Mysterie opgelost: wat was die nieuwe maan van vorig jaar?

Hoofdpunten

In februari 2020 werd een geheimzinnige asteroïde ontdekt die voor enige verwarring zorgde bij wetenschappers. Deze kleine ruimterots, bekend als 2020 CD3, leek eerst een nieuwe mini-maan van de aarde te zijn. Na intensieve studie is onlangs gebleken dat deze asteroïde misschien wel een stuk van onze eigen maan is. Hoe kan dat nou? Laten we het gaan ontdekken.

 

Een onverwachte bezoeker

De ruimte zit vol met objecten die ons steeds weer weten te verrassen. In het geval van 2020 CD3 werd er aanvankelijk gedacht dat deze ruimtesteen een willekeurige asteroïde was die tijdelijk in een baan om de aarde werd gevangen. Deze natuurlijke satellieten, ook wel ‘minimaantjes’ genoemd, zijn zeldzaam en intrigeren astronomen over de hele wereld.

 

Vanwege de maan?

Een recent onderzoek dat werd gepubliceerd, suggereert dat deze minimaan geen gewone asteroïde is. In plaats daarvan zou 2020 CD3 wel eens een stuk maanrots kunnen zijn. Deze hypothese ontstond door nauwkeurig naar de kenmerken van de asteroïde te kijken. De samenstelling en het gedrag ervan pasten namelijk niet helemaal bij wat we doorgaans van asteroïden verwachten, maar wel bij maanmateriaal.

 

Deze ontdekking geeft ons een nieuwe kijk op hoe interacties tussen hemellichamen zorgen voor verrassende uitwisselingen in de ruimte.

Paul Chodas, leider van het Center for Near-Earth Object Studies bij NASA

 

Een toevallige baan

Een belangrijke aanwijzing was de baan van 2020 CD3 rond de aarde. Deze asteroïde bevond zich in een instabiele baan, die kenmerkend is voor objecten die niet lang bij ons blijven hangen. Deze baan kan zo zijn ontstaan doordat het object tijdens een botsing van het maanoppervlak is geslingerd en vervolgens tijdelijk door de zwaartekracht van de aarde is gevangen.

 

Waarom zou er maanmateriaal zijn?

Het is niet de eerste keer dat er maanstukken in de ruimte terechtkomen. Onze maan heeft in het verleden vleugje geweld gekend door constant bombardement van meteoren en andere ruimtestenen. Deze botsingen zijn krachtig genoeg om stukken van de maan het heelal in te slingeren. In sommige gevallen komen deze fragmenten later weer in de buurt van de aarde terecht.

 

Natuur versus technologie

Volgens de wetenschappers die deze studie hebben uitgevoerd, blijft dit verschijnsel fascinerend. Het doet ons afvragen hoeveel van deze ‘blijvende’ bezoekers we nog meer over het hoofd zien en hoe ze zich in de ruimte gedragen.

 

Blijven onderzoeken

Deze vondst geeft astronomen de motivatie om verder te blijven zoeken en de mysteries van ons heelal te ontrafelen. Hedendaagse technologie zal ons blijven helpen. Wie weet wat we nog te weten komen over onze maan en de ruimte om ons heen. De mogelijkheid dat er in de toekomst nog veel meer onverwachte ruimterotsen van maan-oorsprong kunnen zijn, houdt de gemeenschap van wetenschappers op het puntje van hun stoel.

 

Bron: NASA’s Planetary Science

Wat vind je van het artikel?
+1
25
+1
2
+1
0
+1
0
0 Comments
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties

Mensen lezen ook

Sciencetalk

Categorieën