sciencetalk

ik wou graag de vertaling weten van ''wees jezelf'' naar latijn, ik heb t al een keer eerder gevraagd maar kreeg veel verschillende antwoorden, er werd mij toen verteld dat de vertaling '' tu es ipse '' is klopt dit???

p.s. het is belangrijk dat de vertaling juist is, want ik wil het op mijn arm laten zetten.

Alvast Bedankt, Kevin

Je hebt deze vraag inderdaad al eens een keer hier gesteld. Bumpen (= het opnieuw onder de aandacht brengen van een bericht met een nutteloze post) is op dit forum echter niet toegestaan, zelfs als het belangrijk voor je is.

Om terug te komen op je vraag: er zijn verschillende mogelijkheden en voor elke mogelijkheid valt wel iets te zeggen. Als je echt zeker wilt zijn kan je natuurlijk steeds contact zoeken met een leraar Latijn.

Misschien eens proberen op www.latijnengrieks.com. Daar zitten volgensmij ook docenten en mensen die het studeren of gestudeerd hebben.

Meer navraag lijkt me sowieso wel goed, voordat je echt iets in je arm zet.

We waren er hier inderdaad nog niet helemaal uit met de vertaling. Nog even verder dan (en in een later stadium zal ik dit naar de Latijn vertalingen topic verhuizen):

In dit stuk tekst komt in ieder geval telkens de constructie met "te ipsum" (onzijdig) terug:

"Extra corpus esse te ipsum crede, et es" --> "Believe yourself to be above body, and you are" Hier is "crede" de imperatief.

Ook "wees" is in onze zin "wees jezelf" imperatief (gebiedende wijs) en zou er dus es of esto voor moeten. Esto te ipsum, zoals Latinitas al schreef om de verwarring met de indicativus (je bent) te voorkomen. In dit stuk tekst wordt esto als zodanig gebruikt:

"Clemens et constans, ut res expostulat, esto" --> Wees toegeeflijk en standvastig, naar gelang de zaak vereist.

Dan zou je aan de hand van de voorbeelden stellen dat het dan zou moeten zijn: "Te ipsum esto", dus esto achteraan. "Te ipsum nosce" zie je immers ook wel her en der staan.

Zoals in dit stuk tekst: "Primum te ipsum cognosce".

Ik ga voor: "te ipsum esto" . Maar check het voor de zekerheid.

Meer navraag lijkt me sowieso wel goed, voordat je echt iets in je arm zet.

Daarenboven:

Wees u zelf!", zei ik tot iemand. Maar hij kon niet, hij was niemand. (De Genestet).

Johan2 schreef:Daarenboven:

Wees u zelf!", zei ik tot iemand. Maar hij kon niet, hij was niemand. (De Genestet).

Ja, ook dat inderdaad. En als ik er zo over nadenk zou ik zelf toch voor een beeldsymbool kiezen dat uitdrukt wat je wilt zeggen in plaats van een stuk tekst. Het is tijdlozer, minder strikt, en toont ook mooier dan een stuk tekst op je arm. Maar goed, dat is je eigen zaak (en heeft verder niet zoveel te maken met de exacte vertaling naar het Latijn van je stukje tekst).

Gerelateerd hieraan vond ik dit wel grappig overigens: http://www.katinkahesselink.net/theosofie_nl/femmie.html

Waarom niet in plaats van 'wees jezelf' de Griekse tekst die op het op het fronton van de tempel van Apollo in Delphi stond gegraveerd:

γνῶθι σεαυτόν

oftewel 'ken jezelf' (gnosi seauton). Geeft tegelijk onze tijdgeest weer, met de zoektocht naar de gnostiek die sinds de Da Vinci-code zo'n vlucht neemt.

hoe kan t zijn dat er zoveel manieren zijn om t te schijven, misschien een stomme vraag maar heb nooit latijn gehad.

