Wouter_Masselink schreef:Tuurlijk zijn bestuurders verantwoordelijk, al zouden ze misschien wettelijk misschien niet direct eindverantwoordelijk zijn, moreel gezien zijn ze dat wel (daar doel je toch op?).
Waarom de top in een bedrijf veel verdiend is (hoewel ik echt geen expert ben) te verklaren. Ten eerste zou het zo kunnen zijn dat dusdanig hoog niveau van management zeldzaam is, waardoor er grote concurentie is. Hierdoor zou er dus meer betaald moeten worden wil je top-bestuurders aantrekken. De andere reden, en naar mijn mening veel belangrijker, is dat deze managers allemaal een economische achtergrond hebben. Doordat het hier om een slechts beperkte groep gaat, kunnen ze hun eigen salaris omhoog forceren. Top-managers met een economische achtergrond weten precies hoe de vork in de economische steel steekt, hierdoor kunnen ze het maximale (en zelfs meer dan verantwoord) uit hun baan halen.
Ik hoop dat ik hiermee een beetje antwoord heb gegeven op je vraag.
Een zaak failliet laten gaan met een latente omzet van meer dan 300.000.000,-( elk jaar weer!!!)vereist inderdaad een hoog opleidingsniveau.
Hiervoor is een selekt bestuur noodzakelijk;top-bestuurders?...
De term hoogniveau graaien is hier beter op zijn plaats.
Wat ik nu nog niet begrijp is dat deze managers zelf niet kunnen erkennen dat ze fouten maken en wel zo erg groot dat een normaal mens niet eens bevatten kan dat managers zo met het geld - bestemd voor zorg en hulp aan lichamelijke- en geestelijke invaliden - omgaan.
Ik zal niet hardop willen zeggen dat het gewoonweg stelen van blinden is maar hoe heet zoiets dan?
Wie wil nu zo een manager nog in zijn bedrijf hebben?
Alleen een rijksfunctie waar de ambtenaar in feite niet verantwoordelijk is voor wat hij doet ligt nog open,maar,dan zit er een ervaren graaier op een nieuwe post.
In het reguliere bedrijfleven wil niemand zo'n persoon een functie aanbieden want je bent dan zeker dat jouw bedrijf naar de verdoemeins gaat.
Immers in het bedrijfsleven is een latente geldstroom van 300.000.000,- niet zo vanzelfsprekend want daar moet een product tegenoverstaan,daar hebben dit soort managers geen kaas van gegeten,omdat hun clienten niet die zorg hebben gekregen die er menselijk gezien gegeven moest worden,dit,omdat er zó op het personeel werdt bezuinigd dat het onmogelijk was en is om het produkt-zorg-te bieden.
Zo raakt een mens toch het respekt kwijt wat - bij iemand met
zo'n functie - zou moeten behoren
Iemand met verantwoordelijkheidsgevoel.
Ja,dat blijft wel mijn vraag.
Zijn die er wel op dat niveau?