sciencetalk

(1)

Jan is 31 jaar oud, van beroep vuilnisman, woont in een 3 kamer-flatje ergens in Nederland. Jan is getrouwd en heeft 2 kinderen, 1 meisje van 7 jaar en een jongetje van 5 jaar oud. Jan leef een leventje zoals hij dacht te leven.

(2)

Gerard is ook 31 jaar oud, is filosoof van beroep, woont in een vrijstaande huis in de bossen, heeft twee honden een vrouw en geen kinderen.

(3)

Marieke is eveneens 31 jaar, zonder woon of verblijfplaats, zij is verslaafd en tippelt.

Deze drie mensen zijn verschillend, dat is duidelijk. Ze zijn verschillend opgevoed, komen uit verschillende lagen uit de bevolking en maatschappelijk dienen zij hun doel. Zo ben ik en zijn julie als deelnemers en lezers ook verschillend in gedachten, leefomstandigheden, rijk, arm, wit, blauw, homo, hetro en ga zo maar door.

Wat ik mij eigen afvraag: waarom zijn wij verschillend, waarom denken wij niet hetzelfde als de ander, waarom zijn door die verschillen zoveel tegenstellingen als smaken in gewuren en kleuren. Zijn hiervoor wetenschappelijke verklaringen voor te geven, en heeft de evolutie hiermee te maken?

Het lijkt mij niet aaannemelijk, dat die verscheindendheid in verschillen zomaar tot stand is gekomen. Er moet een reden of redenen zijn, maar welke?

Ik denk dat een stuk in de geschiedenis is terug te vinden, de standensamenlevingen enzovoort, deze kan je nog steeds in kleine mate in onze samenleving terugvinden. Het zal zeker wel door evolutie komen dat iedereen net wat anders denkt, ik zie evolutie dan ook ongeveer als de doorloop van de tijd...

Ook zijn er 1001 dingen op aarde waar je voor kan kiezen en ik denk dan ook dat elke manier op een of andere manier op een willekeurige manier kiest (toch je hersenen ) ook al lijkt dat voor jou het aangenaamste.

Toch zijn in veel keuzes gelijkenissen te vinden, kijk maar naar bijvoorbeeld frisdrank, er zullen niet veel mensen zijn die geen frisdrank moeten hebben.

Er zullen ook niet veel mensen zijn die geen suiker lusten. Dus ook zijn er veel gelijkenissen te vinden.

Mijn mening daarover is dus dat het gewoon door de tijd (evolutie) komt dat mensen elk hun eigen keuzes maken.

Als ik het dan uit wetenschappelijk oogpunt bekijk denk ik gewoon dat het ligt aan de manier waarop je hersenen logische verbindingen gaan maken met externe zaken. Bv de man die filosoof is, graag rust heeft, die zoekt dus een rustig buitenhuisje in de bossen, terwijl de hersenen van het meisje die verslaafd is ergens een logische schakeling vind tussen plezier en drugs ...

Ik hoop dat mensen er wat van begrijpen want ik ben niet echt een crack in eigen meningen opschrijven

Het verklaard nog steeds niet waarom wij zo verschillend zijn, wellicht de tijdsgeest, de media, de commersie die een belangrijke bijdrage leveren aan die verschillen, dat zegt mij momenteel nog niet erg veel. Ik zou graag nog dieper in de matierie willen gaan, want ik heb het idee, dat we alleen kijken na hetgene wat we denken te zien.

Dat er veel verschillen tussen de mensen zijn heeft diepe achtergronden.



Maar elk mens denkt of voelt op zijn manier.

pietje denkt; ik leef maar één maal

marietje denkt; allemaal toeval.

walter denkt; ik wordt door God bestuurt.

janos denkt; ik heb wel duizenden malen geleeft.

Je voelt wel , van waaruit gezien wil je je antwoordt hebben?

In mijn optie zijn we van uit de "oer knal" aan het evolueren gegaan naar het heden en onderweg zijn door allerlei oorzaken en gevolgen de verschillen ontstaan.

Waarom zijn wij mensen zo verschillend?

