sciencetalk

Naar aanleiding van een artikel in Elseviers van 22-09-2007 van een hr.Simon Rozendaal,blz.90:

Er zijn een drietal nieuwe geneesmiddelen ontwikkeld/ontdekt,die een totaal andere werking hebben dan de oude medicijnen als oa.metformine ea.

Ze zijn effectiever en hebben vooral effect als de bloedsuikerspiegel te hoog is,ze richten zich op de zogeheten incretines ,dat zijn darmhormonen die een signaal aan de alvleesklier geven om insuline aan te maken.

Deze nieuwe medicijnen verlengen/versterken de werking van de darmhormonen, (de nieuwe DPP-IV-remmers als Galvus en Januvia/.

Sorry,weer eens een tekenstoring op mijn toetsenbord Logitec,maar ik ga verder!

Een ander middel,Byetta,gedraagt zich als een darmhormoon dat de afgifte en aanmaak van insuline na de maaltijd stimuleert en het verlaagt de hoeveelheid bloedsuiker maar verhoogt ook de insulineproductie met een factor drie!.

Mijn vraag is nu de volgende

In gezonde toestand produceert de alvleesklier dmv of mbv de eilandjes van Lagerhans,insuline.

Die insuline wordt dmv darmhormonen opgevraagd,, komt die insuline direct in het bloedvatenstelsel of wordt ze via een darmvlokkensysteem gedeponeerd in de darm en in het verterende voedsel om zodoende de insuline de mogelijkheid te geven om via celmembramen bij de vragende organen en of spieren te komen.Dus werkend als een soort katalisators.

Of komt de insuline alleen via het bloedsysteem direct bij de celmembramen en geeft daar chemische reacties om de membramen zich te laten open stellen om de gevraagde glucose door te laten.

Die glucose wordt gebruikt voor de een of andere celopbouw )lekentaal van mij) ,maar wat gebeurt er met de insuline,gaat die ook de een of andere verbinding aan,met bijv. de glucose om binnen de cel te komen )vraagteken=).

Dan een aanvullende vraag±

Volgens mijn laatste lekeninfo,wel afk.van medici, is het probleem dat bij diabetici2 de functie van de alvleesklier verminderd ofwel nul wordt en er insuline moet worden ingespoten,in een spier die een vertraagde gelijkmatige afdracht van insuline in de bloedbaan regelt.

Als nu dus die alvleesklier niet meer werkt,het biol.mechanisme loopt op zijn eind,hoe kan er dan een nieuw medicijn als Byetta ineens dat orgaan gaan stimuleren.

Een aantal vragen van een geinteresseerde leek met globale overname van een artikel van een vermelde schrijver )tav de moderator!')

Dit hoort in geneeskunde thuis.

Over het vakgebied,waarin deze topic zou moeten behoren,zouden we kunnen gaan discussieren.

Mijn idee was biologie,moderator besliste anders.

Je zou hier een filosofisch topic over kunnen opzetten,maar ik hoor liever een reactie op de vragen van mij,dat intrigeert mij zeer!

Ik zag zo even van Klintersaas ook interssante verwijzingen,die ik hierbij voeg:

A U.S.-led study has shown leptin, a hormone known mainly for regulating appetite control and energy metabolism, plays a major role in diabetes.

Lees meer ... ScienceDaily

Lees het oorspronkelijke wetenschappelijke artikel

Dus dit verhaal:

http://www.sciencedaily.com/upi/index.php?...us-diabetes.xml

en het tweede kost weer veel moeite om dat te bereiken,maar is soortgelijk!

Dit onderwerp behoort specifiek tot het domein van de geneeskunde omdat het hier over de mens gaat en over ziekte.

De biologie houdt zich bezig met organismen in het algemeen waaronder ook de mens valt, de geneeskunde is gespecialiseerd in de mens. Vergelijk het verschil tussen biologie en geneeskunde maar met het verschil tussen bijvoorbeeld een paleontologie en archeologie.

Dit slechts ter toelichting. Een eventuele verdere discussie hierover, waarvoor ik geen aanleiding zie, kan desgewenst in het feedbacktopic.

