Gemiste deadline? Minder resultaat
Als je een deadline mist, straal je niet alleen minder competentie uit; mensen zien je werk ook meteen als van mindere kwaliteit. Dit effect is sterker dan je misschien zou verwachten: wanneer een taak te laat wordt ingeleverd, beoordelen anderen het werk als slechter dan als het op tijd was gedaan. Zelfs vroeg inleveren biedt opvallend weinig voordeel.
Het Experiment
In een uitgebreide studie, bestaande uit achttien experimenten, onderzochten wetenschappers hoe het missen van een deadline de perceptie van werk beïnvloedt. Duizenden deelnemers uit de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk – variërend van managers en HR-professionals tot andere beoordelaars – kregen dezelfde werken voorgeschoteld, waaronder reclameflyers, zakelijke voorstellen en nieuwsartikelen. De inleverstatus was vooraf bekend: te vroeg, precies op tijd of te laat. Waarom deze focus op deadlines? Onderzoeker Sam Maglio legt uit: “Eerdere studies bekeken vooral hoe deadlines het gedrag van werknemers beïnvloeden, maar wij wilden begrijpen wat een deadline doet met hoe anderen naar die werknemers kijken.”
Te laat is écht een probleem
De resultaten waren opvallend: deelnemers die hoorden dat het werk te laat was ingediend, gaven het lagere scores dan wanneer ze dachten dat het op tijd was geleverd.
Ondanks dat alle deelnemers hetzelfde werk beoordeelden, lieten ze zich sterk beïnvloeden door de inleverdatum.
Sam Maglio, onderzoeker
Een gemiste deadline wekt de indruk dat je niet capabel bent, wat snel leidt tot het idee dat ook de kwaliteit van je werk minder is.
Strenge oordelen
Werk dat te laat wordt ingeleverd, wordt door beoordelaars net zo negatief beoordeeld als werk dat niet aan de basisvereisten voldoet, zoals een te laag aantal woorden. Daarbij maakte het weinig uit of de deadline met een dag of een week werd gemist. Zelfs als werknemers van tevoren aangaven de deadline niet te halen, schaadde het hun beoordeling. Dit gold ook voor mensen die doorgaans betrouwbaar zijn: één gemiste deadline kon hun imago als capabele, integere werknemer flink aantasten.
Minder kans op nieuwe opdrachten
Naast lagere kwaliteitsbeoordelingen beïnvloedde het missen van deadlines ook hoe beoordelaars de integriteit van de werknemer inschatten. Dit effect had verstrekkende gevolgen: beoordelaars gaven aan minder geneigd te zijn om een taak opnieuw aan dezelfde werknemer toe te vertrouwen. Zo kan een gemiste deadline carrièrekansen verkleinen en promoties in de weg staan.
Een goede reden helpt iets
Een plausibele verklaring kan de schade wat beperken. Wanneer een deadline werd gemist door factoren buiten de controle van de werknemer, kregen het werk en de werknemer mildere beoordelingen. Ook bleken de gevolgen minder ernstig als de deadline of het werk niet van groot belang werden geacht.
Heldere communicatie is essentieel
Maglio benadrukt het belang van goede communicatie rond deadlines. “Als een deadline strikt is, moeten managers dit duidelijk maken aan hun team. En als werknemers de deadline missen door omstandigheden buiten hun invloed, is het belangrijk om dit te delen. Dit lijkt een van de weinige momenten waarin mensen wat meer begrip tonen.”
Geen voordelen van vroeg inleveren
De studie, gepubliceerd in Organizational Behavior and Human Decision Processes, laat ook zien dat eerder inleveren weinig extra voordelen biedt. Beoordelaars zien werk dat op tijd of vroeg is ingeleverd als van gelijke kwaliteit. Vroeg inleveren had dus geen significant effect op de waardering.
Universeel effect
Deze uitkomsten bleken consistent, ongeacht leeftijd, taal of cultuur. In een experiment op een Chinese middelbare school beoordeelden studenten kunstwerken waarbij de inleverdatum zichtbaar was. Ondanks het verzoek om zich puur op het werk te richten, kregen werken die te laat waren ingeleverd consequent lagere cijfers.
“Dit onderzoek benadrukt dat een gemiste deadline altijd een negatieve invloed heeft, ongeacht wie deze vaststelde,” concludeert Maglio. “Zelfs als de deadline door iemand anders was bedacht, zien beoordelaars het missen ervan als een belangrijke misser.”
Bronmateriaal: University of Toronto