sciencetalk

Het neutrino is zeer zeker niet zijn eigen antideeltje!

Bij de kernfusie op de zon komen voornamelijk anti-electron-neutrino's uit de zon, en absoluut geen electron-neutrino's. Dat zou namelijk in strijd zijn met de behoudswet voor het Leptongetal.

Elmo schreef:Het neutrino is zeer zeker niet zijn eigen antideeltje!

Bij de kernfusie op de zon komen voornamelijk anti-electron-neutrino's uit de zon, en absoluut geen electron-neutrino's. Dat zou namelijk in strijd zijn met de behoudswet voor het Leptongetal.

Hoe lan je die dan onderscheiden van elkaar? Ik heb het uit een boek over neutrinos dat wel al een tijdje oud is. Ze houden bijvoorbeeld ook nog vasrt aan de opvatting dat neutrinos geen massa hebben.

Een poging (ik moest het even opzoeken):

Ik gebruik upsilon.gif voor het neutrino, en upsilon.gif' voor het anti-neutrino. We negeren even dat er verschillende smaken neutrino's zijn, want dat maakt voor het argument niets uit. Verder gebruik ik n voor een neutron, p voor een proton en e voor een electron.

Bij normaal beta-verval heb je

n --> p + e + upsilon.gif'

En zo heb je ook anti-beta-verval

p --> n + e' + upsilon.gif

(Als je een deeltje naar de andere kant van de pijl verplaatst, dan wordt het een anti-deeltje, en de natuur is symmetrisch: als je alle deeltjes vervangt door hun anti-deeltjes, dan bestaat de reactie normaalgesproken ook. Zo kan je de tweede vergelijking construeren uit de eerste.)

Stel nu dat upsilon.gif = upsilon.gif'.

Dan kan je het volgende krijgen (ik gebruik upsilon.gif):

n --> p + e + upsilon.gif

en dit neutrino gaat vervolgens een reactie met een ander neutron aan

upsilon.gif + n --> p + e

Het netto resultaat is het zogenoemde neutrinoloos dubbel beta verval: twee electronen worden uitgezonden met goed bekende kinetische energie (er is immers nu geen spookdeeltje als een neutrino om een deel van de kinetische energie mee te nemen). Met andere woorden, als je naar een atoom met atoomnummer Z en A de atoommassa kijkt, dan is deze reactie gelijk aan

(Z,A) --> (Z+2,A) + 2 e

waarbij de electronen ontsnappen.

Deze reactie is uitgebreid onderzocht, voornamelijk in

(34,82)Se --> (36,82)Kr + 2 e + energie

en vergeleken met

(34,82)Se --> (36,82)Kr + 2 e + 2 upsilon.gif + energie

In het eerste geval moeten de twee electronen aan de wet van behoud van energie voldoen (in dit geval moet de som van hun energieen exact 3.03 MeV zijn, het getal is niet zo belangrijk), maar in het tweede geval niet: dan zijn er immers ook nog twee neutrino's om een deel van de energie mee te nemen.

Het experimentele resultaat: in 1987 zijn onomstotelijke experimentele resultaten gepubliceerd die bewijzen dat de twee electronen alleen niet aan de wet van behoud van energie voldoen in deze reactie. Er moet dus nog een deel van de energie in de neutrino's meegenomen worden. Dat moet betekenen dat upsilon.gif niet gelijk is aan upsilon.gif'.

Een lang verhaal, maar ik had wat tijd over en wou eens in detail laten zien hoe diep de natuurkundigen hierover hebben nagedacht...

Nog een leuke opmerking over neutrino's: wist je dat je aan de hand van de neutrino's kan bewijzen dat er maar drie generaties materie zijn? Er zijn dus geen andere quarks dan de 6 die we al kennen! Leuk.

En als er nu nog een soort neutrino gevonen wordt?

Dan zou dat in tegenspraak zijn met experimentele resultaten. Er is zeer duidelijke consensus in de literatuur dat er 3.000 +/- 0.002 soorten neutrino's zijn. Alleen als je wil aannemen dat de huidige theorie van elementaire deeltjes (het standaardmodel) fundamenteel fout is, kom je hier onderuit...

Dus het kan ook zijn dat er 2.99998 soorten neutrinos zijn? [img]http://sciencetalk.nl/forum/public/s ... on_lol.gif[/img]

Niet volgens het standaardmodel: dat voorspelt 3 soorten. Maar experimenteel kan je natuurlijk nooit een grootheid exact meten, je hebt altijd te maken met meetfouten en -onnauwkeurigheden.

Niet volgens het standaardmodel: dat voorspelt 3 soorten. Maar experimenteel kan je natuurlijk nooit een grootheid exact meten, je hebt altijd te maken met meetfouten en -onnauwkeurigheden.

Wablief, geldt dat ook voor discrete grootheden??

Kan de spin van een deeltje ook 0.5 0.01 zijn?

Wij leven in een continue wereld, en dus meten we ook continue grootheden (massa, energie, electrische lading, etc.). Doordat er onderliggende theorie is die deze waarden bepalen kan, kunnen we discrete grootheden dus beredeneren. Maar echt direct meten, kunnen we ze niet. Probeer maar eens een experiment te verzinnen die direct de spin van een electron meet en deze dus niet afleidt uit precessiebewegingen of zoiets....

Probeer maar eens een experiment te verzinnen die direct de spin van een electron meet en deze dus niet afleidt uit precessiebewegingen of zoiets....

Je meet gewoon de kringstroom en leidt daaruit ht impulsmoment af.

Geen antideeltje?



Srry kmoest er een foto van nemen, scanner in gebruik.

Als dat inderdaad in je boek staat, is het een slecht boek. Of op zijn minst geschreven door iemand zonder voldoende kennis. Een neutrino is echt niet zijn eigen anti-deeltje. Geloof me maar, hier spreken vele jaren kennis van het Standaardmodel....

Een neutrino is echt niet zijn eigen anti-deeltje.

klinkt aannemelijk.

waarom zou men vermoeden dat het wel gelijk zijn aan zijn anti-deeltje?

dan zouden als 2 neutrino's met elkaar in contact komen toch oplossen? (alst deze zowel als deeltje en anti-deeltje kan worden beschouwd).

Elmo schreef:Een neutrino is echt niet zijn eigen anti-deeltje.

klinkt aannemelijk.

waarom zou men vermoeden dat het wel gelijk zijn aan zijn anti-deeltje?

Het foton is zijn eigen antideeltje

Leuke gast schreef:

Elmo schreef:Een neutrino is echt niet zijn eigen anti-deeltje.

klinkt aannemelijk.

waarom zou men vermoeden dat het wel gelijk zijn aan zijn anti-deeltje?

Het foton is zijn eigen antideeltje

Ik meende dat als een deeltje en een antideeltje met elkaar in contact kwamen dat deze dan een reactie veroorzaken?