In gezonde toestand produceert de alvleesklier dmv of mbv de eilandjes van Langerhans,insuline.

De eilandjes van Langerhans zijn kleine delen (1-2% van de massa) van de pancreas die secreterende cellen bevatten en hierdoor een afwijkende morfologie hebben tov de omgeving. In eerste instantie werd die afwijkende morfologie ontdekt zonder dat ze de functie begrepen en noemden ze deze gebiedjes naar de ontdekker (eponiem).

Deze eilandjes bevatten meerdere soorten cellen (alfa, beta, delta en PP) die verschillende hormonen aanmaken; insuline, glucagon, somatostatine, pancreatisch polypeptide en anyline.

De beta-cellen van deze eilandjes van Langerhans produceren en secreteren insuline.

Die insuline wordt dmv darmhormonen opgevraagd

Dat klopt niet echt.

komt die insuline direct in het bloedvatenstelsel of wordt ze via een darmvlokkensysteem gedeponeerd in de darm en in het verterende voedsel om zodoende de insuline de mogelijkheid te geven om via celmembramen bij de vragende organen en of spieren te komen.Dus werkend als een soort katalisators.

Of komt de insuline alleen via het bloedsysteem direct bij de celmembramen en geeft daar chemische reacties om de membramen zich te laten open stellen om de gevraagde glucose door te laten.

De insuline wordt endocrien gesecreteerd, dus in de bloedvaten.¹

Via de bloedvaten wordt de insuline over het ganse lichaam verspreid, uitgezonderd de delen van het lichaam die afgescheiden zijn van de bloedcirculatie dmv speciale barieres (bloed-hersen bariere, bloed-testis bariere).

Insuline bindt aan de insulinereceptor welke een tyrosinekinase receptor is (familie van receptoren).

Die glucose wordt gebruikt voor de een of andere celopbouw (lekentaal van mij)

Dat zou ik niet zeggen. Glucose dient oa als energieleverende stof, het is de primaire energieleverancier van de hersenen. Ook kan er uit glucose een aminozuur worden gevormd of kan het worden omgezet in bepaalde vetzuren.

Slechts een zeer klein deel van de glucose wordt direct gebruikt voor de opbouw/onderhoud van een cel (eiwitten en lipiden komen vooral voor in de cel).

Er worden wat suikers ingebouwd in membraanlipiden en sommige cellen bevatten koolhydraatketens aan de buitenkant van de cel voor de identificatie.

maar wat gebeurt er met de insuline,gaat die ook de een of andere verbinding aan,met bijv. de glucose om binnen de cel te komen

Insuline bindt dus aan een tyrosinekinasereceptor waardoor het de tyrosinekinasereceptor activeert. In zekere zin kan je het vergelijken met hoe adrenaline een beta-receptor activeert (het mechanisme van de receptor zelf is wel heel verschillend).

De insulinemoleculen kunnen nadat ze de receptor hebben geactiveerd ofwel diffunderen naar de extracellulaire omgeving ofwel ge-endocyteerd worden door de cel waarna het gedregadeerd wordt door proteasen.²

Volgens mijn laatste lekeninfo,wel afk.van medici, is het probleem dat bij diabetici2 de functie van de alvleesklier verminderd ofwel nul wordt en er insuline moet worden ingespoten,in een spier die een vertraagde gelijkmatige afdracht van insuline in de bloedbaan regelt.

Een verminderde functie van de pancreas is niet typerend voor diabetes type 2. Juist de verminderde gevoeligheid voor insuline is typerend voor diabetes type 2.

Diabetes mellitus type 1: er wordt onvoldoende insuline geproduceerd door de beta-cellen van de eilandjes van Langerhans (in jouw woorden, de functie van de alvleesklier is verminderd). Een goede kwaliteit van leven is mogelijk wanneer de persoon op een adequate wijze insuline inspuit, zijn voeding aanpast en zijn bloedsuiker monitort.

Diabetes mellitus type 2: insulineresistentie of verminderde gevoeligheid voor insuline, vermoedelijk door een defect aan de insuline-receptor. Het is volgens mij nog onbekend wat het defect is.

