onzekerheid, demotivatie, ...

[Gast]

Opmerking moderator

voor persoonlijke problemen is een forum geen oplossing. We verwijzen door naar professionele hulp.
Het verhaal hieronder is geredigeerd richting studiekeuze

Goedendag wetenschapliefhebbers, forum lezers, ...

Laten we maar eerst beginnen bij het secundair onderwijs. Ik was altijd zeer geïnteresseerd in wetenschappen dus het was evident dat ik in de 1ste graad koos voor moderne wetenschappen. Veel wetenschappen, wiskunde, ... Dit was een perfecte richting voor mij. Ik scoorde makkelijk 80, 90% procent voor Biologie, Chemie & Wiskunde. Fysica deed ik niet erg graag, dit was ook aan mijn punten te zien, boven 70% scoren was moeilijk voor mij. Mijn passie lag eenmaal niet bij de Fyisca.

Lang verhaal kort:
Na de 1ste graad, koos ik voor de richting Humane wetenschappen met 6 uur wiskunde omdat ik ook zeer geïntereseerd was in humane wetenschappen.
Ik schreef me uit voor Humane wetenschappen en ging een heel andere richting en niveau op, STW, eigenlijk behoorlijk onder mijn niveau
Domste keuze nummer 2!!!! Ik veranderde uiteindelijk toch van richting, yeey! Maar niet de juiste.
Uiteindelijk studeerde ik af in Secretariaat-talen. Vraag niet waarom...
En dan nu: Biomedische laboratoriumtechnologie. Heel interessante vakken maar ik merk toch op dat ik achterstand heb. Zeker als ik naar de andere studenten kijk.

Dus ik heb het gevoel dat ik te ver achtersta, dat ik nooit mijn diploma zal halen, dat ik mijn hele studieloopbaan al verpest heb. Ik wou dat ik in het begin van het schooljaar het beter had aangepakt, dat ik de lessen niet skipte, dat ik op tijd vragen stelde, dat ik .... Maar ik weet gewoon niet goed hoe ik moet leren. De eerste examen periode komt dichterbij en ik heb zo veel schrik
Ik ben 18 en heb het gevoel dat ik een groot stuk van mijn leven verpest en weggegooid heb.
Wat nu?

[irArjan]

Dat is nogal een verhaal! Ik denk niet dat dit de plek is om je advies te geven over hoe om te gaan met alle stress die je ervaart, daar ben ik niet gekwalificeerd voor. Maar ik zou je toch sterk willen aanraden om met je omgeving te blijven praten, zij kunnen je ondersteunen. Je doet het immers niet voor hen, maar voor jezelf.

Verder begon ik een beetje te gniffelen toen je zei dat je 18 was en een stuk van je leven hebt verpest... Je hebt nog zo ver te gaan, geloof me die paar jaartjes maken echt niet uit op het grotere geheel. Er zijn mensen die op hun 40ste nog een andere keuze maken.

Het is nooit te laat om op de reset button te drukken, even afstand te nemen en te kijken wat je nu echt oprecht wil. Als je dat vervolgens doet heb je misschien een paar jaartjes verspeeld maar zit je voor die andere 80 jaar gebakken . En die paar jaartjes schuif je gewoon onder levenservaring, niks aan de hand.

Ik kijk hier natuurlijk met een beetje een afstand naar. Jij kan dit heel anders ervaren en dat is niet fout! Maar daarom moet je blijven praten met je omgeving, het opstoppen van alle frustraties gaat op de langere termijn niet goed.

[Jan van de Velde]

Ook Vlaamse hogescholen hebben vast wel decanen die oplossingsgericht kunnen denken. Desnoods een jaartje terug naar ASO, bijspijkeren, of misschien zelfs TSO in een laboratoriumrichting, geen idee hoe goed dat aansluit in Vlaanderen. In Nederland noemen ze dat ook wel de gulden route. En volgend jaar vrolijk opnieuw beginnen. Niks verloren, een jaar in ruil voor een levensles is goedkoop.

[wnvl1]

Mocht het KdG in Antwerpen zijn. De wiskunde valt wel mee lijkt mij. De fysica vind ik wel een goede cursus, maar veel studenten vinden die lastig. De cursussen statistiek vind ik wel verschrikkelijk ouderwets en helemaal anders dan hoe je in het algemeen statistiek aan de universiteit zou krijgen. Ik heb die cursussen toevallig de voorbij jaren met een aantal mensen doorlopen.