Wat als de boel oneindig is?

[R_Bena]

Stel je voor dat het totale bestaan van dingen oneindig is, zowel naar het kleine toe richting de atomen en verder, als naar het grote toe, richting het universum en mogelijke multiversums, die zelf weer in een groter geheel zitten, etc. Basically, systemen in systemen in systemen, als een soort Droste-effect.

In een dergelijk oneindig stelsel hoeft er geen begin te zijn. Meer nog, zou er wel een begin zijn, dan zou de oneindigheid niet kunnen bestaan. Een dergelijk oneindig stelsel sluit dan ook in principe het bestaan van een schepper uit, of preciezer gezegd: Hij hoeft er niet te zijn.

Wat is jullie mening?

[Professor Puntje]

Dat klopt.

[R_Bena]

Ja, is dat zo? Kan er oneindig kleiner worden gegaan (oneindigheid naar het kleine toe)?

The recently proven Higgs boson particle is slightly smaller than the largest quark but still larger than the other five quark types. There are theoretical particles, preons, that are thought to be smaller than quarks, but they are only hypothetical particles at the present time.

[Professor Puntje]

Je ziet historisch (beginnend met de atomen van de oude Grieken) dat wat eerder als ondeelbare bouwstenen werden beschouwd later vaak toch weer uit nog elementairder bouwstenen blijken de zijn opgebouwd. Dat gaat dan ook samen met veranderingen in de natuurkunde. Hoever dat doorgaat is koffiedik kijken. Dat weet ik ook niet. Maar ik zie op logische gronden niet dat dat er een grens zou moeten zijn in het kleine of het grote.

[HansH]

voor zover ik weet is de planck lengte het kleiste wat kan bestaan.

[jazzer]

Stel je voor dat het totale bestaan van dingen oneindig is, zowel naar het kleine toe richting de atomen en verder, als naar het grote toe, richting het universum en mogelijke multiversums, die zelf weer in een groter geheel zitten, etc.

Wiskundig zijn dat evidente, algemeen aanvaarde dingen, maar daarom nog niet in de fysica en kosmologie.
Naar het kleine toe zou de wereld op de Planck-schaal korrelig en verder ondeelbaar zijn en naar het grote toe zeggen bepaalde theorieën dat de ruimte eindig is, zelfs dat die samen met de tijd ontstaan is bij de oerknal. Moeilijk te vatten.

In een dergelijk oneindig stelsel hoeft er geen begin te zijn. Meer nog, zou er wel een begin zijn, dan zou de oneindigheid niet kunnen bestaan. Een dergelijk oneindig stelsel sluit dan ook in principe het bestaan van een schepper uit, of preciezer gezegd: Hij hoeft er niet te zijn.
Wat is jullie mening?

Ik ben ook geneigd in dergelijke oneindigheden betreffende ruimte en tijd te geloven.
Een schepper sluit ik vooral uit omdat die dat mysterie niet opheldert. De vraag naar de oorsprong en wetmatigheden wordt dan gewoon verplaatst, zelfs van het zichtbare naar het onzichtbare.

[R_Bena]

Je ziet historisch (beginnend met de atomen van de oude Grieken) dat wat eerder als ondeelbare bouwstenen werden beschouwd later vaak toch weer uit nog elementairder bouwstenen blijken de zijn opgebouwd. Dat gaat dan ook samen met veranderingen in de natuurkunde. Hoever dat doorgaat is koffiedik kijken. Dat weet ik ook niet. Maar ik zie op logische gronden niet dat dat er een grens zou moeten zijn in het kleine of het grote.

Oké, en stel dat het zo is, waarom zou het dan ook niet zo zijn dat we niet alleen in een groter systeem zitten (en dat systeem weer in een groter systeem etc.), maar ook in een groter levend systeem.

Ik vraag me namelijk ook af waarom er zoveel energiebronnen zijn (sterren). Nu kun je stellen: ja, toeval, ze zijn er gewoon. Maar is er iets op aarde dat er toevallig is? Een boom groeit niet zomaar op een plek, hij groeit daar omdat er water is en ie toegang heeft tot zonlicht. Alles is met elkaar verbonden.

Wellicht zijn wij bijvoorbeeld informatiedragers in een groter levend systeem, zoals er in ons lichaam ook informatiedragers zijn.