In het eerste stadium stijgt de secretie van insuline, later daalt die.

Obesitas is één van de mogelijke oorzaken van diabetes type 2. Merk op dat dit nog reversiebel is tijdens het beginstadium wanneer de obese persoon gezonder gaat leven.

Hier kan je veel lezen over de verschillende medicijnen die gebruikt worden voor diabetes.

Byetta is een merknaam (net als dat Nutella een merknaam is voor een chocoladepasta), de officiële naam is exenatide.

Meer over de werking van dit medicijn: http://en.wikipedia.org/wiki/Exenatide

¹ Er zijn 4 vormen van secretie: autocrien, paracrien (naburige cellen dmv diffusie), neurocrien en endocrien.

²Proteasen zijn enzymen die polypeptiden afbreken.

Bedankt voor je uitvoerige uitleg Albert D.,er zijn me enkele zaken duidelijker geworden.

Overigens vraag ik me wel eens af,hoe het menselijke "chemische" systeem eigenlijk een vorm van zelfsupporting kan produceren als bijv.in deze topic de alvleesklier en eilandjes van Lagerhans.

Er wordt in feite door het een of andere kraakinstallatiesysteem (in dit geval de bovengenoemde "organen") uit het toegevoerde voedsel met mogelijk luchtinhoud (zuurstof,koolzuur,stikstof) een deel omgevormd tot insuline.

En die insuline wordt weer voor instandhouding van die mens gebruikt.

Het is weer ergens de vergelijking van de kip en het ei,heel wonderlijk in zijn geheel!

Soms zegt een plaatje meer dan woorden.

http://www-microarrays.u-strasbg.fr/images...gMetabolism.jpg

http://www.colby.edu/chemistry/BC368/metabolism.jpg

http://www.ideacenter.org/stuff/contentmgr...abolism_big.jpg

Bedenk hierbij nog de volgende 2 zaken (die direct in mij opkomen, ik ben ook geen deskundige in het metabolisme):

- er zijn in deze systemen (bijvoorbeeld hormoonsynthese/hormoonsecretie maar ook in oa lipidensynthese) tal van feedbackmechanismen. Een gewone thermostaat (zoals in jouw huis) meet de temperatuur, vergelijkt deze met de referentiewaarde en past het verwarmingssysteem (middels activatie van boiler?) aan zodanig dat de gemetenwaarde evoluteert naar de referentiewaarde. In het lichaam gebeurt ook iets dergelijks maar net wat anders. Er zijn stoffen die de synthese van een andere stof positief beïnvloeden en er zijn stoffen die de synthese van een andere stof afremmen. Vaak zijn deze stoffen die een feedback uitoefenen geproduceerd uitgaande van of gestimuleerd door de stof waarop ze de feedback uitoefenen.

Ook zijn er vaak antagonistische stoffen. De één stimuleert een bepaald proces, de ander remt het juist af. Dit zie je oa bij insuline en glucagon (hoewel deze niet enkel antagonistisch zijn maar dat is nu even niet belangrijk).

Hier een simpel maar zeer verhelderend voorbeeld:http://www.bmb.leeds.ac.uk/teaching/icu ... rtisol.gif



- één stof heeft meestal een groot aantal verschillende effecten. Wellicht kan je met enige verbeelding je eigen voor stellen dat er op deze manier een zéér ingewikkeld systeem ontstaat waarbij het al zeer moeilijk is om alle effecten te begrijpen wanneer de concentratie van slechts één stofje wijzigt, laat staan wanneer de concentratie van meerdere stoffen wijzigt.

Nog een tip: wanneer je zoekt naar een metabolisch mechanisme dan kan het zeer de moeite waard zijn om google afbeeldingen te gebruiken.

Om nog even heel kort en bondig te reageren: uit de eiwitten die we eten worden de monomeren teruggewonnen (aminozuren). Uit diezelfde aminozuren bouwen we vervolgens onze eigen eiwitten terug op.

