sciencetalk

Ik begrijp dat we van de bevindingen van de hubble telescoop weten dat het heelal uit 1 punt komt. Vandaar de bigbang theorie. Maar waar komt dat ene punt dan vandaan? Is daar al een theorie over of kan je daar alleen maar over gissen? Kom a.u.b. niet met god want daar geloof ik niet in. Ookal sluit ik het niet uit. Wat ik me ook afvroeg is hoe groot één punt is want dat vind ik nogal vaag. in vergelijking met een oneindig vacuum is dit heelal denk ik ook op één punt. Dus zouden we nu opeens kunnen onploffen om nog uit te breiden?

Men weet niet wat er daarvoor gebeurde, ik citeer Wikipedia: Big Bang:

Extrapolated into the past, these observations show that the universe has expanded from a state in which all the matter and energy in the universe was at an immense temperature and density. Physicists do not widely agree on what happened before this, although general relativity predicts a gravitational singularity.

Over die singulariteit kan je hier meer lezen.

Maar waar komt dat ene punt dan vandaan?

Daar is vooralsnog geen logische verklaring voor, en ik ook niet dat die er komt, dus dan zou die vraag per definitie buiten het domein van de wetenschap liggen. Ik heb wel eens over vage theorieën gehoord van botsende p-branen enzo, maar dan geldt hetzelfde vraag daar ook weer voor...

Ik denk dat we zullen moeten accepteren dat het menselijk begrip, inzicht en verstand niet geschikt is om uiteindelijk "écht alles" te omvatten, sommige beginselen zijn gewoon niet verklaarbaar.

Is daar al een theorie over of kan je daar alleen maar over gissen? Kom a.u.b. niet met god

Dat valt toch onder gissen? [rr]

Wat ik me ook afvroeg is hoe groot één punt is want dat vind ik nogal vaag.

Een ruimte van 0 bij 0 bij 0 cm, dus met een inhoud van 0 liter.

in vergelijking met een oneindig vacuum is dit heelal denk ik ook op één punt. Dus zouden we nu opeens kunnen onploffen om nog uit te breiden?

Ten opzichte van een oneindig vacuüm (wat trouwens volgens mij niet bestaat) zijn we inderdaad oneindig klein, maar dat is toch wel iets anders dan een punt of singulariteit. Of we evengoed kunnen "ontploffen" om nog uit te breiden weet ik niet, maar de kans lijkt me klein

Misschien moet je dat "ontfploffen" van dat allereerste punt ook zo zien: de natuur vertoont een zekere mate van 'random gedrag', quantumfluctuaties. Dit effect heeft normaal weinig invloed, omdat het zich op een te kleine schaal afspeelt om macroscopische gevolgen te hebben. Maar toen het heelal piepklein was, of zelfs singulair (een punt), kunnen die quantumfluctuaties wel een wereld van verschil hebben gemaakt, en tot het toevallige ontstaan van ons huidige heelal hebben geleid.

En om je topic titel te beantwoorden: een seconde voor de big bang bestaat niet, zo'n tijdstip is er niet / nooit geweest. Tijd is begonnen met de big bang. Net zoals er geen plek 10 km ten noorden van de Noordpool is, is er ook geen moment 1 seconde voor de big bang.

Ik denk dat we zullen moeten accepteren dat het menselijk begrip, inzicht en verstand niet geschikt is om uiteindelijk "écht alles" te omvatten, sommige beginselen zijn gewoon niet verklaarbaar.

Ook niet als door middel van genetische manipulatie het gemiddelde iq van de homo futuris op een gegeven moment 1500 is?

Of we evengoed kunnen "ontploffen" om nog uit te breiden weet ik niet, maar de kans lijkt me klein [rr]

In feite zijn we natuurlijk nog steeds bezig met ontploffen,aangezien ons heelal nog steeds uitzet.

En om je topic titel te beantwoorden: een seconde voor de big bang bestaat niet, zo'n tijdstip is er niet / nooit geweest. Tijd is begonnen met de big bang. Net zoals er geen plek 10 km ten noorden van de Noordpool is, is er ook geen moment 1 seconde voor de big bang.

Niet als er sprake is van een multiversum,maar ik geef toe dat dat pure speculatie is.

En bedankt voor de reacties. Alleen dat er ooit geen tijd is geweest valt niet voor te stellen en ik kan dat eigenlijk niet bevatten. Want als het heelal ooit 1 punt is geweest moet die toestand er ook zijn geweest. Maar de big bang slaat op de explosie er is dus een moment geweest voor die explosie toch? Ikzelf dacht dan aan 2 a 3 seconden. Vandaar ook seconden voor de bigbang. Maar het kan ook eeuwen of miljardste van een seconden zijn.

Erg interessant is deze Timeline of the Big Bang, hier grafisch weergegeven.

Zoals je ziet kan men tot erg kort na de eigenlijke singulariteit (proberen te) beschrijven wat er gebeurde, maar het moment zelf blijft onduidelijk. Denk er ook aan dat de "Big Bang" een theorie is. Het zijn modellen die toelaten terug te gaan in de tijd (extrapolatie) om te weten te komen wat er toen gebeurde.

En bedankt voor de reacties. Alleen dat er ooit geen tijd is geweest valt niet voor te stellen en ik kan dat eigenlijk niet bevatten.

