Laten de hoofdbegaafde mensen ook merken dat ze ' hoofdbegaafd' zijn? Immers, de mensen met een normale intellegentie hebben moeite om deze mensen te begrijpen.

Hangt dat niet af van het persoon? Je kan moeilijk voorkomen dat mensen doorhebben dat je slim bent. Net zoals dat het moeilijk is om te voorkomen dat mensen doorhebben dat je humor hebt. Daarentegen is slimheid lang niet altijd zo geaccepteerd, dus om 'leuker' over te komen zullen er vast een hoop slimme mensen minder slim over gaan komen. Ook is het soms een probleem dat zeer slimme mensen niet inzien waarom een vraag gesteld wordt die zo ontzettend makkelijk lijkt te zijn, ze gaan dan moeilijkere dingen erachter zoeken en halen dan alsnog middelmatige cijfers op school.

Laten de hoofdbegaafde mensen ook merken dat ze ' hoofdbegaafd' zijn? Immers, de mensen met een normale intellegentie hebben moeite om deze mensen te begrijpen.

Hangt heel erg af van persoon tot persoon en van de cultuur.

De een schept op de anders juist niet.

Laten we als voorbeeld Mensa nemen (clubje van hoogbegaafden).

In Amerika zetten de leden hun lidmaatschap massaal op hun CV en scheppen erover op tegen iedereen, het geeft een zeer hoge status.

In Nederland eerder het tegenovergestelde, we zijn bang om buiten de boot te vallen en veel mensa leden vertellen het hun familie niet eens.

Natuurlijk varieert het heel erg van persoon tot persoon.

Immers, de mensen met een normale intellegentie hebben moeite om deze mensen te begrijpen.

Da's ook al niet noodzakelijk zo.

Da's ook al niet noodzakelijk zo.

Nee, ze begrijpen ze misschien wel, als je begrijpen bedoelt als snappen wat ze bedoelen, zeggen etc.

Maar echt begrijpen hoe hoogbegaafden zich voelen kunnen ze vaak niet. Uit eigen ervaring weet ik dat veel mensen moeite hebben met het accepteren van mensen die hoogbegaafd zijn. Heeft iemand hier ervaringen mee?

In Nederland eerder het tegenovergestelde, we zijn bang om buiten de boot te vallen en veel mensa leden vertellen het hun familie niet eens.

"We" ? de nederlandse mens in het algemeen? Of ben je toevallig er ook een van mensa?

"We" ? de nederlandse mens in het algemeen? Of ben je toevallig er ook een van mensa?

Met "we" bedoelde ik de gemiddelde Nederlander.

Wat dit onderwerp betreft een groot verschil met de gemiddelde Amerikaan.

Kijk maar eens naar het verschil tussen een aflevering Nederlandse en Amerikaanse "Fear factor".

Niet helemaal hetzelfde maar geeft wel een duidelijk voorbeeld.

Uit eigen ervaring weet ik dat veel mensen moeite hebben met het accepteren van mensen die hoogbegaafd zijn. Heeft iemand hier ervaringen mee?

Dat hangt meer van des betreffende hoogbegaafde af dan van de mensen die moeite hebben dat te accepteren.

Een groep heeft een bepaald niveau en wie daar van afwijkt valt daar nou eenmaal buiten.

Van een groepje bij de koffieautomaat is het niveau vaak erg laag.

Het niveau van diezelfde mensen in een werkbespreking kan een heel stuk hoger zijn.

Die mensen kunnen "hun niveau" aanpassen aan de situatie.

Als een hoogbegaafde zijn niveau niet voldoende kan (of onbewust wil) aanpassen aan de situatie valt hij erbuiten.

Uit eigen ervaring weet ik dat veel mensen moeite hebben met het accepteren van mensen die hoogbegaafd zijn. Heeft iemand hier ervaringen mee?

Ik heb vroeger op kamp een meisje leren kennen dat hoogbegaafd was. Die werd inderdaad niet zo geaccepteerd in onze groep als de anderen, maar ik vond dat ze dat een beetje zelf zocht.

Bij alles wat ze deed moest ze zeggen hoe veel talen ze wel kan, hoe ze al bijles gaf aan mensen die 2 jaar ouder waren dan zij, wat voor plannen ze had voor haar verdere studies (ze was 13, dus de rest van de groep was daar nog absoluut niet mee bezig), ... Ik begrijp wel dat ze dat wilde vertellen, maar als je dat moet aanhoren als je zelf geen 5 talen kent en eerder bijles nodig hebt dan bijles kunt geven, dan is dat wel niet zo leuk. En daarmee spreek ik uit ervaring.

Ik heb er dus absoluut geen problemen mee als mensen hoogbegaafd zijn, maar als ze mij voortdurend (dus niet één of twee keer, maar echt meerdere keren) herinneren aan waarin ík niet goed ben, dan denk ik dat het maar normaal is dat ik eerder naar andere mensen ga zoeken om mee te praten en de hoogbegaafde minder lijk te accepteren.

