Ik ben eel leek in psychologie maar ik zit met een vraag.

Ik ben 15 jaar en ik hoor wel graag klassieke muziek.

Het is bewezen dat klassieke muziek heel erg goed is en gezond is.

Maar toch luistert iedereen naar dat geboemboem dat zeer luid staat.

1 ik hoor het niet graag.

2 (als je het luid zet) uw oren gaan er van kapot.

3 het is aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalllltijd het zelfste.

Mijn vraag: wat gaat er in de hersenen van mijn mede jeugdmense om?

Ik weet wel dat iedereen zijn eigen smaak heeft maar toch.

Nu is het een rage om te hakken op zo'n muziek, ze staan daar dan onnozel te doen op een monotoon geboem en rare bekken te trekken met hun gezicht met eek klakske der op.

(niet dat iedereen zo is hoor)

DAT IS TOCH INFANTIEL

Wat gaat er in hen om?

er waren weleens wat testjes die meenden aan te tonen dat het beluisteren van muziek de intelligentie bevorderde. Dit noemde ze het Mozart effect, google maar eens.

ALleen de laatste tijd neemt de geloofwaardigheid van dit effect af. Kids houden gewoon van vette direct stimulerende geluiden omdat:

a Hun cortex voor melodie perceptie nog niet volledig volgroeid is

b Hun hormonen meer vragen om een beetje agressie dan esthetische hoogstandjes.

c Pubers zijn minder bestand tegen de commerciele media die deze simpelere muziek door de jonge strotjes probeert te duwen omdat het makkelijker in de markt ligt dan klassiek(of bijvoorbeeld jazz, nieuwe comonisten enzo)

ik doe zo maar een greep

Multiple choice?

nee wat hij van hardcore en al die rommel vind ben het inderdaad met je eens en ben het eens met wat bobaphat zegt. ik kan het ook handig vragen, hoor zelf bij die leeftijdsgroep (vandaag 16 geworden, dat is wel de juiste groep he) maar heb zelf juist een gruwelijke hékel aan die hardcore meuk. vind klassieke muziek juist leuk, en jazz al helemaal. ik denk ook dat jongeren een heel sterk groepsgevoel hebben en deze muziek is niet gericht op het individu maar op de groep.

Hé ja, verhip. Assass is vandaag jarig! Gefeliciteerd!

Om weer even on-topic te gaan; ik denk eigenlijk wel dat muziek smaak heel persoonlijk is. Het ligt echter ook heel erg aan je humeur en de omgeving. Als ik nu heel chill achter m'n pc'tje zit heb ik een beetje rustige nummers opstaan. Als ik naar shcool fiets heb ik wat meer up-beat muziek nodig. Ga ik uit, maakt het me vrij weinig uit, zolang er maar een toffe beat in zit. En als ik soms pist-off ben, draai ik gewoon metal zo hard als ik kan.

Ik luister als 15-jarige naar Mozart en andere klassieke muziek, maar toch luister ik ook naar Rammstein, Gorillaz, Coldplay, ... Ik vind ze allen even mooi en ik wissel gewoon ertussen af. En toch ga ik ook naar fuiven en ik vind de muziek die daar gespeeld wordt ook fantastisch.

ik denk ook dat jongeren een heel sterk groepsgevoel hebben en deze muziek is niet gericht op het individu maar op de groep.

Ik vind de muziek erg mechanisch overkomen -heipaal muziek- vergeleken met de meer organische klassiek muziek. Wanneer je het vergelijkt met architectuur zie ik ook liever mooie organische vormen dan al die rechthoekige betonblokken.

Maar er zijn wel mensen die liever betonblokken hebben dan die organische vormen. Over smaak valt nou eenmaal niet te twisten. Vaak zijn we het wel met elkaar maar soms ook niet.

Een leuke quote die ik wel eens vaker tegengekomen ben die hier wel thuis past is :

If Pacman had affected us as kids we'd be running around in dark rooms, munching pills and listening to repetitive music.

Ik ben 18 jaar en luister graag naar radiohead, coldplay, muse en andere soortgelijke bands. Ikzelf ben zeker niet van mening dat dit pokkeherrie is. Zelf vind ik juist dat het instumentele gedeelte, en zeker bij radiohead, juist de boodschap, of de teksten een enorme aanvulling geeft (en natuurlijk gewoon goed klinkt). Toch is het zo Curix dat deze, naar mijn mening goede bands, voor menig ander volledig aan jouw 3 punten voldoen.