Vind je dat zo veel vreemder dan dat er ooit geen ruimte is geweest?

Nu is het woord "ooit" trouwens ietwat problematisch, want dat impliceert een bepaald moment in de tijd, en dat was er juist niet [rr]

Want als het heelal ooit 1 punt is geweest moet die toestand er ook zijn geweest. Maar de big bang slaat op de explosie

(merk op dat het natuurlijk geen echte "explosie" was, maar een uitzetting / expansie)

er is dus een moment geweest voor die explosie toch? Ikzelf dacht dan aan 2 a 3 seconden. Vandaar ook seconden voor de bigbang. Maar het kan ook eeuwen of miljardste van een seconden zijn.

Als je 10^-43ste seconde ook goed vindt: men kan vooralsnog niet verder terugkijken/-redeneren dan tot één plancktijd na het absolute nulpunt. Zie ook de link van TD.

thnx hier heb ik echt wat aan! Ik moet echt vaker vragen stellen I.P.V. discusseren.

Vraag:

Wat is de plancktijd? ( En het verband met de constante van planck?)

In de kwantumfysica stelt de Plancktijd een soort van "elementaire tijdspanne" voor, alsof tijd ook gediscretiseerd is. Het is nauw verwant met een gelijkaardige elementaire lengte, de Planklengte. Daarnaast zijn er nog een aantal andere "Planckeenheden", zie Plank units en de diverse links aldaar.

In de kwantumfysica stelt de Plancktijd een soort van "elementaire tijdspanne" voor, alsof tijd ook gediscretiseerd is. Het is nauw verwant met een gelijkaardige elementaire lengte, de Planklengte. Daarnaast zijn er nog een aantal andere "Planckeenheden", zie Plank units en de diverse links aldaar.

Ik zou het iets anders formuleren. De Plancktijd (en de andere Planckeenheden) hebben de grootte waarbij de Zwaartekracht een merkbare rol begint te spelen in de deeltjesfysica (kwantummechanica). Er staat niet voor niets steeds een grote G in de formule.

Bij unificatie theorieen die ook de zwaartekracht omvatten (bijvoorbeeld stringtheorie) zijn de werkbare eenheden op de planckschaal. (Een string is ongeveer een plancklengte lang).

Een theorie zegt dat twee golven in stringruimte na een botsing de bigbang starten.

http://en.wikipedia.org/wiki/Ekpyrotic

bstard schreef:Een theorie zegt dat twee golven in stringruimte na een botsing de bigbang starten.

http://en.wikipedia.org/wiki/Ekpyrotic

Golven? Voordat er tijd en ruimte was?

En wat was er voor die golven?

Echt zeker weten kunnen we dat natuurlijk nooit, maar een andere theorie is toch: (correct me if I'm wrong..)

Het heelal breidt nu nog steeds uit, maar zal uiteindelijk een punt bereiken waar de banen van de planeten ed zo ver uit elkaar liggen dat ze geen invloed meer op elkaar hebben. Hierdoor zullen de objecten in het heelal dan niet verder uit elkaar drijven, maar terugvallen. Totdat uiteindelijk alles weer op elkaar knalt en je een 2e (3e? 578.332e?) big bang krijgt. Dat is een soort cyclus dus, maar wat er voor die cyclus was is natuurlijk niet te zeggen. Volgens mij heeft Hawking deze theorie bedacht? Of in elk geval staat 't in z'n boek, "Het heelal" dacht ik.

Het is dus te vergelijken met een waterdruppel die kringetjes veroorzaakt- met die waterdruppel als begin van alles.. Die kringetjes op het wateroppervlak komen dan voorbij een bepaald punt weer terug (om een reden die ik niet helemaal begrijp, is het die wegvallende invloed op elkaar?), komen weer in het ene punt waar de druppel neerkwam- en daar komt dan ineens zoveel energie bij elkaar, dat het evengoed weer uit elkaar vliegt: de kringetjes worden weer wijder.

een hele schattige weergave met o-tjes en komma's..

o --> (o) --> ( o ) --> ( o ) --> ( o ) --> (o) --> o --> (o) ... enz.

Puzemuze schreef:Echt zeker weten kunnen we dat natuurlijk nooit, maar een andere theorie is toch: (correct me if I'm wrong..)

Het heelal breidt nu nog steeds uit, maar zal uiteindelijk een punt bereiken waar de banen van de planeten ed zo ver uit elkaar liggen dat ze geen invloed meer op elkaar hebben. Hierdoor zullen de objecten in het heelal dan niet verder uit elkaar drijven, maar terugvallen. Totdat uiteindelijk alles weer op elkaar knalt en je een 2e (3e? 578.332e?) big bang krijgt. Dat is een soort cyclus dus, maar wat er voor die cyclus was is natuurlijk niet te zeggen. Volgens mij heeft Hawking deze theorie bedacht? Of in elk geval staat 't in z'n boek, "Het heelal" dacht ik.

Moet er iets voor de cyclus zijn geweest? Het heeft geen zin om iets te gaan bedenken wat er voor die cyclus is geweest, want dan zou daar weer iets voor moeten zijn. Dus misschien heeft de cyclus geen begin en geen eind?