Of bedoelde je iets anders?

En wat Dalton zegt lijkt mij ook een belangrijke reden te zijn.

Dalton schreef:Dat hangt meer van des betreffende hoogbegaafde af dan van de mensen die moeite hebben dat te accepteren.

Een groep heeft een bepaald niveau en wie daar van afwijkt valt daar nou eenmaal buiten.

Van een groepje bij de koffieautomaat is het niveau vaak erg laag.

Het niveau van diezelfde mensen in een werkbespreking kan een heel stuk hoger zijn.

Die mensen kunnen "hun niveau" aanpassen aan de situatie.

Als een hoogbegaafde zijn niveau niet voldoende kan (of onbewust wil) aanpassen aan de situatie valt hij erbuiten.

Veel mensen hoeven hun niveau niet of nauwelijks aan te passen, omdat hun niveau overeenkomt met dat van de gemiddelde Nederlander. Het lijkt er vaak op dat mensen met een intelligentie dat net boven het gemiddelde ligt, het het makkelijkst hebben, omdat ze hun niveau niet hoeven aan te passen zonder moeite te hebben met het begrijpen van anderen.

Het is overigens niet altijd even makkelijk om je aan te passen aan het niveau van anderen, omdat dat soms echt veel te ver onder je eigen niveau ligt.

Ik ben heel terughoudend met het doen van generaliserende uitspraken over hoofdbegaafden. Deze groep is namelijk erg heterogeen. Net als mensen met een IQ van 120. Er zitten sociaal vaardige mensen in, en sociaal onhandige mensen. Er wordt wel eens gedacht dat hoogbegaafden vaak een laag "EQ" hebben en psychisch en sociaal minder goed functioneren. De weinige betrouwbare informatie die ik daarover heb wijst daar juist helemaal niet op.

Daarnaast zijn er mensen die trekjes vertonen van een soort IQ-opschepperij, of ze nu wel of niet een IQ van 129+ hebben. Dat is wat mij betreft net zoiets als opscheppen over je auto of het feit dat je goed kunt hardlopen. Gewoon opschepperij, iets wat op allerlei vlakken voorkomt. Alleen dat IQ laat zich niet zo makkelijk controleren. Ik hecht weinig waarde aan kortdurende IQ-tests in boekjes of op websites. Als puzzeltje heb ik er wel eens een paar gemaakt. In de uitslagen lag een spreiding van 20 punten geloof ik.

Laten de hoofdbegaafde mensen ook merken dat ze ' hoofdbegaafd' zijn? Immers, de mensen met een normale intellegentie hebben moeite om deze mensen te begrijpen.

Nou, ik zal het meteen even laten merken : Intellegentie schrijf je met een i.

Intellegentie schrijf je met een i.

Klopt toch? Het begint toch met een i?

Even de laatste bijdrage van Laura overwegend: vergeet niet dat er ook veel druk van ouders wordt uitgeoefend. Veel ouders willen het graag goed doen, hun kinderen zo goed mogelijk opvoeden en begeleiden. Ze steken er veel tijd in, geven er veel voor op, en zullen hoe dan ook graag iets daarvoor terug zien. Als een kind zeer intelligent is dan zullen ouders daar notie van hebben/krijgen. Het kind doet het uitzonderlijk goed op een of ander vlak. Hoeft niet perse school te zijn, kan ook elders zijn. Dat leidt m.i. onherroepelijk tot een bepaalde vorm van "trots" bij de ouders. Zeker als ze zelf niet zoveel bereikt hebben in hun leven, in hun eigen optiek. Of die trots dan ook bewust vertaald wordt naar een vorm van de verantwoordelijkheid claimen voor de prestaties van het betreffende kind, hangt m.i. dan weer af van de intelligentie van de ouders in kwestie. Onbewust zullen veel (onzekere) ouders (niet alle dus), zo denk ik (bescheiden) dat hoe dan ook doen. En derhalve over de prestaties van hun kind praten. Graag zelfs. Als soort van signaal: kijk hoe goed ik het als ouder doe. En er zal ook zoiets meespelen als een soort van bevrediging dat het kind uiteindelijk wel iets waar kan maken, wat de ouder in kwestie niet heeft kunnen bewerkstelligen in zijn/haar leven. En als dat gebeurt, volgt zo'n kind dat voorbeeld van alsmaar praten over prestaties, voelt zich misschien, al dan niet bewust, ook onder druk gezet om die prestaties dan ook maar in de openbaarheid te blijven verwoorden. Denk ik.

Nou, ik zal het meteen even laten merken : Intellegentie schrijf je met een i.

Beter opletten!

Ik had een buurjongen met een onwaarschijnlijk hoog IQ: 189. Ik wist niet eens, dat dit meetbaar was.

De jongeman was er doodongelukkig mee en op zijn 24ste hing hij zichzelf op, alleen en uitsluitend dus tengevolge van zijn hoogbegaafdheid.