Ik weet dat hersenen veel worden beïnvloed door die straling uit onderzoeken naar hersenactiviteit. Het blijkt dat mensen die worden blootgesteld aan sterke magnetische velden veel meer hallusineren.

Ik weet niet precies of het om elektromagnetische straling of iets dat hier op lijkt gaat, maar ik

Dieren voelen bijvoorbeeld angst en andere sterke emoties heel goed, en dat komt niet alleen door lichaamstaal. Net zoals je heel verdrieting kunt worden als iemand anders dat is zonder dat je die persoon ziet (maar bijvoorbeeld achter je staat). Er zijn mensen die daar wat gevoeliger voor zijn. Maar meestal merkt je het niet goed. Van mensen die veel bij je zijn zul je uiteindelijk een beetje kun hersenpatronen/actieviteit leren herkennen en dus de gevoelens van die persoon aanvoelen. Wij mensen zijn hier slechter in dan dieren omdat wij veel bewuster en constant in taal denken (het signaal is namelijk heel zwak). Deze connectie is waarschijnlijk zo zwak dat het voorlopig niet aan te tonen is (met collega's waar je al dertig jaar mee werkt zal het waarschijnlijk ook niet werken, ik dacht meer aan broers en ouders en tweelingen).

Ik heb het zelf slechts een paar keertjes mee gemaakt en één keer ging dat als volgt:

Ik was op vakantie en zat ergens te spelen (hierbij raak ik helemaal in een soort trans/droom en merk vrijwel niets meer van dingen om mij heen). Vervolgens schoot heel even het beeld van iemand die mij zou ophalen om terug te gaan door deze droom heen (heel even een flash, zul je normaal nooit merken). Mijn theorie is dat dat het moment is dat mijn broer werd vertelt dat hij mij moest halen. op dat moment maakt hij onbewust heel even een voorstelling van mij op halen (je stelt alles wat je van plan ben even voor in een split second). Ik ben hier 14 jaar en ben altijd bij mij broer geweest (sterke band dus). Mij theorie is dus dat zijn voorstelling heel even zwakjes werd opgepikt door mijn hersenen en dat even vertaalden in een visioentje (van nog geen halve sec.), maar toevallig pikte ik hem op omdat ik half aan het dromen was en er dus niet actief overheen denk. Zo denk ik dat telepatie werkt.

Ik weet dat veel van jullie dit belachelijk verklaren en ik geef toe het is raar. Ik denk echter dat dit vrijwel altijd aan de hand is alleen zul je er nooit echt wat van merken (ik had ff dit gelukje). Veel mensen zijn niet genoeg verbonden en is het signaal veel te zwak (net als werd gezegd dat de straling die hersenen produceren niks voorsteld). Ik vind dit persoonlijk een hele logische verklaring voor veel telepatische verschijnselen (als je die opzoekt zul je vinden dat die "telepatische verbindingen" tussen tweelingen alleen in extreme situaties echt duidelijk voorkomen). Veel experimenten die ze met tweelingen doen zijn niet extreem genoeg en zullen dus inderdaad niks bewijzen omdat het signaal dan te zwak is om serieus te nemen. Veel van die visioentjes zijn er niet en als ze er zijn: zijn ze niet duidelijk, te kort om waar te nemen (het is net als knipperen) en je neemt ze zelf niet serieus.

Misschien dat dit zintuig in de toekomst zich beter ontwikkeld, maar misschien neemt deze gave alleen maar meer af door de toename van straling door apparatuur. En ja, het is nog maar een theorie.

Even afgezien van de rest van het verhaal...

Het blijkt dat mensen die worden blootgesteld aan sterke magnetische velden veel meer hallusineren.

Kun je dat onderbouwen?

Van mensen die veel bij je zijn zul je uiteindelijk een beetje kun hersenpatronen/actieviteit leren herkennen en dus de gevoelens van die persoon aanvoelen. Wij mensen zijn hier slechter in dan dieren omdat wij veel bewuster en constant in taal denken (het signaal is namelijk heel zwak). Deze connectie is waarschijnlijk zo zwak dat het voorlopig niet aan te tonen is (met collega's waar je al dertig jaar mee werkt zal het waarschijnlijk ook niet werken, ik dacht meer aan broers en ouders en tweelingen).

Dat is gewoon lichaamstaal. Als iemand voor mij staat met een sip gezicht, dan weet ik dat deze persoon ongelukkig is. Dan kan ik tegen die persoon zeggen dat ik dat weer doordat hij een sip gezicht trekt. Zeggen dat ik weet dat hij sip is omdat ik nu éénmaal zo'n dingen voel, is een beetje larie vind je niet? En als het gaat over gevoelens aanvoelen, denk ik dat we daar veel beter in slagen dan welke andere diersoort ook. Maar vervang "aanvoelen" maar door "interpreteren". Onze gezichtsmimiek is toch zoveel maal meer volmaakt. En in hoeverre heeft een dier empathie?

Alkartus schreef:Ik heb het zelf slechts een paar keertjes mee gemaakt en één keer ging dat als volgt:

Ik was op vakantie en zat ergens te spelen (hierbij raak ik helemaal in een soort trans/droom en merk vrijwel niets meer van dingen om mij heen). Vervolgens schoot heel even het beeld van iemand die mij zou ophalen om terug te gaan door deze droom heen (heel even een flash, zul je normaal nooit merken). Mijn theorie is dat dat het moment is dat mijn broer werd vertelt dat hij mij moest halen. op dat moment maakt hij onbewust heel even een voorstelling van mij op halen (je stelt alles wat je van plan ben even voor in een split second). Ik ben hier 14 jaar en ben altijd bij mij broer geweest (sterke band dus). Mij theorie is dus dat zijn voorstelling heel even zwakjes werd opgepikt door mijn hersenen en dat even vertaalden in een visioentje (van nog geen halve sec.), maar toevallig pikte ik hem op omdat ik half aan het dromen was en er dus niet actief overheen denk. Zo denk ik dat telepatie werkt.

Ik heb ook zo eens iets meegemaakt. Ik was aan het denken aan een vriend van vroeger die ik al lang niet meer gezien had en plots kwam ik hem tegen. Maar dit is niet paranormaal, dat is statistiek. Hoeveel keer denken we niet: Lang geleden dat ik die gezien heb, of je denkt aan iemand en daarna belt hij je op, je denkt aan een liedje en het is toevallig op de radio,... Zo een dingen gebeuren dagelijks. En vaak gebeurt er gewoon niks. Niemand belt, je komt niemand tegen. Dan vergeet je het gewoon. Maar als dit één keer wél gebeurt, dan is dit zo een fantastische gebeurtenis dat men zichzelf al paranormale krachten toeschrijft. En waarom zeg ik dat dit statistiek is? Wel, het is een zéér kleine kans dat je oa. denkt aan iemand, maar je doet het wel dagelijks en levenslang. Op een gegeven moment moet die zéér kleine kans zich gewoon voortdoen.