sciencetalk

Hallo,

Ik probeer de werking van de onbelaste transformator te begrijpen maar er zijn een paar dingen die ik niet kan vatten.

Stel dat je aan de primaire een wisselspanning U1 aanlegt. Deze zal een stroom laten vloeien die zal zorgen dat de spoel een wisselend magnetisch veld zal opwekken. De spoel bevindt zich nu in een wisselend magnetisch veld. Deze zal dit dat ook proberen tegen te werken.

Dus neemt de stroom af (en dus ook de sterkte van het magnetisch veld), dan zal de spoel een spanning induceren die een stroom veroorzaakt die op zijn beurt een een magnetisch veld opwekt dat het afnemend magnetisch veld versterkt. Bij een stijgende stroom geldt het omgekeerde.

Dus je zit in de primaire kring met een aangelegde spanning U1 en een geinduceerde spanning E. Deze twee zijn theoretisch gezien gelijk maar tegengesteld.

Is het dan zo dat de stroom in theorie nul is? Nee, natuurlijk niet, want dan was er geen sprake van magnetische velden. Maar toch wijst de gelijkheid U1 = E erop dat de stroom wel nul zou moeten zijn.

Dit spreekt elkaar toch tegen? Waar zit de fout in mijn denkwijze?

Bedankt

Bij een onbelaste transformator is de stroom niet nul, zoals je terecht opmerkt wisselt het magneetveld en daarvoor is stroom nodig.

Aangenomen dat het een ideale transformator is (geen kernverliezen, geen weerstand in de wikkelingen), dan is de stroom onbelast echter precies uit fase met de spanning. Het vermogen (watt) is daarmee nul, maar de stroom/spanning (VA) niet.

Een praktische transformator gebruikt echter onbelast wel vermogen, bijvoorbeeld door het verlies in de wikkeling - want die blindstroom moet daar wel gewoon doorheen.