Waarom zijn wij in diverse variaties actief, passief, extravert, introvert, redenerend, emotioneel, star, fantasievol, nuchter, gelovig, defensief, aanvallend, traditioneel, explorerend, enzovoort?

Ik denk dat je voor een antwoord moet zoeken naar iets heel fundamenteels, iets in de genen, iets in de algemene ‘constructie’ van de mens.

Het is toch frappant nietwaar, dat wij er nog steeds zijn, toch? Vele rampen, catastrofen, ziekten, enzovoort, hadden de mens al vele malen kunnen wegvagen. Maar het is de diversiteit van de mens die maakt dat het zo’n taai beestje is. Diversiteit geeft vele invalshoeken en strategieën van probleemoplossing. Het spreekwoord zegt het al: twee weten meer dan een. Een groep van 100 jagerverzamelaars heeft een grotere kans van overleven dan een groep van pakweg 10. De mens is als het meest succesvol voortgekomen uit een groep van mensachtigen. Een voorloper van de mens deed de uitvinding van de vuistbijl, maar daar bleef het bij, zo’n 100.000 jaar lang. De mens ging verder: die bijl werd een speerpunt, en die speerpunt werd de punt van een pijl. Enzovoort.

Creativiteit en diversiteit vormen het geheim achter het verschijnen van de beginnende steden, nu zo’n 10.000 jaar geleden. De rest is bekend. We denken nu reeds na over de inrichting van hotels op de maan. En zo verder.

Onze diversiteit is een belangrijke factor in ons vermogen te kunnen bestaan in deze werkelijkheid. Het geeft natuurlijk ook problemen, denk aan de ‘botsing der beschavingen’, denk aan onze diverse houdingen ten aanzien van de natuur, en denk ook aan de enorme wereldbeschouwelijke diversiteit waar het allemaal mee gepaard gaat. Maar als ik mijn geld zou moeten inzetten op een wezen zonder diversiteit, en een wezen mèt, met als achterliggend doel de ontplooiing in kunst, wetenschap, filosofie, religie, algemeen in cultuur, dan zou ik zonder meer kiezen voor het laatste.

Diversiteit is verwarring, tegenspraak, verschillende meningen die op elkaar botsen, maar zij is de grote garant van interessantheid en ontplooiing van leven, van menselijk leven.

En daarmee is zij een goede reflectie van de variëteit die je ziet in de natuur, en in dit universum in het algemeen. Het lijkt er op: deze wereld ontwikkelt zich vanuit vele mogelijkheden van ontwikkeling. Vanuit de diversiteit in haar vele expressies.

P.S. Multatuli: Niets is zeker, en zelfs dat niet. Idee nummer zoveel.

Het uiteengaande en het samenkomende en daaruit de schoonste harmonie - Heraclitus

Bovenstaande zinnetje bevat, voor mijn gevoel, het totale scheppingsplan.

In het begin was alles één. Het leven is uitéén gegaan op weg naar, en door samensmelting en evolutie zal het gestelde doel bereikt worden, de schoonste harmonie.

Benedict,

kun je iets destileren uit het gene geschreven onder het onderwerp

"Geboorte is het leven geven aan een bestaande indentiteit" ?

Verschillende gegevens ( zoals ik het zie) zijn daar aangedragen die als grondslag voor de diversiteiten in de mensheid kunnen dienen.

Ben altijd bereid om mijn zienswijze toe te lichten, indien bij machte.

gr. janos.

Benedict Broere schreef:Waarom zijn wij mensen zo verschillend?

Waarom zijn wij in diverse variaties actief, passief, extravert, introvert, redenerend, emotioneel, star, fantasievol, nuchter, gelovig, defensief, aanvallend, traditioneel, explorerend, enzovoort?

Ik denk dat je voor een antwoord moet zoeken naar iets heel fundamenteels, iets in de genen, iets in de algemene ‘constructie’ van de mens.

