sciencetalk

Ik krijg de indruk (en dat weet ik nu eigenlijk wel) dat ze vooral alleen om geldbelangen denken en niet aan de menselijke welzijn, want let wel er gaat miljardenwinsten daarin om tis big bussniss.

Die regels die je opnoemt zijn geloof ik alleen voor europese bedrijven. In amerika heb je die niet.

Dat er heel veel integere mensen werken die serieus bezig zijn met het zoeken naar manieren om andere mensen te genezen geloof ik meteen, maar dat geld een grote rol speelt is ook moeilijk te ontkennen.

Want waarom wordt er bijvoorbeeld onevenredig veel geld gestoken in middeltjes tegen specifieke "westerse" ziekten, terwijl er tegen reeds langer bekende "derde wereldziekten" niet of nouwelijks remedies worden bedacht. En als ze al bedacht worden tegen "marktprijzen" aangeboden worden, dus ver boven het aldaar beschikbare budget, dus niet of amper verkocht worden.

Hier worden we overal ziek gepraat (pas op! Kijk uit! Je kan er kanker, hart- en bloedziekten en weet ik veel wat voor enge dingen van krijgen!!!), na een uitzending van Vinger aan de Pols zitten de wachtkamers van de huisartsen weer vol voor veelal onschuldige dingen of zelfs niets. Terwijl er elders wel degelijk mensen doodgaan, in grote getalen, omdat diezelfde industrie de geneesmiddelen niet goedkoper beschikbaar wil stellen. Maar daar zijn minder camera's, het is minder zichtbaar, dus minder erg.

DePurpereWolf schreef:Die regels die je opnoemt zijn geloof ik alleen voor europese bedrijven. In amerika heb je die niet.

Jawel, hoor! De FDA is daar heel erg kien op.

Drug companies increasingly control all aspects of drug research from the design and implementation of a study to the analysis and publication of data. An high proportion of papers, over half in a recent study (Healy & Cattel, 2003), are written by commercial medical writing agencies employed by drug companies, a process known as "ghost writing". Links between academic doctors and the industry also include payment for speaking at conferences, consultancy fees, payment for sitting on boards, and holding equity in a company. In 2000 the New England Journal of Medicine did not have space to print all the financial interests of the authors of a paper on the antidepressant nefazadone and had great difficulty in identifying an academic psychiatrist to write an editorial on the subject who did not have financial ties with companies that make antidepressants.

   Drug trials in psychiatry may be particularly susceptible to vested interests. Several authors have described the numerous methodological devices that can distort results, including use of questionable definitions of outcome, masking unfavorable side effects, withholding unfavourable results and masking sponsorship. Recent publications have demonstrated that non publication of negative findings has lead to over-estimates of efficacy of antidepressants in children (Jureidini et al, 2004) and adults (Kirsch et al, 2002).

Impact on mental health care

The current situation in which drugs so dominate psychiatric care does not serve patients’ interests well. Drugs are frequently used where they have not been shown to be effective. Other therapeutic activities have been run down. A report by the Sainsbury Center found that 40% of inpatients in the United Kingdom had no social or recreational activities available to them and that occupational therapy and psychology services for inpatients were very limited. Industry funded research also helps to reinforce recommendations that psychiatric drugs need to be taken long-term. In contrast, methodological problems with the research evidence upon which such recommendations are based, such as the effects of drug discontinuation, have received little attention (Moncrieff, in press). There is also little research into ways of withdrawing patients safely from psychotropic drugs.

Nou zit ik niet in het wereldje, maar heb ik toch echt gelezen dat de regels in europa strenger zijn dan in de US.

Verder zijn in een bedrijf nooit de wetenschappers die de boosdoeners zijn. Het zijn altijd de managers. Die zijn er uit om winst te maken, daar zijn ze voor aangenomen.

