sciencetalk

De meesten zullen het fenomeen wel kennen: Stel een microfoon en een luidspreker zijn op elkaar aangesloten, waarbij de luidspreker het geluid produceert dat de microfoon waarneemt, en de microfoon en luidspreker staan dicht bij elkaar. Dan neemt de microfoon het geluid waar dat de luidspreker zojuist produceerde en als die waarneming sterker is dan de waarneming die tot die productie leidde, dan ontstaat een cyclus waarbij elke keer het geluid harder wordt, en dan krijg je een hele irritante piep.

Echter, de microfoon neemt alle frequenties (binnen een zeker gebied) waar en de luidspreker produceert alle frequenties (binnen een zeker gebied). Maar die piep heeft een duidelijk hoorbare "toonhoogte", oftewel er is één frequentie die heel dominant aanwezig is. Waarom is er maar één frequentie die door deze cyclus wordt versterkt?

Dat heeft te maken met de fasedraaiïng in de versterkerketen en met de looptijd van het geluid van luidspreker naar micirofoon. Er is maar één frequentie waarbij de volgende periode in precies de juiste fase aankomt om er voor te zorgen dat de daarop volgende weer precies in de juiste fase aankomt, enz....

Het hele systeem vormt eigenlijk een oscillator waarvan een deel van de terugkoppellus via geluidsgolven verloopt.

Je kunt de frequentie wel varieren, door de afstand van de microfoon tot de luidspreker te veranderen. Maar in de praktijk komt het daar meestal niet van, omdat de geluidstechnicus die dit overkomt meestal zo snel mogelijk de volumeregelaars dichtschuift om het rondzingeffect te killen.

Cool