Dus wat er gaat er dan in hun om? af en toe vraag ik mij ook wel eens af hoe iemand rap mooi kan vinden. Tenslotte is het vaak enkel een inspiratieloze 'beat' met daarbij een 'ow wat ben ik stoer' tekst. Vinden mensen die dit genre luisteren dat echt mooi? het kan uiteraard zo zijn dat het simpele ervan (niet persé instumenten nodig etc.) mensen aanspreekt. Ik ben eerder van mening dat de media hier een grote rol speelt, als je MTV of TMF kijkt kun je natuurlijk niet om deze enorm stoere clips heen, en veel jongeren willen nou eenmaal stoer zijn. Dat lijkt mij dan ook de reden dat rap meer op een soort van 'lifestyle' begint te lijken dan enkel muziek.

Zelf ben ik ook niet vies van klassieke muziek, maar dat is natuurlijk niet zo 'vet' [rr] .

Grappig dat vastgestelt wordt dat muzieksoorten waar duidelijk niet de interesse ligt afgedaan worden als saai, eentonig en altijd hetzelfde deuntje.

Zo kijken we -om maar een voorbeeld te noemen- ook naar mensen van een ander ras als we met dit ras nog niet zo bekend zijn; "ze lijken allemaal zo op elkaar".

Voor wie wel geinteresseerd is in rap-muziek of hardcore house muziek zal daar anders over denken en kijkt zo misschien wel aan tegen Radiohead of klassieke muziek.

Muziek moet je leren eten...

Zelf gruwde ik in mijn jeugd ook altijd van gabber-muziek, mijn begrip voor gabbers en hun muzieksmaak lag op hetzelfde niveau als die van de TS.

Toch ben ik die muziek gaan leren waarderen, om mijn gerichte aandacht op die muziek vestigen waren welliswaar een aantal xtc-pilletjes nodig maar wel ging die muziek bij mij leven ook later zonder xtc-pilletjes mocht ik graag in de auto hardcore luisteren, het is muziek die je oppompt en waar zeker wel wat in te ontdekken valt als je maar wil luisteren.

Mijn muzieksmaak is dan ook vrij divers, de soort muziek is vaak afhankelijk van mijn 'mood' of de 'mood' waar ik naartoe wil.

Ik weet wel zeker dat de muziek van Bach/Mozart meer technie's is dan 1 of ander ©rap nummer waar alleen maar een monotone computerbeat achterzit en een daarover heen een verhaallijn over ge©rapt word en soms alleen het refrein wat licht brengt in het nummer ( vaak ook nog eens gejat van een andere song )

Een rap of een top40 nummer is makelijk te coveren daar hoef je niet een uitstekende muziekant voor te zijn MAAR een klasieknummer iets van Bach dan word het al helemaal anders dan word de ECHTE muziekant onderscheiden van de charlatan

De top40 is voor mensen die van muziek houden met simpele en herkenbare patronen zodat ze zelf mee kunnen zingen of spelen

Ook de meeste top40 bands zangers en zangeressen zijn niet instaat om zelf muziek te schrijven en zijn er neer geplant door de media ( zoals bv.alle meiden en jongens groepen )en staan als muziekdode poppen te huppelen op machinale beats en zingen met een stem wat zwaar is verfraaid in de studio , en coveren het liefst een bekende hit om te hopen dat ze dezelfde of betere waardering krijgen

Uiteraard over smaak valt niet te twisten

Een rap of een top40 nummer is makelijk te coveren daar hoef je niet een uitstekende muziekant voor te zijn MAAR een klasieknummer iets van Bach dan word het al helemaal anders dan word de ECHTE muziekant onderscheiden van de charlatan

Absoluut, maar je muzieksmaak aanpassen op de deskundigheid van de muzikant klinkt weinig zuiver in mijn oren.

Tussen de middag haal ik graag een kroketje voor op brood bij de snackbar aan de overkant, daar heb ik zo nu en dan gewoon zin in, heerlijk.

Is het volslagen idioot om gewoon zin in een kroketje te hebben omdat het meisje die ze in de frituurpan flikkert geen chef-kok is?

Er is op dat moment geen chef-kok die mij iets kan voorzetten dat het kroketje van het meisje van de snackbar zou overtreffen, misschien later op de dag, maar niet tussen de middag als ik zin in een kroketje heb.

Als ik er behoefte aan heb me opgefokt te voelen (bijvoorbeeld in de auto of tijdens een klusje) dan is er geen Beethoven of Bach die aan mijn vraag kan voldoen, daar zijn ze simpelweg niet kundig genoeg voor, wel kennen enkele simpele muzikanten die behoefte en weten ze hun muziek exact aan te sluiten aan een openliggende vraag.

Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen, jdr. Ik denk dat dit voor iedereen wel geldt, voor mij in ieder geval wel. Ik draai muziek als ik daar zin in heb, niet omdat het zo verschrikkelijk hoogstaand en perfect is.