Het is toch frappant nietwaar, dat wij er nog steeds zijn, toch? Vele rampen, catastrofen, ziekten, enzovoort, hadden de mens al vele malen kunnen wegvagen. Maar het is de diversiteit van de mens die maakt dat het zo’n taai beestje is. Diversiteit geeft vele invalshoeken en strategieën van probleemoplossing. Het spreekwoord zegt het al: twee weten meer dan een. Een groep van 100 jagerverzamelaars heeft een grotere kans van overleven dan een groep van pakweg 10. De mens is als het meest succesvol voortgekomen uit een groep van mensachtigen. Een voorloper van de mens deed de uitvinding van de vuistbijl, maar daar bleef het bij, zo’n 100.000 jaar lang. De mens ging verder: die bijl werd een speerpunt, en die speerpunt werd de punt van een pijl. Enzovoort.

Creativiteit en diversiteit vormen het geheim achter het verschijnen van de beginnende steden, nu zo’n 10.000 jaar geleden. De rest is bekend. We denken nu reeds na over de inrichting van hotels op de maan. En zo verder.

Onze diversiteit is een belangrijke factor in ons vermogen te kunnen bestaan in deze werkelijkheid. Het geeft natuurlijk ook problemen, denk aan de ‘botsing der beschavingen’, denk aan onze diverse houdingen ten aanzien van de natuur, en denk ook aan de enorme wereldbeschouwelijke diversiteit waar het allemaal mee gepaard gaat. Maar als ik mijn geld zou moeten inzetten op een wezen zonder diversiteit, en een wezen mèt, met als achterliggend doel de ontplooiing in kunst, wetenschap, filosofie, religie, algemeen in cultuur, dan zou ik zonder meer kiezen voor het laatste.

Diversiteit is verwarring, tegenspraak, verschillende meningen die op elkaar botsen, maar zij is de grote garant van interessantheid en ontplooiing van leven, van menselijk leven.

En daarmee is zij een goede reflectie van de variëteit die je ziet in de natuur, en in dit universum in het algemeen. Het lijkt er op: deze wereld ontwikkelt zich vanuit vele mogelijkheden van ontwikkeling. Vanuit de diversiteit in haar vele expressies.

Interessant, mag ik wel zeggen, want jij schrijft in feite wat ik denk. Maar ik zou nog dieper willen gaan. Hoe is het denken ontstaan, waarom is het onstaan en welke omstandigheden en de bijbehorende elementen die het geheel compleet maken?

Janos,

Het citaat van Heraclitus is een samenstelling van mij van twee vertalingen van citaten van Heraclitus (ik weet nu even niet welke vertalingen, ik schrijf dit voor de vuist weg, maar het zijn algemeen in de boekhandel of anders wel in de bibliotheek beschikbare vertalingen).

Zelf heb ik er zo ongeveer dezelfde gedachte bij die jij hebt. In een wat abstractere vorm heb ik dit gezegde van Heraclitus uitgewerkt in een complete filosofie, die ik ooit hoop te publiceren. Maar bij wat jij zegt er over, zijn wel de volgende bedenkingen te plaatsen. In de eerste plaats had Heraclitus natuurlijk geen weet van een ‘Big Bang’. Dat concept kwam pas veel later: LeMaitre, begin 20e eeuw. H. had ook geen notie van evolutie (Darwin) en kosmische ontwikkeling, en hij wist niet van het concept ‘omega’, als ultieme vervolmaking van dit universum, zoals dat gemunt is door de tegenwoordig nog steeds nogal verguisde filosoof Teilhard de Chardin. Ik denk dat Heraclitus zich hier uitspreekt in een diepe intuïtie, een beschouwen van de werkelijkheid, en dan een dit samenvatten in een (dialectische) essentie. H. is een van die presocraten die noodzakelijk is te lezen voor het verkrijgen van een beter begrip van Socrates, Plato en Aristoteles en de hele verdere filosofie. Bijvoorbeeld Hegel verwees ten zeerste naar Heraclitus, als zijn grote goudmijn van inzicht. En in het verlengde daarvan weten we hoezeer diepgaand de invloed van Marx is geweest op het wereldgebeuren. Op de een of andere manier lijkt hier ‘werkelijkheid’ werkelijk aan bod te komen.

