sciencetalk

Voor school moet ik een jaartaak doen ivm kinderen met Downsyndroom: de stelling is : Kinderen met Downsyndroom hoeven tegenwoordig toch niet meer geboren te worden... (zie verschillende test die kunnen gedaan worden tijdens de zwangerschap, met of zonder risico)

Graag zou ik verschillende meningen horen, plus ook argumenten. Zelf ben ik tegen deze stelling...

Niemand (= geen individu! ) "hoeft" nog geboren te worden, omdat er mensen genoeg zijn.

Je kan je in je argumentatie eerst afvragen uit wiens perspectief die "hoeft" is (het kind, de ouders, de maatschappij, de mensheid, ...). Ik denk dat je dan de vraag verschillend kan beantwoorden naargelang je ze bekijkt.

Je kan je ook afvragen waarom de casus downsyndroom voorgelegd werd en deze vergelijken met een kind met Tay Sachs of pakweg een kind dat aan één kant doof is.

Ik denk dat het echt moeilijk is om te stemmen op zo een vraag omdat ik ook nog niet echt besef wat ik zou doen mocht mijn kind ooit het downsyndroom hebben ...

Btw, aan 1 kant niet horen is niet zo heel erg Ik hoor namelijk aan m'n rechteroor maar 15% van wat ik zou moeten horen maar op school verloopt alles vlot, dus zie ik niet echt in wat het probleem daarmee is, ik denk dat het helemaal niet te vergelijken is met het downsyndroom

Het gaat hier in dit geval enkel en alleen om Downsyndroom, toch bedankt voor het voorstel om te vergelijken met andere afwijkingen. Deze stelling is trouwens volgens mij een puur ethische kwestie, en eenmaal je een visie hebt is het moeilijk je in een andere visie te plaatsen. Maar tegelijk is het ook moeilijk om argumenten van de tegenpartij te weerleggen. Het is belangrijk voor mij om positieve en negatieve argumenten te hebben.

moeten we mongolen laten geboren worden? enerzijds vindt ik van wel, omdat alles en iedereen volgens mij het recht op leven verdient, en laten we eerlijk zijn, mongolen zijn er altijd al geweest, en hebben we er ooit echt last van gehad?

anderzijds kun je je natuurlijk afvragen of de mongool zelf iets aan z'n leven zou hebben, het is namelijk niet vanzelfsprekend om als mongool sociale relaties op te bouwen, en gezien deze mensen ook gevoelens hebben, kunnen ze daar dus ook onder lijden.

Een veelgebruikt argument is dat de ouders het enorm moeilijk hebben om zo'n kind op te voeden, en het daarom dus beter zou zijn het niet ter wereld te brengen. dit is een vrij loos argument, want de meeste (zoniet alle) ouders zien hun mongooltje even graag als een 'normaal' kind, en dit kan ik weten want ik ken verscheidene mensen met een gehandicapt kind en die lijken mij even gelukkig als een doorsnee gezinnetje.

Een mongool is en blijft een mens, dus moeten zij ook de kans krijgen om te leven. asjeblief jill

mezelf zijnde schreef:moeten we mongolen laten geboren worden? enerzijds vindt ik van wel, omdat alles en iedereen volgens mij het recht op leven verdient, en laten we eerlijk zijn, mongolen zijn er altijd al geweest, en hebben we er ooit echt last van gehad?

anderzijds kun je je natuurlijk afvragen of de mongool zelf iets aan z'n leven zou hebben, het is namelijk niet vanzelfsprekend om als mongool sociale relaties op te bouwen, en gezien deze mensen ook gevoelens hebben, kunnen ze daar dus ook onder lijden.

Een veelgebruikt argument is dat de ouders het enorm moeilijk hebben om zo'n kind op te voeden, en het daarom dus beter zou zijn het niet ter wereld te brengen. dit is een vrij loos argument, want de meeste (zoniet alle) ouders zien hun mongooltje even graag als een 'normaal' kind, en dit kan ik weten want ik ken verscheidene mensen met een gehandicapt kind en die lijken mij even gelukkig als een doorsnee gezinnetje.

Een mongool is en blijft een mens, dus moeten zij ook de kans krijgen om te leven. asjeblief jill

Hier sluit ik me volledig bij aan.

Dit is een zwaar ethisch probleem waar je een hele brok aan zal hebben om er een proefschrift over te maken. Er bestaat geen goed of fout antwoord.

Technisch gezien heb je 100% gelijk. Met al de testen die we kunnen doen moeten inderdaad kinderen met het syndroom van Down niet meer geboren worden. Het kan perfect opgespoord worden waarna er een abortus om medische redenen kan volgen en de zaak is opgelost.

Het gaat echter veel verder uiteraard.

Ook tijdens de zwangerschap is een kind een levend wezen of het nu gezond is of niet.

Ik kan je enkel mijn persoonlijke mening en motivatie geven vanuit mijn eigen standpunt. Ik ben een vrouw van 28, ben twee zwangerschappen verloren en kan geen kinderen meer krijgen zonder toepassing van IVF. Mijn man en ik heb samen besloten dat als we mochten zwanger raken op die manier en mocht blijken dat het om een kind met Down gaat dat wij de zwangerschap dan laten afbreken.

Wij willen beiden graag een kind, heel heel graag zelfs. Maar we beseffen ook dat we na al wat we meegemaakt hebben geen probleemkind willen, dat we dat niet aan zullen kunnen. We zouden dat wel willen opvoeden maar we zouden ons constant zorgen maken om wat er met dat kind zou gebeuren als wij beiden er niet meer zijn.

