zijn experimenten met 'delayed choice quantum erasers'. Als de informatie van de observatie wordt verwijderd (weer onzeker wordt gemaakt) krijg je weer een interferentiepatroon, ook al wordt deze pas verwijderd nadat de fotonen het projectiescherm hebben bereikt. Het is alsof de fotonen weten dat in de toekomst de informatie wordt verwijderd.

Of er hier een soort van achterwaarste causaliteit plaatsvind hangt af van welke interpretatie van de quantummechanica je aanhangt. Met de meest gebruikte 'Kopenhaagse interpretatie' is de uitkomst van het experiment in ieder geval te voorspellen.

http://en.wikipedia.org/wiki/Delayed_choice_quantum_eraser