Wat betreft de reïncarnatiegedachte... Het hangt er maar vanaf welk perspectief je hanteert of aanhangt of je dit serieus wilt nemen. Persoonlijk denk ik dat het DNA-molecuul een grote mogelijkheid geeft tot variatie en diversiteit. Voeg je daar nog bij factoren als ‘vormen van samenleven’ en ‘geografische omstandigheden’, dan zie je al dat de context van diversiteit dusdanig complex wordt, dat het overwegen van een ‘diversiteit uit veelvormige incarnatie’ helemaal niet zo noodzakelijk is. Maar zoals gezegd, een en ander heeft sterk te maken met het perspectief waarmee je deze wereld bekijkt. Met het concept ‘reïncarnatie’ zit je meteen middenin de Indiase filosofie, met daarbij ook een sterke koppeling met ethiek. En dat is echt een verhaal apart. Dus tot zover.



Alexander,

Als je vraagt naar het ontstaan van het denken, dan stel je eigenlijk meteen een hele rits andere vragen. Bijvoorbeeld: Waarom is het eencellige leven overgegaan naar een meercellig leven? Waarom hebben bepaalde moleculen zich ontwikkeld tot dat eencellige leven? Waarom is dit universum complexer geworden dan slechts een verzameling atomen? Waarom zijn die atomen er überhaupt? Waarom is er deze wereld van trillingen, van quarks, electronen, snaren? Waarom is er eigenlijk iets en niet veeleer niets (Leibniz)?

Dit zijn allemaal zeer filosofische vragen. Het zijn vragen niet zozeer naar het HOE, die de wetenschap tracht te beantwoorden, maar hier wordt gevraagd naar het WAAROM. Er wordt gevraagd naar zin en betekenis. Er wordt gevraagd naar een verklarend verhaal, naar een mythe misschien, of eigenlijk een mythe wel zeker. Want de wetenschap is radeloos met dit soort vragen. Verbeelding, fantasie, ultieme integratie van denken, kunnen hier mogelijk uitkomst bieden.

Wij zijn als die eendagsvlieg ergens op een zuil in het Forum Romanum, die zich de vraag stelt naar het HOE en WAAROM van het Romeinse Rijk. Die eendagsvlieg is slim en met velen, studeert, onderzoekt, en ziet soms grote lijnen. Dit universum, waar is het mee bezig? Wat is de zin ervan?

Alexander Hartmans schreef:

Benedict Broere schreef:Waarom zijn wij mensen zo verschillend?

Waarom zijn wij in diverse variaties actief, passief, extravert, introvert, redenerend, emotioneel, star, fantasievol, nuchter, gelovig, defensief, aanvallend, traditioneel, explorerend, enzovoort?

Ik denk dat je voor een antwoord moet zoeken naar iets heel fundamenteels, iets in de genen, iets in de algemene ‘constructie’ van de mens.

Het is toch frappant nietwaar, dat wij er nog steeds zijn, toch? Vele rampen, catastrofen, ziekten, enzovoort, hadden de mens al vele malen kunnen wegvagen. Maar het is de diversiteit van de mens die maakt dat het zo’n taai beestje is. Diversiteit geeft vele invalshoeken en strategieën van probleemoplossing. Het spreekwoord zegt het al: twee weten meer dan een. Een groep van 100 jagerverzamelaars heeft een grotere kans van overleven dan een groep van pakweg 10. De mens is als het meest succesvol voortgekomen uit een groep van mensachtigen. Een voorloper van de mens deed de uitvinding van de vuistbijl, maar daar bleef het bij, zo’n 100.000 jaar lang. De mens ging verder: die bijl werd een speerpunt, en die speerpunt werd de punt van een pijl. Enzovoort.

Creativiteit en diversiteit vormen het geheim achter het verschijnen van de beginnende steden, nu zo’n 10.000 jaar geleden. De rest is bekend. We denken nu reeds na over de inrichting van hotels op de maan. En zo verder.