De loze uitspraken dat mensen die een mongooltje hebben daar perfect gelukkig mee zijn, zijn echt loze en lege uitspraken ... het is hun kind, uiteraard zien ze het graag ... maar ik ken persoonlijk een deel mensen die een mongooltje hebben en die soms in alle eerlijkheid bekennen dat ze, als ze de keuze gehad hadden liever dat kind niet gehad hadden.

Het klinkt heel cru en hard en ik begrijp de tegenstanders van abortus in dit geval zeer goed, toen ik vroeger op normale wijze een kind kon krijgen zou ik er ook niet om gegeven hebben een mongooltje te krijgen ... de laatste 5 jaar hebben me echter hard en nuchter gemaakt.

Persoonlijk ben ik geen tegenstander van abortus, volgens mij is dit een persoonlijke keuze en hangt die keuze af van tal van factoren.

Ten tweede: volgens mij moeten er toch mensen zijn die gelukkig zijn met een kindje met Downsyndroom, want er zijn er die hun kindje, ondanks het feit dat ze weten dat het een downie zal zijn, toch nog laten geboren worden. In sommige gevallen gaat het dan misschien eerder om aanvaarden en accepteren dan gelukkig zijn ermee. Ook deze keuze is een persoonlijke keuze en als je toch kiest om zo'n kindje te laten geboren worden, zou men goed moeten weten waar men aan begint. Ik respecteer de visie van Saskia en begrijp ook haar punt. Maar volgens mij maakt elke ouder zich zorgen wat er zal gebeuren met zijn/haar kind moest er iets met zichzelf gebeuren. En een kindje met downsyndroom heeft inderdaad extra zorg en stimulans nodig, maar ieder kind heeft dit toch nodig ? Plus: er zijn gevallen waar bij de ouders pas na de geboorte te weten komen dat het kindje Downsyndroom heeft. Dan vraag ik aan Saskia wat je zou doen in dit geval?

Kinderen in de moederschoot om het leven brengen omdat ze niet perfect overeenkomen met de eigen verwachtingen: dat vind ik erg.

Kinderen in de moederschoot om het leven brengen omdat ze niet perfect overeenkomen met de eigen verwachtingen: dat vind ik erg.

Je moet je dan ook voorstellen dat deze kinderen vaak in instellingen worden geplaatst, dan gaan de ouders er zelf niet meer voor zorgen, zou dat kind zich daar dan gelukkige in voelen ?

Ik denk dat iedere ouder dat zelf voor zich moet uitmaken of ze dat kind willen of niet ... En ik heb helemaal niks tegen abortus, het is beter om een kind niet op de wereld te zetten dan het z'n hele leven lang te verwaarlozen, wanneer het kind nog in de embryo fase zit beseft het toch nog niet wat hem te wachten staat

Cycloon, je hebt gelijk: de ouders kunnen dat zelf beslissen, en de kinderen die sterven beseffen het inderdaad wellicht zelf niet.

Maar de kinderen die mogen verder leven, die beseffen het wél! Of kunnen op zijn minst heel veel gelukkige momenten meemaken. Misschien wel evenveel als jij en ik.

Ik zou in elk geval mijn verantwoordelijkheid opnemen en niét kiezen voor abortus. Daar moet ik geen seconde over nadenken!

Ok jah, dit is zo weer zo een vraag waar iedereen z'n mening over heeft natuurlijk, mocht ik ooit weten dat m'n kind het downsyndroom heeft dan mag m'n vrouw kiezen wat ze ermee doet, wil ze het houden of niet, het zal me gelijk zijn

De vrouw is ook meestal (ik zeg duidelijk meestal, daarom moet het niet zo zijn) diegene die meeste tijd doorbrengt met het kind.

Ok jah, dit is zo weer zo een vraag waar iedereen z'n mening over heeft natuurlijk, mocht ik ooit weten dat m'n kind het downsyndroom heeft dan mag m'n vrouw kiezen wat ze ermee doet, wil ze het houden of niet, het zal me gelijk zijn

Wat houdt dit nu in ? Of je kind nu Downsyndroom heeft of niet, je beslist toch samen om een kindje te hebben, en jij moet hier toch ook mee instemmen? 'Zo'n' kindje hebben is natuurlijk niet niks en er moet niet licht overgegaan worden.

+ Die kindjes moeten niet constant in instellingen, sommigen gaan naar gewone scholen en leren lezen en schrijven net als wij, MAAR ze leren gewoon trager. Er zijn er die later op zichzelf kunnen leven... Hoe het kind evolueert hangt allemaal af van het leerproces die ze ondergaan en de hoeveelheid stimulans ze gegeven wordt.

Ik heb 'niet akkoord' gestemd. Niet omdat ik tegen abortus ben in dit soort gevallen (dat mogen de ouders zelf beslissen), maar omdat ik niet vind dat je prenatale screening verplicht kan stellen.

Ik heb 'niet akkoord' gestemd. Niet omdat ik tegen abortus ben in dit soort gevallen (dat mogen de ouders zelf beslissen), maar omdat ik niet vind dat je prenatale screening verplicht kan stellen.

Dit antwoord gaf me een heel andere visie hoe ik mijn jaartaak moest aanpakken. Dat prenatale screening niet verplicht mag worden, vind ik een goed argument: iedereen doet op dit vlak nog altijd wat men wil. bedankt.