Als niet alleen het heelal uitdijt maar alles

[peterdevis]

Waarom zou E=mc² geen natuurwet zijn? Bewijzen genoeg hiervoor zou ik denken (bindingsenergie, electron positron annihlatie...)
De redenering van Professor Puntje klopt ook niet. In deze formule is c² een conversieconstane omdat we in een bepaald eenheden werken. Stel dat we niet in meters maar in lichtjaren meten en niet in seconden maar in jaren dan wordt de formule E=m

[Professor Puntje]

Je kunt inderdaad afstanden s weergeven aan de hand van de tijdsduren τ die het licht in vacuüm nodig heeft om die afstanden s te overbruggen. Wanneer je dat alternatieve eenhedenstelsel gebruikt, vind je voor de lichtsnelheid c in vacuum:
 
c = s/τ = τ/τ = 1 .
 
Daarmee verdwijnt dan ook de factor c uit je vergelijkingen. Een handige truc voor mensen die veel met de relativiteitstheorie bezig zijn.    Maar de formule E = mc² wordt er bij gebruik van de normale eenheden niet minder waar door.

[peterdevis]

Wat ik wil aantonen is dat in de formule E=m*cte, de constante enkel afhangt van de eenheden die je gebruikt en dus geen echte fysische betekenis hebben. En dus als je alles in het heelal verdubbelt, blijft die cte afhangen van jou eenheden en niet van de vedubbelling.
BTW waarom zou de meter een normale eenheid zijn en een lichtjaar niet?

[gast031]

Stel een universum heeft maar 1 atoom en dit atoom expandeert. Dan kunnen we alleen als toeschouwer buiten dit universum met zekerheid zeggen dat er een proces gaande is. Voorwaarde is ook dat het universum uitdijt, want alles wordt groter.
 
Wat zou er in dit atoom moeten gebeuren om te kunnen expanderen zonder dat het uit elkaar getrokken wordt?
 
De elementaire deeltjes in het atoom zouden ook groter moeten worden, de kernkrachten en de elektronen.
 
Uit het “niets” zouden dan deeltjes moeten komen die alle elementaire deeltjes laten “groeien” en dan komen we bij de kwantummechanica die stelt dat dit niet uitgesloten is.
 
Simpel gezegd is er energie nodig want E=m*c^2
 
Als alles groter wordt, wordt de massa ook groter en in vergelijking met een tijdseenheid geleden zwaarder.

[Professor Puntje]

Het rare is dat met de alternatieve (in de relativiteitstheorie gebruikelijke) eenheden van peterdevis de lichtsnelheid altijd "1" blijft hoe snel of traag het licht in vacuüm ook beweegt. Maar het gaat er bij mij niet in dat het voor de wereld waarin wij leven geen verschil zou maken als het licht bijvoorbeeld twee keer zo snel zou bewegen.
 
Verder is één atoom al een wereld op zich waarin allerlei natuurwetten moeten gelden wil dat een stabiel systeem zijn. En de vraag is nog steeds of een twee keer zo groot atoom wel als een stabiel systeem zou kunnen bestaan zonder dat de bekende natuurwetten op de schop moeten.

[tempelier]

Men neemt hier te veel stappen in een keer.
De eerste vraag die moet worden gesteld bestaat het begrip afstand wel in een universum met maar slechts één atoom?

[Professor Puntje]

Lijkt mij wel, er zijn bij de wat zwaardere atomen immers meerdere schillen waarin de elektronen zich ophouden. Dus moeten er dan ook afstanden bestaan. Een atoom zonder ruimtelijke uitgebreidheid is geen (ons bekend) atoom. 

[tempelier]

Die schillen stammen uit een verouderd idee hoe een atoom is opgebouwd.
De nieuwere ideeën werken met een soort waarschijnlijkheid wolkjes.
 
Die wolkjes worden echter van buiten het atoom bekeken, maar dat is hier niet mogelijk omdat er niets is buiten het atoom.

[Professor Puntje]

Er hoeft niets te worden bekeken zolang het atoom maar bestaat, en ook waarschijnlijkheidswolkjes zijn min of meer gelokaliseerd. Het zou een treurige bedoening zijn als atomen enkel zouden functioneren wanneer ze (van buitenaf) worden bekeken.

[tempelier]

Het atoom bestaat, maar het is maar de vraag of er dan een metriek kan worden opgebouwd die zowel binnen al buiten het atoom volledig vastligt.
Ook heb ik het idee dat in zo'n geval het universum en het atoom wel eens het zelfde zouden kunnen zijn.

[gast031]

Buiten het atoom is er nog het universum en de toeschouwer. Ik ga er wel vanuit dat de toeschouwer niet krimpt want dan kan deze dat niet weten maar zou hetzelfde waarnemen. Verder ga ik er vanuit dat de toeschouwer niet zelf ook expandeert want dan ben ik terug bij af.

[Professor Puntje]

Goed - laten we de vraagstelling zo precies mogelijk vastleggen. De vraag is dus of het mogelijk is dat er ergens in ons heelal een gebied bevindt waarin de atomen, moleculen, etc. (laten we zeggen) twee keer zo groot zijn als in de rest van het heelal, en wel zo dat ook in dat gebied nog steeds dezelfde natuurwetten gelden als in de rest van ons heelal.
 
Zoiets?

[gast031]

Nee het gaat niet om de grootte maar om expansie en dat is een proces. Dus kun je in ons heelal niet zo'n plaatsje bedenken als alles in ons heelal zelf al uitdijt. Overigens onderzoek ik de mogelijkheid dat alles expandeert maar het hoeft dan nog niet waar te zijn. En de vraag zou dan kunnen zijn wat je daaraan hebt. De natuurwetten blijven dan immers gewoon hetzelfde.
 
Als je twee foto's van een object maakt en alles expandeert dan blijft het object op beide foto's even groot omdat de eerste foto ook expandeert of beter gezegd dat alles expandeert.
 
Een ander probleem is dan dat als er een uitzondering is je deze niet kunt zien, dus als een iets niet mee zou expanderen zie je dit niet. of beter gezegd kun je dit niet waarnemen

[gast031]

Volgens mij blijft E=m*c^2 gewoon hetzelfde, als er massa bijkomt heb je wel heel veel meer energie want massa is energie dat is ook de betekenis van de formule. Aangezien alles zou veranderen zou de uitkomst in onze dimensie hetzelfde blijven.
 
Als alles expandeert en onze natuurwetten blijven hetzelfde dan is hier een hoeveelheid energie voor nodig die ons voorstellingsvermogen te boven gaat, zelfs al bij 1 atoom. Is het daarom onmogelijk?

[WillemB]

Einstein heeft al aangetoond, dat alles relatief is, de eenheden massa energie ruimte en tijd hebben geen absolute waarde,
 
wat wel aangetoond is, dat al deze eenheden een verhouding met elkaar hebben die constant is.
Dus als het een gaat schuiven gaan de andere eenheden zodanig mee schuiven dat de verhouding er tussen weer een constante is. (C dus)
 
De grote van het heelal is dus relatief en niet absoluut, heeft dus ook weinig nut om het over de absolute waarde (omvang) te hebben.
 
Voor elke waarnemer kan het heelal dus een andere omvang hebben.