Onze diversiteit is een belangrijke factor in ons vermogen te kunnen bestaan in deze werkelijkheid. Het geeft natuurlijk ook problemen, denk aan de ‘botsing der beschavingen’, denk aan onze diverse houdingen ten aanzien van de natuur, en denk ook aan de enorme wereldbeschouwelijke diversiteit waar het allemaal mee gepaard gaat. Maar als ik mijn geld zou moeten inzetten op een wezen zonder diversiteit, en een wezen mèt, met als achterliggend doel de ontplooiing in kunst, wetenschap, filosofie, religie, algemeen in cultuur, dan zou ik zonder meer kiezen voor het laatste.

Diversiteit is verwarring, tegenspraak, verschillende meningen die op elkaar botsen, maar zij is de grote garant van interessantheid en ontplooiing van leven, van menselijk leven.

En daarmee is zij een goede reflectie van de variëteit die je ziet in de natuur, en in dit universum in het algemeen. Het lijkt er op: deze wereld ontwikkelt zich vanuit vele mogelijkheden van ontwikkeling. Vanuit de diversiteit in haar vele expressies.

Interessant, mag ik wel zeggen, want jij schrijft in feite wat ik denk. Maar ik zou nog dieper willen gaan. Hoe is het denken ontstaan, waarom is het onstaan en welke omstandigheden en de bijbehorende elementen die het geheel compleet maken?

Volgens mij is dit juist het geniale aan de natuur.

Ik zie de mens eigenlijk als een gigantische computer die zichzelf voortdurend herprogrameerd.

Al vanaf zijn geboorte wordt zijn bewustzijn ,en zijn perceptie van een realiteit gecreert aan de hand van de informatie die hij ontvangt langs zijn zintuigen. Naargelang de omgeving waarin hij zich bevindt.

Miljarden verschillende mensen,met miljarden verschillende ideen en meningen,die eigenlijk allemaal rond een gigantiche tafel zouden moeten gaan zitten om te werken aan de toekomst,om vooruit te komen.

Voortdurend zijn wij bezig met onze zintuigen uit te breiden om verder vooruit te zien of om dieper in het verleden te kijken, of om problemen op te lossen.

...Zo zou het in feite moeten zijn,denk ik.

Hm, moeilijk, moeilijk. Er moet ergens, in de begintijd van het onstaan van de mens, toen hij zich als het ware duidelijk begon te onderscheiden van de andere dieren, een keerpunt zijn geweest waar niet de sterkere de beste kansen had om te overleven maar de slimmere, zo je wilt de creatievere. De laatste bleek handiger te zijn in het verdedigen van zijn kroost en in het bevorderen van de overlevingskansen van zijn/haar nakomelingen. Vanuit die gedachte zou je kunnen redeneren dat degenen wiens combinatorisch en lateraal denkvermogen groter was een betere kans hadden om hun nakomelingen (met vergelijkbare genetische eigenschappen en dus ook denkvermogen) zo lang te laten leven dat diens nakomelingen op hun beurt ook weer een betere kans maakten. M.a.w. het aantal mensen met een soortgelijk denkvermogen groeide t.o.v. de rest. De hersenenfuncties van mensen werden daarmee steeds complexer. Een complex systeem heeft een grotere kans op afwijkingen dan een minder complex systeem. Hoe meer factoren er zijn die kunnen afwijken, hoe groter de kans dat er uiteindelijk een verschil zal zijn. Dat verklaart misschien de diversiteit.

Toch denk ik niet dat je tegenwoordig de uiterlijke, sturende factoren (maatschappij, samenlevingsvorm, rijkdom, opleiding, opvoeding) meer kan uitvlakken, sterker nog, ik denk dat die factoren tegenwoordig meer de verklaring voor de diversiteit in het menselijk denken verklaren dan welke factoren dan ook. Hoe meer aanbod, des te meer mogelijkheden. Er is inmiddels zoveel aanbod dat het creatieve denken van de mens zich misschien begint te beperken tot het maken van een keuze die bij hem past (geloof, levensstijl), in plaats van het creëren van een nieuwe mogelijkheid. In de huidige tijd is er volgens mij dan ook meer sprake van het instandhouden van de diversiteit en is er niet zozeer meer een ontwikkeling daarin. Wel een beetje, maar relatief veel minder dan vroeger. Ik hoop dat ik de gedachte duidelijk heb kunnen verwoorden....