Wel, net zoals het Nederlands kent ook het Latijn synoniemen. Verder is er ook zoiets als 'poëtisch Latijn'. Het Romeinse Rijk kende (vooral onder de heerschappij van keizer Augustus, toen een gouden tijd voor de kunsten aanbrak) veel dichters (Ovidius, Vergilius, Horatius,...), die in hun gedichten poëtische alternatieven voor alledaagse woorden maakten en creërden. Het poëtische woord voor 'zee' bijvoorbeeld is 'pelagus', terwijl het 'gewone' woord 'mare' is.

Verder kan je altijd een beetje spelen met werkwoordsvormen en woordvolgorde. Dat heeft op de Nederlandse vertaling geen invloed maar kan in het Latijn kleine nuanceverschillen met zich meebrengen. Je kan het vergelijken met het uitdrukken van toekomst in het Engels (dat daarvoor veel meer mogelijkheden heeft dan het Nederlands). Beschouw volgende twee zinnen.

"I'm meeting him tomorrow."

"I'm going to meet him tomorrow."

Beide zinnen zouden we in het Nederlands vertalen als "Ik zal hem morgen ontmoeten". In het Engels is er echter een (subtiel) verschil tussen de eerste (present continuous) en de tweede (going to) zin:

• We gebruiken de present continuous om zgn. 'future arrangements' uit te drukken, in het bijzonder wanneer er reeds een tijd en plaats zijn vastgelegd. De eerste zin legt dus de nadruk op het feit dat de afspraak reeds geregeld is en dat er een uur en een ontmoetingsplaats zijn afgesproken;
• We gebruiken de vorm met 'going to' (o.a.) om een op voorhand gemaakte beslissing uit te drukken. De tweede zin legt dus de nadruk op het feit dat er op voorhand beslist is om elkaar morgen te ontmoeten, maar dat die ontmoeting niet noodzakelijk al geregeld is. In contrast hiermee staat 'will' ("I will meet him tomorrow."), dat aangeeft dat de beslissing om elkaar te ontmoeten op hier en nu (op het moment van spreken) wordt gemaakt.

Dit subtiele verschil blijkt echter niet uit de Nederlandse vertaling en zo zit het in het Latijn ook soms.

Dus als ik t goed begrijp als ik ''te ipsum esto'' op mijn arm zou laten zetten, zou er wees jezelf staan?

en dat zou ook betekenen dat ik dus ook nog keuze heb tussen verschillende vormen die je kan gebruiken.

Zouden Romeinen, gegeven hun cultuur, wel begrijpen wat je bedoeld? Hoe zou een Romein, zoals Seneca of Cicero, de zin te ipsum esto interpreteren? Ik vermoed dat ze het heel anders zouden begrijpen dan wij.

kevgpz schreef:Dus als ik t goed begrijp als ik ''te ipsum esto'' op mijn arm zou laten zetten, zou er wees jezelf staan?

en dat zou ook betekenen dat ik dus ook nog keuze heb tussen verschillende vormen die je kan gebruiken.

Nou, ik denk dus samengevat dat "te ipsum esto" first choice is, "esto te ipsum" second choice, en de rest valt wat mij betreft af.

Daar sluit ik me bij aan.

Okee, in ieder geval bedankt voor de hulp ik gaat t zowieso nog navragen, want wil er natuurlijk wel 100% zeker van zijn.

P.S. nog mijn excuses voor t opnieuw opbrengen van t onderwerp. (wist niet dat t niet was toegestaan)

Met vriendelijke groet, Kevin

Ik zou 'es te ipsum' zeggen. Want 'nosce te ipsum' betekent: 'ken jezelf'. Hier zie je dat nosce de imperativus singularis van noscere (wat 'kennen' betekent) is. Te betekent je/jou en ipsum zelf...

Es te ipsum.

Es = imperativus singularis van esse, wat 'wees' betekent;

Te = je/jou;

ipse, ipsa, ipsum = zelf

Wees jezelf dus.

Even een vraagje tussendoor, krijg je dan ipse als je het tegen een mannelijk persoon hebt?

NB: Waar halen jullie 'esto' vandaan?