sciencetalk

Velen nemen de theorie vd oerknal bloedserieus. (Ik niet.) Waarom hebben we niet regelmatig met een nieuwe oerknal te maken?

Per slot van rekening hoeft er niets te zijn dat zoiets doet ontstaan: geen oorzaak, geen reden. Kan zelfs in de Benelux op gang komen!

Wat maakt de oer-oerknal zo uniek?

Waarom kan ik geen goud maken uit helemaal niets? Wet van behoud van massa-energie? Die wet werd bij de oerknal zwaar geschonden.

(Ik kon niet ontdekken, of dit eerder aan de orde is geweest.)

Misschien is het een soort van ruimte-syclus,waarbij na de oerknal alle materie met een enorme knal de ruimte word ingeschoten,nieuwe verbindingen aangaan en dus nieuwe materie vormd. Stel dat alle materie in de loop van miljarden jaren snelheid verliest en uiteindelijk helemaal stopt met verder bewegen,zou het dan mogelijk zijn dat de aantrekkingskracht van alle materie op een gegeven moment zorgd dat alles in de ruimte langzaam maar zeker weer richting het centrum van het heelal gaat bewegen?

Stel dat dit mogelijk is, en hoe dichter alles bij elkaar komt en de snelheid toeneemt, zou het proces van na de oerknal weer terug gedraaid worden?

Word door de enorme druk alle materie dan omgezet in pure energie?

Vragen,vragen,vragen.....

Ik heb absoluut geen wetenschappelijke achtergrond,maar ik vind het wel een erg interesant onderwerp.

En van meediscuseren kan ik hier nog eens wat opsteken

Hoewel je ideeën denkbaar en eerder geopperd zijn, geeft dit geen antwoord op mijn vragen.

Een oerknal kan niet zomaar overal optreden. Alleen in situaties waar geen causaliteit geldt (die wordt namelijk door de oerknal in gang gezet).

Een oerknal kan niet zomaar overal optreden.

Waarom zou dat niet 'zomaar' kunnen?

Alleen in situaties waar geen causaliteit geldt (die wordt namelijk door de oerknal in gang gezet).

Lijkt me volledig 'uit de lucht gegrepen'.

Misschien dat bedoeld wordt dat het niet zomaar "overal" kan gebeuren, omdat de oerknal ons Universum gevormd heeft, en dan zou je dus een nieuw Universum (of meerdere) IN ons al bestaande Universum krijgen, met allemaal hun eigen unieke natuurwetten enz. Dát lijkt mij dus ook niet kunnen.

Wat wél zou kunnen is dat er inderdaad wie weet hoe veel en hoe vaak "oerknallen" zijn/geweest, maar dan NIET in ons Universum, die dus elk hun eigen Universum, met een oneindig aantal mogelijke natuurwetten enz. vormen. Vandaar de theorie die je wel hoort over het multi-Universum, dat er dus - oneindig - meer bestaan NAAST de onze, die wij dus (nog) op geen enkele manier kunnen ontdekken als dat werkelijk het geval is, wat sommige SF/fantasy schrijvers/sters soms ook aan leuke ideeën daarover verzinnen

Zelf heb ik het idee (alleen maar geïnteresseerde) dat het Universum uitdeidt, en dat zal blijven doen aangezien alles niet alleen nog steeds (sinds de oerknal dus, als je daarin gelooft) verder uit elkaar drijft, zogezegd, maar zelfs alsmaar snéller, zo heb ik ergens gehoord/gelezen. Als iets versnelt, is de kans dat het nog tot stilstand komt dus steeds kleiner volgens mij. Géén "big-crunch" dus (het opnieuw samenkomen van de materie), maar een welhaast oneindig langzaam alsmaar "leger" worden van het alsmaar groter wordende Universum, tot de laatste ster uitdooft en het OOIT allemaal, tot op de laatste atoom, gewoon stilletjes weer verdwijnt en er dus uiteindelijk (misschien op het nog onbekende "dark matter" na) een leeg Universum zal zijn, en dat dat het natuurlijke verloop van ALLE eventuele Universums is, behalve die waarbij er door de één of andere kracht die ons Universum niet heeft niet genoeg momentum is om alles te laten versnellen, en er dus wél een ineenkrimping optreedt.

Eh..., is maar mijn ideetje hierover dus

De/een oerknal vereist een singulariteit. Die komen, voor zover we weten, alleen mogelijk voor in zwarte gaten en die hypothese is al geopperd, maar is alsnog ontestbaar. Hoe de singulariteit die dit universum deed ontstaan er gekomen is, is ook onbekend.

Vergeet niet dat de oerknal niet het ontstaan van alles is. Het is het ontstaan van dit universum. Meer kan er wetenschappelijk niet over gezegd worden. Een analogie: ik, een volstrekt vreemde voor jou, leid je naar een gebouw. De kamer naast je is hermetisch afgesloten van de jouwe, en ik vraag je dan wat er daar gebeurt. Je kunt alleen gokken naar wat jij mogelijk acht. Ik kan het zelfs zo opstellen dat je niet eens weet of er wel een kamer is.

De oerknal is een mooi woord voor een gigantische hoop energie die plots vrijkwam.

“gigantisch” naar onze maatstaven, immers omdat wij een zeer klein en nietig deel ervan zijn,

is de oerknal altijd gigantisch in vergelijk met ons.

Maar wáár kwam die energie vandaan ???

Dat eruit een universum (het onze) ontstaat, is duidelijk.

Daarom zijn wij.

