ik bezit niet veel kennis over deze materia, maar ik denk dat het komt omdat onze zon ook een baan maakt rond het centrum van de Melkweg en dat deze richting bepalend is voor de richting van de andere objecten in ons zonnestelsel
Dat verband is niet erg duidelijk aanwezig. We kunnen de planeten zien als allemaal draaiend rond de zon in (ongeveer) hetzelfde vlak, dat we de ecliptica noemen.
Op dezelfde manier zou je de meeste sterren van de Melkweg, ook de zon, kunnen zien als ruwweg draaiend in hetzelfde vlak rond het centrum van de Melkweg, en dat kun je de galactische ecliptica noemen.
De ecliptica van ons zonnestelsel heeft geen logisch verband met die galactische ecliptica. Beide vlakken snijden elkaar onder een hoek van ongeveer 60° (en dat ze elkaar snijden kun je goed zien onder een écht heldere en donkere hemel aan de richting van de melkwegsterren)
Wat betreft de oorspronkelijke vraag, ons zonnestelsel is ontstaan uit een (voor onze begrippen) enorme gaswolk. Zoiets is in beweging, en krijgt door invloeden van buitenaf (een "rakelings" passerende groep nabije sterren of zo) een duwtje dat aan één kant wat harder aankomt dan aan de andere, zodat eht ook een hoeveelheid draaiing meekrijgt, in één overwegende richting als je alle bewegingen bij elkaar optelt. Die wolk gaat dan samentrekken naar één punt ergens middenin die wolk waar het gas wat dichter is dan elders. De draaiingsenergie komt dus dichter bij het middelpunt terecht, en de wet van behoud van moment maakt dan dat dat sneller en sneller gaat draaien. Zo, door zijn armen heel dicht bij zijn lichaam te brengen, maakt een langzaam draaiende kunstschaatser ook een heel snelle pirouette. Noem het voor mijn part het gootsteeneffect.
- gootsteen 394 keer bekeken
Veel van de massa, en dus ook veel van die (hoofdzakelijke) draaiingsrichting komt zo vrij dicht bij elkaar rond dat centrum, en gaat elkaar onderweg óók nog eens beïnvloeden, zodat het uiteindelijk allemaal vrij netjes in een schijf draait. Vergis je trouwens niet, zó netjes is het allemaal niet.
En dan is dat nog eens een geïdealiseerd plaatje, omdat élk van die banen ook niet netjes vlak is, maar ook een beetje op en neer beweegt t.o.v. hun gemiddelde baanvlak, vergelijkbaar met de hobbeldehei kermisattractie.
De zon draait zelf rond haar as onder een hoek van ongeveer 7° ten opzichte van die ecliptica waarin de planeten ongeveer bewegen.
Maar hoe dan ook, er zat dus in het begin een overwegende draaiingsrichting in die gaswolk, en dat manifesteert zich nu als een overwegende draaiingsrichting van de meeste massa in ons zonnestelsel.