Aan Gast,

Het vergelijken van de mens met ook een gigantische computer heeft toch nog steeds iets zeer problematisch'. Laat ik het zo zeggen: de meest krachtige computers van dit moment zijn toch nog niet meer dan kreupele koeien in vergelijking met dat briljante menselijk brein. De mensen die die computers ontwerpen beseffen dit al geruime tijd, wat dan ook de reden is dat zij innig samenwerken met psychologen en neurologen. Als die computer 'ik' zegt en vraagt naar de zin van het bestaan, ja dan pas denk ik dat we er een vergelijkbaar 'maatje' bij hebben.

Wat betreft dat 'samenwerken van die miljarden mensen' om te komen tot grotere inzichten, dat heeft toch iets onpractisch niet? In werkelijkheid zie je enerzijds de productie van informatie betreffende laten we zeggen hoe de wereld in elkaar steekt en betreffende het menselijk bestaan, door wetenschappers en filosofen, met anderzijds af en toe het naar voren treden van samenvatters, type Newton, Darwin, die in die grote berg informatie bepaalde patronen zien, waar we dan weer verder mee kunnen.

Aan Veertje,

Ja, mutatie en selectie, dat zou je natuurlijk als eerste naar voren moeten schuiven voor het verklaren van dat succes van Homo Sapiens Sapiens. Maar of dat het hele verhaal is, dat waag ik te betwijfelen. Er waren meerdere mensachtigen, meerdere kanshebbers/kandidaten, en toch was er daar ineens die mens die zomaar de Neanderthaler wegconcurreert en nog enkele stappen verder steden gaat stichten. Het is moeilijk in te zoomen op het verleden om even te checken wat er nou precies gebeurd is. Maar welke tekst je er ook over leest, het is met die mens wel heel erg rap gegaan, zeker als je het vergelijkt met de miljoenen jaren van trage ontwikkeling daarvoor. Laat ik het zo zeggen: dat menselijk brein is een zeer inventief en daarmee machtig 'apparaat' gebleken. Het is alleen te hopen dat datzelfde brein niet de oorzaak wordt van het verdwijnen van al het leven op aarde, in ieder geval het soort van leven zoals wij dat kennen.

Met dat laatste zijn we aangekomen bij een kwestie die te maken heeft denk ik met wat je verder zegt en wat ik zou willen responderen met de vraag: Kunnen wij onszelf ontwikkelen tot een duurzame levensvorm? Kunnen wij onszelf geloofwaardig maken ten aanzien van dit universum? Of zijn we niet meer dan een flits in de totale wording ervan? Ik denk dat een begin van een antwoord toch te maken heeft met in ieder geval een omkeren van de wording van de diversiteit naar iets met wat meer eenheid. We zullen het toch eens moeten worden over bepaalde zaken, willen wij ons bestaan op deze planeet kunnen voortzetten. We kunnen de natuur niet eindeloos uitbuiten, die gigantische bevolkingsgroei moet afgebogen worden, de verschillen in arm en rijk moeten minder, de wereldbeschouwelijke verschillen moeten minder op de spits gedreven worden, enzovoort, en er moet zoiets komen als een verstandig planeetbeheer. Ondertussen zit ik hier zeker niet een soort van 'Borg-society' te bepleiten: alles een grote eenheidsworst. Nee, juist niet. De diversiteit is een groot goed, het vormt het draagvlak van een grote creativiteit. Maar er zou wereldwijd wat meer 'gepolderd' moeten worden, meer overleg, wat 'water bij de wijn', rust kweken, emoties dempen, en zo gestaag werken aan een grotere kwaliteit van cultuur en natuur wereldwijd.