(inderdaad: insuline is een eiwit)

Leuk dat je nog eens langskomt

(inderdaad: insuline is een eiwit)

Voor alle duidelijkheid tov iederéén meld ik dit nog maar even; een polypeptide is in feite een eiwit, alleen is een polypeptide kleiner. Een eiwit/polypeptide bestaat uit een keten van aminozuren. Een polypeptide kan tot enkel honderden aminozuren groot, een eiwit is meestal groter en bevat vaak duidelijke vouwstructuren (oa alfa-sheat en beta-helix).

Mijn volgende vraag nav:

Diabetes mellitus type 2: insulineresistentie of verminderde gevoeligheid voor insuline, vermoedelijk door een defect aan de insuline-receptor. Het is volgens mij nog onbekend wat het defect is.

In het eerste stadium stijgt de secretie van insuline, later daalt die.

Obesitas is één van de mogelijke oorzaken van diabetes type 2. Merk op dat dit nog reversiebel is tijdens het beginstadium wanneer de obese persoon gezonder gaat leven.

Wat heeft het voor doel om insuline te injecteren als de receptoren er niet meer op reageren of neemt die resistentie niet toe tot 100% en blijft er een restant over dat wel reageert op insuline.

Als de receptoren niet meer reageren op insuline en dus geen glucose meer laten passeren,is dan dat het einde van het levenssysteem.

Wat heeft het voor doel om insuline te injecteren als de receptoren er niet meer op reageren of neemt die resistentie niet toe tot 100% en blijft er een restant over dat wel reageert op insuline.

Het injecteren van insuline wordt volgens mij enkel toegepast bij patiënten met type-1-diabetes. Voor de behandeling van type-2-diabetes, zie

Als de receptoren niet meer reageren op insuline en dus geen glucose meer laten passeren,is dan dat het einde van het levenssysteem.

Bij een extreem hoge bloedsuikerspiegel of bij het te lang te hoog blijven van de bloedsuikerspiegel kunnen coma en vervolgens de dood intreden. Gelukkig komt het lang niet altijd zo ver.

Als de receptoren niet meer reageren op insuline en dus geen glucose meer laten passeren,is dan dat het einde van het levenssysteem.

Volgens mij zie je dat te zwart-wit. Het is niet alles of niets maar volgens mij eerder meer/minder of beter/slechter. Het is mogelijk dat de receptor wel nog reageert maar veel minder efficient of dat een verminderd aantal receptoren reageert waar ik nu alleen maar naar kan speculeren.

Verder zou het in theorie nog mogelijk zijn dat er compensatiemechanismen optreden.

Als ik het supercomplexe chemische schakelschema bekijk,waarnaar wordt verwezen op enkele websites,dan is ons soort wezens ontworpen door een knappe OLV.

En dat een dergelijk systeem een klein onderdeel vormt van samengebrachte sperma en een eicel tijdens een min of meer heftige vrijpartij.(geintje hoor,moderator,maar wel realiteit!)

Dan zou ik me kunnen afvragen of de biochemie al geen onderzoek doet met sperma en eicellen om daar "reparatiestoffen" uit te destilleren ofwel stomweg te injecteren in het menselijke systeem,hetzij intraveneus danwel intramusculair om het zieke systeem te herstellen.

Ik kan bij het zien van een dergelijk schema zeer goed te begrijpen,dat veel gebruikte geneesmiddelen nog maar pogingen zijn-na veel testen-om diabetes te genezen! pi.gif

Dan zou ik me kunnen afvragen of de biochemie al geen onderzoek doet met sperma en eicellen om daar "reparatiestoffen" uit te destilleren ofwel stomweg te injecteren in het menselijke systeem,hetzij intraveneus danwel intramusculair om het zieke systeem te herstellen.

Ik denk niet dat er reeds gameten worden gebruikt in de strijd tegen ziekten. Stamcellen daarentegen.

Ik doel niet op gameten ,dat zijn gelijke geslachtscellen,die in staat zijn om na samengaan met een soortgelijke cel een nieuwe kiem te vormen.

Of wordt in de wetenschap het mannelijke sperma gelijkgesteld met een vrouwelijke eicel? pi.gif