Dat er meerdere “oerknallen” plaatsgevonden kunnen hebben en nog altijd plaatsvinden,

is logica.

Dat dat buiten ons universum gebeurt, eveneens.

Maar dat er andere natuurwetten zouden heersen in die andere universa,

meen ik te betwijfelen.

Dat zou duiden op willekeur.

En de natuur is alles behalve willekeur.

Andere natuurwetten kan best,als de materie andere eigenschappen hebben.

Stel voor dat materie in een ander universum elkaar afstoot i.p.v.aantrekt zouden er ook andere wetten gelden.

Maar volgens mij ga ik nou erg offtopic...

ekki schreef:De oerknal is een mooi woord voor een gigantische hoop energie die plots vrijkwam.

“gigantisch” naar onze maatstaven, immers omdat wij een zeer klein en nietig deel ervan zijn,

is de oerknal altijd gigantisch in vergelijk met ons.

Maar wáár kwam die energie vandaan ???

Dat eruit een universum (het onze) ontstaat, is duidelijk.

Daarom zijn wij.

Dat er meerdere “oerknallen” plaatsgevonden kunnen hebben en nog altijd plaatsvinden,

is logica.

Dat dat buiten ons universum gebeurt, eveneens.

Maar dat er andere natuurwetten zouden heersen in die andere universa,

meen ik te betwijfelen.

Dat zou duiden op willekeur.

En de natuur is alles behalve willekeur.

Dat is weer een idee dat voortkomt uit (een van) de snaartheorie(ën). Ten eerste voorspelt de snaartheorie het bestaan van iets van 10 of 11 dimensies, alleen zijn deze in tegenstelling tot de 3 die wij kennen niet oneindig groot. Ze zijn als het ware opgerold op een hele kleine schaal (in de buurt van de planck-lengte), waardoor ze 3dimensionaal lijken, maar het niet zijn. En de manier waarop deze kleine dimensies zijn opgerold, bepalen min of meer de natuurwetten. Dat heeft weer te maken met hoe de snaren ,waar alle deeltjes uit bestaan, in die dimensies kunnen trillen. Dus als ze anders zijn 'opgerold' krijg je ook andere natuurconstanten en wetten. Er is wel een eindige aantal manieren om dit te doen en er zijn dan dus niet oneindig veel universa, maar je zit wel op een aardig groot getal (100^500 meende ik).

Dus als ons universum het enige is (en de snaartheorie klopt), zou dat juist betekenen dat de natuur willekeurig is

Waarom zou alleen onze configuratie van oprollen bestaan, en niet alle mogelijke?

Maargoed de snaartheorie is nog te vaag, en niet-af om al conclusies te trekken, maar het is altijd interresant om over de mogelijkheden na te denken.

Volgens mij hebben jullie iets gemist in de moderne cosmologie, nl. de theorie dat (voorafgaand) aan de Big Bang er een (zeer korte) periode was van exponentieel snelle uitdeiing van een vacuum toestand. Het gaat hier om zog. "bubbles" van "false vacuum" in een zee van "true vacuum" dat een negatieve druk heeft, waardoor de gravitatie er repulsief is.

Het eigenaardige ook is dat de energiedichtheid van die bubble tijdens het exponentieel snel opzwellen gelijk blijft, en er dus steeds meer energie bij lijkt te komen (energie = energiedichtheid x volume), maar dat is niet zo want er is een gelijke hoeveelheid negatieve energie die ontstaat als gevolg van het zwaartekrachtsveld zelf.

Deze cosmologische inflatie theorie verklaart heel veel (zoals het zog. "flatness"probleem en "horizon" probleem), en staat op grond van waarnemingen aan o.a. het spectrum van de kosmische achtergrondstraling nog altijd overeind (met andere woorden de theorie is falsifieerbaar).

Een gevolgtrekking van de cosmologische inflatie theorie is ook dat dat proces in beginsel permanent door kan gaan, maar dan in andere dele van het universum, vanuit het gezichtspunt van een waarnemer (ontstaan in een Big Bang) duurt de cosmologische inflatie een eindige tijd.

Voor een introductie over kosmologische inflatie, zie deze Wiki pagina en zie deze YouTube lecture van Alan Guth

Deel One & Two

Deel Three

Deel Four

Deel Five

Deel Six

Deel Seven

Deel Eight

Deel Nine

Deel Ten

Deel Eleven

Deel Twelve

als de oerknal staat voor alles uit niets, zal eerst alles weer niets moeten worden, voordat niets weer alles is.

Vanuit de huidige situatie (alles) zal dus geen oerknal kunnen ontstaan zoals wij die omschrijven, daar in dat geval uit alles alles zou moeten ontstaan.

De/een oerknal vereist een singulariteit. Die komen, voor zover we weten, alleen mogelijk voor in zwarte gaten en die hypothese is al geopperd, maar is alsnog ontestbaar. Hoe de singulariteit die dit universum deed ontstaan er gekomen is, is ook onbekend.

Voor zo ver mij bekend is een singulariteit niet "iets" specifieks: Het is

Vergeet niet dat de oerknal niet het ontstaan van alles is.

Als je met "alles" dit universum en wat zich er in bevind bedoeld. Het punt van een singulariteit is dat we er niet voorbij aan kunnen kijken: We kunnen geen zinnig woord zeggen over wat er voor de oerknal was.

Het is het ontstaan van dit universum. Meer kan er wetenschappelijk niet over gezegd worden.

Onder de aanname dat dit universum een gesloten systeem is?