Adpruys schreef:De invloed van de farmaceutische industrie lijkt me ongewenst groot. Het is goed dat door de verwachte winst op gepatenteerde middelen en de hoge prijzen die zij gedurende 15 jaar  voor een goedgekeurd middel dat beter is dan bestaande middelen kunnen krijgen het hen mogelijk maakt om veel te investeren in onderzoek.. Maar met hun marketing  beïnvloeden deze bedrijven andere sectoren van de gezondheidsindustrie – universiteiten, filantropische instellingen, ziekenhuizen, specialisten, artsen, regulerende overheidsinstellingen - dermate dat ik de indruk heb dat ze een corrumperende invloed hebben. Met als gevolg dat er onvoldoende onderzoek wordt uitgevoerd met en gebruik gemaakt wordt van natuurlijke niet patenteerbare middelen en therapieën, geneesmiddelen die genezen (chronisch te gebruiken middelen zijn veel lucratiever), middelen waarvan het patent is verlopen en naar langere termijn nadelige effecten.      

Dat farmaceutische bedrijven naar hoge winsten streven is niet alleen hun recht maar ook hun plicht en heeft zijn voor- en nadelen. Andere onderzoeksinstellingen en anderen in de gezondheidssector moeten zich echter niet laten beïnvloeden.  

Wellicht kan Hjns enige nuance aanbrengen.

DePurpereWolf schreef:De manager is per definitie verantwoordelijk voor de koers van het bedrijf, dat boeit niet of je nu een diploma in gynaecologie of business hebt.  

Een wetenschapper word aangenomen om zijn werk te doen. Een manager word aangenomen om meer winst te maken.  

Ik heb het boek niet bij me waarin de regels van de EU met die van de VS worden vergeleken jammer genoeg. Verder zijn regeltjes hopeloos als ze niet implementeerbaar zijn.

Grote faramceuten nemen enorme financiele risico's door medicijnen te blijven ontwikkelen, en dat met redelijke korte geldigheid van patenten en dergelijke.

Ik begrijp jouw definitie van manager en wetenschapper niet. Mijn taak is om met behulp van gedegen medisch wetenschappelijke kennis een onderzoek op te zetten in menselijke vrijwilligers, en vervolgens om de uitvoering van dit onderzoek te "managen".

DePurpereWolf schreef:Jij haalt het werkwoord met het zelfstandig naamwoord door elkaar. Jij geeft gewoon leiding. Een manager is echter iemand die in het management van een bedrijf zit. Een manager kan ook een som uitrekenen (wetenschap bedrijven) maar dat maakt hem nog geen wetenschapper.

Het zelfstandignaamwoord manager is een werknemer die aangenomen is om het bedrijf op financieel gebied te leiden.  

Wat jij doet is gewoon het managen, maar dat maakt je nog geen manager.  

Inderdaad, de lijn is fijn tussen in het management zitten, en wetenschapper zijn. Jouw baas krijgt meer geld, maar ook meer verantwoordelijkheid. Hij neemt functies van het management over. Zijn baas, doet minder wetenschappelijk werk, krijgt meer geld, en heeft meer verantwoordelijkheid. Op een gegeven moment doe je maar weinig onderzoek, en ben je een manager. Dan maak je keuzes over de koers van het bedrijf, waar word in geinvesteerd, welke ziektes je red, en welke niet, wanneer je beslist om met een product de markt op te gaan, en hoeveel er voor te vragen.

Volgens mij heb jij niet besloten welk werk je uit zal voeren, je zegt dat jij toedraagt aan de koers van het bedrijf, welke richting, maar eigelijk draag je alleen toe aan de snelheid. Je hebt geen beslissing gemaakt waarom juist die ziekte werd onderzocht.

Ik zeg niet dat de pharmaceutica industrie per definitie slecht, is, ik zeg alleen dat het een bedrijf is die winst zal maken. Ze zijn in dat opzicht niks beter of slechter dan elk ander bedrijf.