Een rap of een top40 nummer is makelijk te coveren daar hoef je niet een uitstekende muziekant voor te zijn MAAR een klasieknummer iets van Bach dan word het al helemaal anders dan word de ECHTE muziekant onderscheiden van de charlatan

Dat vind ik wat te simplistisch.

Waar jij nu op doelt is het zuiver technische, om goed te musiceren heb je heel wat meer nodig dan alleen maar een goede techniek (ik bespeel zelf meerdere instrumenten). Het gaat er ook om dat je veel gevoel in de muziek kan leggen. Jouw gevoel uit zich in de toetsaanslag/snaaraanslag/blaasaanzet (is dat een woord? je weet wat ik bedoel). In functie van jouw gevoel krijg je een bepaalde dynamiek qua volume, tempowisselingen enz

Er zijn mensen die technisch perfect een nummer van Bach/Mozart kunnen spelen maar die niets, noch klassiek noch pop, echt mooi kunnen brengen omdat ze het gevoel missen. Er zijn muzikanten die een fantastisch goed gevoel hebben maar een ietwat matige techniek. Deze techniek is onvoldoende voor de zwaardere klassieke muziek maar wel voldoende voor hun popmuziek. Zij kunnen echter die popmuziek beter brengen dan die 1ste groep muzikanten die ik noemde (technisch volmaakt maar gevoelsarm).

Een goede muzikant kan dus ook een simpele melodie veel mooier brengen dan een modale muzikant.

Daarnaast is de kunst van het spelen van popmuziek dat je samen moet spelen met 3 of 4 andere muzikanten. Veel klassieke musici spelen vooral solo.

Voor mij is muziek, net als elke kunstvorm, een uitingsvorm van gevoel (mogelijk dat ik daarom literatuur wat minder tot de kunst reken maar dat terzijde).

Klassieke muziek is wat meer verfijnd, popmuziek wat directer en ruwer. Het is maar net waar je op dat moment zin in hebt. De vergelijking met de kroket en een 3-sterren etentje is denk ik wel een goede. Beiden hebben evenveel waarde, ook al is het één technisch moeilijker dan het andere.

Klassieke muziek is wat minder toegankelijk, als je als kind weinig daarmee in aanraking bent gekomen dan is het wat moeilijk om klassieke muziek goed te volgen.

Ik heb zelf ook naar klassieke muziek geluisterd. Tegenwoordig luister ik ook alleen nog maar naar pop omdat ik zo enorm veel waarde hecht aan de stem, het meest bijzondere instrument dat er is. Er is geen ander instrument wat zo veel gevoel kan overdragen. Ik heb een zeer brede smaak, zolang de muziek maar sterk melodieus is. Ik luister dus niet naar hardcore/house/jungle, ik heb het veel gehoord maar het blijft mij op de zenuwen werken, ik raak er te veel opgefokt door en dat vind ik niet fijn. Dat doet geen afbreuk aan de muziek, het geeft eerder aan dat het haar uitwerking niet mist en gewoon niet past bij mij.

De mooiste muziek vind ik nog die muziek waarbij klassiek en pop fuseren. Ik heb bijvoorbeeld een prachtige improvisatie van Elton John met een zeer lange intro van 6 minuten waarna hij nog 5 minuten sterk zingt. Het publiek werd helemaal wild. Queen had ook een mooie mix van pop met klassieke elementen (bohemian rhapsody als bekendste voorbeeld maar je hoort dat meer of minder subiel in de meesten van die nummers).

Alicia Keys is overduidelijk klassiek geschoold. Haar bekende nummer I keep on fallin' bevat zo'n sterke klassieke elementen.

Night of the proms is niet voor niets zo populair.

Grappig detail: ik ken een professionele muzikant die daaraan mee heeft gedaan maar er zijn neus voor ophaalde, het was gewoon niet zijn ding maar hij heeft dermate veel talent dat zijn leraar hem vroeg om in te vallen.

Het is juist door de fusie van verschillende muziekstijlen dat je nieuwe stijlen krijgt en de muziek weer verder evolueert. Laten we dus geen strijd voeren welke muziek beter is maar juist proberen open te staan voor zo veel mogelijk vormen van muziek. Echte grote muzikanten beperken zich meestal ook niet tot het één of het ander. De meeste grote popmuzikanten (verwar groot niet met bekend!) luisteren ook regelmatig naar klassieke muziek (in NOVA bekende een voormalige rockster nog dat hij het liefst klassiek speelde buiten de optredens). De meeste grote klassieke musici luisteren ook regelmatig naar kwalitatief hoogwaardige popmuziek. Dat is mij al veel opgevallen in docu's en boeken. Zo heb ik ook een gitaarboek waarin verschillende bekende popmuzikanten (oa Keith Richards en Brian May) wat hebben geschreven over het belang van een goede technische (= klassiek) scholing.