Nog eens Veertje, je tekst nauwkeurig lezend (dat hierboven was toch een beetje een eerste impuls van een antwoord eigenlijk), je lijkt daar te zeggen: hoe complexer dat brein, des te groter de kans op mutaties, verdere ontwikkeling enzovoort. Toch? Maar Homo Sapiens Sapiens is een tamelijk stabiele soort. Zo zit dat met soorten nietwaar? Wij mensen zijn nu niet intelligenter of creatiever dan bijvoorbeeld de Egyptenaren die de eerste piramiden bouwden of de jagerverzamelaars van 30.000 jaar geleden. Dat is het vreemde aan de ontwikkeling van de natuurlijk diversiteit. Het gaat van klik-klik. Plotseling vind men in de grond aanwijzingen voor de aanwezigheid van iets nieuws, een hele nieuwe soort, die er daarvoor nog niet was. En wat er te denken/vinden is aan overgangsvormen naar die mens toe, ziet er toch heel anders uit dan die mens zelf. Hier kom je bij de alsmaar doorgaande discussie over de 'missing-links' nietwaar, zozeer geladen door de diverse vormen van wereldbeschouwing.

Wat je zegt over de invoed van de huidige complexe cultuur op de ontwikkeling van diversiteit, ik denk dat je daar gelijk in hebt: wij maken keuzen, combinaties en op die manier vergroten we als het ware de diversiteit binnen de diversiteit, maar ik heb niet de indruk dat de diversiteit als geheel steeds maar groter wordt. Althans, bijvoorbeeld nieuwe religies die er ontstaan, zijn toch vaak niet meer dan variaties op eerdere thema's. Zoiets. Toekomstig, en dit heeft te maken met wat ik hierboven heb aangestipt, gaat het zelfs steeds meer de kant op, denk ik, naar het zoeken van integratie, samenhang, binnen die diversiteit. Met tegelijk een aansluiting zoeken bij waar geheel dit universum mee bezig is. 'Thuis komen' in deze wereld, is denk ik de grote opdracht voor de mens in de toekomst.

Aan Gast,

Teruglezend zie ik ineens dat 'geniale van de natuur'.

Ja, het zou kunnen nietwaar?

Maar het is wel een geloofsuitspraak. Is er iets geniaals dat aan de basis ligt van deze wereld? Ik weet niet precies hoe het zit op deze website, maar mijn ervaring is dat een dergelijke vraag het begin kan vormen van een enorme discussie. Atheisten en materialisten zien deze wereld als ontstaan 'vanzelf'. Het is er gewoon. Einde discussie. Religieuzen van allerlei aard denken echter een 'meer' achter en in dit universum. Discussie weer volledig geopend. Daarna duurt het niet lang voordat het woord 'Auschwitz' valt. Geniaal? Wat geniaal? Een wereld maken waarin deze horror mogelijk is? Wat is daar geniaal aan? Maar 'Auschwitz' is toch puur 'mensenwerk'? Ja, aardig gevonden, maar achter dat 'mensenwerk' daar steekt dat 'geniale' toch? Of moeten we misschien dat 'geniale' een beetje relatief zien? Zeker niet absoluut, zoals men eeuwen gedacht heeft. Fundamentalisten en creationisten gaan nu stuiteren van verontwaardiging. Een 'heilig huisje' is bezoedeld. Enzovoort.

Waarom zijn wij verschillend? Bestaat de mogelijkheid, omdat wij verschillend zijn, dat wij van elkaar leren! Dat lijkt mij een logische verklaring. Want als wij niet van elkaar kunnen leren, weten we ook niet wie wij als individu zijn?

Het verklaard nog steeds niet waarom wij zo verschillend zijn, wellicht de tijdsgeest, de media, de commersie die een belangrijke bijdrage leveren aan die verschillen, dat zegt mij momenteel nog niet erg veel. Ik zou graag nog dieper in de matierie willen gaan, want ik heb het idee, dat we alleen kijken na hetgene wat we denken te zien.

Zo denk ik er ook ongeveer over.

Ik zie het in feite zo.

Vanaf onze geboorte (en misschien er al voor) krijgen wij voortdurend,langs onze zintuigen, informatie binnen.Aan de hand van de manier hoe,afhankelijk van het milieu,je cultuur, de tijdsgeest,........,enz.wordt je persoonlijke perceptie van je realiteit gecreerd.

Sommige mensen kunnen erg op elkaar lijken maar in principe,zijn ze totaal verschillend.