sciencetalk

Indien je twee luidsprekers hebt die perfect in fase een geluid porduceren,

waarom merk je dan niets van mogelijke interferentieverschijnselen?

Dank bij voorbaat!

Het maakt niet zoveel uit of ze in fase zijn, de zelfde frequentie is belangrijker. Met twee bronnen op de zelfde frequentie is er altijd wel ergens een plaats waar het maximum van de ene en het maximum van de andere box overeenkomen, en je dus interferentie hebt.

Het feit dat je er niet veel van merkt is omdat de golflengte enorm groot is voor 500Hz is dat zo'n 70 cm. Je oren zijn veel kleiner dan dat.

Een andere reden waarom je minder zult merken van het interfereren is dat de geluidssterkte afneemt met de afstand tot de geluidsbron. Sta je dichter bij de ene bron dan de andere, maar wel op een punt waar beide golven in tegenfasen zijn, dan zullen ze elkaar nog steeds niet helemaal uit kunnen doven vanwegen het geluidsdrukverschil.

Nog een reden is dat er mogelijk weerkaatsing van geluid tegen wanden is, mits de geluidsbronnen binnen staan. Door de weerkaatsing wordt het interferentiepatroon ingewikkelder, alsof er meer dan twee geluidsbronnen zijn (ook virtuele bronnen). De kans is dan kleiner dat al die bronnen elkaar maximaal versterken of uitdoven.

De interferentie hangt ook af van de onderlinge afstand tussen de luidsprekers: als ze een bepaalde toon in fase produceren en minder dan een halve golflengte uit elkaar staan, is er nergens een punt waar de uitgezonden geluidsgolven precies met elkaar in tegenfase zijn - uiteraard gegeven dat er geen reflecties optreden.

Overigens lijkt me de grootte van het menselijke oor hier geen rol in te spelen: of je wel of geen interferentie hoort hangt af van de plaatsing van de speakers, de frequentie van de toon die ze genereren, hun onderlinge faseverschil en je eigen positie. De positie van de knopenlijnen in het 'geluidsveld' is per slot van rekening onafhankelijk van het meetinstrument dat erin geplaatst wordt (feedback van het meetinstrument op de geluidsgolven daargelaten).

Als je twee stenen in het water gooit dan vormen er kringen. De kringen zullen elkaar interfereren daar waar hun maxima's en minima's gelijk zijn. De plaats daarvan is afhankelijk van de fase, maar het gebeurt altijd.

In een kamer is er altijd een plaats te vinden waar de afstand tussen je oor en de twee boxen gelijk is.

De ultime reden is natuurlijk dat een verdubbeling van boxen 'maar' 3dB het geluid verhoogd (of verlaagt) de geluidsintensiteit hoe wij het horen loopt logaritmisch (10) met de amplitude van de golven. Een verdubbeling heeft dus maar 3dB verschil tot gevolg, wat zo'n beetje de waarnemingsgrens is van ons oor.

Volgens mij moet je dit wel kunnen horen. Ik zou wel proberen de destructieve interferentie waar te nemen in plaats van de constructieve. Dan hoor je niets ipv 3dB meer.

2 luidsprekers recht tegenover elkaar die beide een perfecte sinus van bv 1kHz afspelen, dan krijg je een golflengte van 30 cm (300m/s / 1kHz).

Enige wat op het eerste zicht kan fout lopen is dat er teveel reflecties zijn op bv de muren, hiervan heb ik geen idee hoe groot deze zijn.

Als je twee stenen in het water gooit dan vormen er kringen. De kringen zullen elkaar interfereren daar waar hun maxima's en minima's gelijk zijn. De plaats daarvan is afhankelijk van de fase, maar het gebeurt altijd.

Natuurlijk heb je in zo'n geval altijd interferentie - maar waar het me om ging is dat je niet noodzakelijk volledig destructieve interferentie hoeft te hebben, waar dan ook in het veld: of die optreedt hangt namelijk af van de factoren die ik noemde.

@bram2, daar heb je inderdaad gelijk in, destructief zou op te merken moeten zijn.

Ik heb even rondgesnuffelt op het heb, dan daar vind ik 2 dingen uit:

1. We hebben twee oren, we horen dus op twee locaties.

2. Onze oren zijn directioneel, ofwel, als we de schelp een kant op richten, dan komen de golven van de ene box wel in ons oor, maar niet van de andere box. Omdat onze schelpen voor een afgesloten ruimte zorgen ontstaat daar geen interferentie (of zwevingen).

De ultime reden is natuurlijk dat een verdubbeling van boxen 'maar' 3dB het geluid verhoogd (of verlaagt) de geluidsintensiteit hoe wij het horen loopt logaritmisch (10) met de amplitude van de golven. Een verdubbeling heeft dus maar 3dB verschil tot gevolg, wat zo'n beetje de waarnemingsgrens is van ons oor.

Niet helemaal correct. Wanneer twee geluiden even sterk en in fase zijn, dan is er een verhoging van 6dB in geluidsdrukniveau. Zijn de twee geheel uit fase dan heffen ze elkaar in theorie geheel op en dat levert -oneindig dB op.