Het feit dat we niet sneller dan het licht kunnen reizen is wellicht noodzakelijk om de grotere systemen in stand te houden, want stel je voor dat een specifieke bacterie in ons lichaam die op een specifeke plek hoort te zijn zomaar buiten ons lichaam treedt.

Ook is het zo dat er levende organismen zijn ontstaan in dit universum op basis van niet-levende stoffen. Dus waarom zou dat niet ook het geval zijn in een systeem één trede hoger dan de onze, namelijk die van multiversums?

Een bezwaar dat je zou kunnen opwerpen is: waarom lijkt ons systeem dan niet door iets externs te worden gemanipuleerd? Wij kunnen bijvoorbeeld kleinere entiteiten zoals bacterieën manipuleren, bijvoorbeeld met een chirurgische ingreep in het lichaam. Maar het is niet zo dat de maan plots een lichtjaar verder wordt verplaatst door een plotselinge externe ingreep.

Maar mogelijk worden we wel gemanipuleerd zonder dat we het doorhebben of begrijpen. Een dier begrijpt immers ook niet dat ie gemanipuleerd wordt.

Dit zijn wat gedachtespinseltjes.

[R_Bena]

voor zover ik weet is de planck lengte het kleiste wat kan bestaan.

Dus de hypothese klopt per definitie niet en er kan een slotje op mijn eigen topic?

[Professor Puntje]

Het onderscheid tussen levend en niet-levend is nogal schimmig. In ruimere zin kun je wereldsteden bijvoorbeeld ook wel als levende wezens zien. Of wat abstracter: ideologieën en godsdiensten.

[R_Bena]

In ruimere zin kun je wereldsteden bijvoorbeeld ook wel als levende wezens zien.

Je bedoelt als een knooppunt binnen een groter netwerk waarbinnen en waarvandaan informatie wordt overgedragen?

[Professor Puntje]

Nee - meer als relatief zelfstandige eenheden met een eigen karakter, geschiedenis, ups en downs, ontstaan, en soms ook weer verval en teloorgang. Een wereldstad heeft als het ware een eigen ziel die door haar bewoners, bezoekers en instituties wordt gedragen.

[R_Bena]

Ik ben ook geneigd in dergelijke oneindigheden betreffende ruimte en tijd te geloven.

Er zouden dan hypothetisch bijvoorbeeld drie universums zijn, waaronder de onze, die samen een nieuw stelsel vormen één trede hoger, op het niveau van multiversums (net zoals planeten en de zon ons zonnetelsel vormen, en het cluster van zonnestelsels een sterrenstelsel etc.). En daarvan zijn er dus oneindig.

Zo'n systeem zou dus onmogelijk kapot kunnen gaan. Want stel dat we hypothetisch ons universum zouden vernietigen, dan zou dat geen enkele invloed hebben op de reeks aan systemen.

[jazzer]

Er zouden dan hypothetisch bijvoorbeeld drie universums zijn, waaronder de onze, die samen een nieuw stelsel vormen één trede hoger, op het niveau van multiversums (net zoals planeten en de zon ons zonnetelsel vormen, en het cluster van zonnestelsels een sterrenstelsel etc.). En daarvan zijn er dus oneindig.
Zo'n systeem zou dus onmogelijk kapot kunnen gaan. Want stel dat we hypothetisch ons universum zouden vernietigen, dan zou dat geen enkele invloed hebben op de reeks aan systemen.

Multiversums moeten zeker kunnen. Als tijd en ruimte oneindig zijn zou het straf zijn dat er slechts één oerknal plaatsvindt.
Ons heelal moeten we zelfs niet vernietigen ... het veroudert en sterft vanzelf als alle beschikbare energie is uitgestraald.
Het blijft (voorlopig) een raadsel waarom en hoe een heelal wordt geboren met minimale entropie en maximale energie.

[Xilvo]

Ja, is dat zo? Kan er oneindig kleiner worden gegaan (oneindigheid naar het kleine toe)?

The recently proven Higgs boson particle is slightly smaller than the largest quark but still larger than the other five quark types. There are theoretical particles, preons, that are thought to be smaller than quarks, but they are only hypothetical particles at the present time.

Waar komt dat citaat vandaan? Het lijkt me nogal vreemd om over de exacte grootte van deeltjes op die schaal te spreken.

[flappelap]

voor zover ik weet is de planck lengte het kleiste wat kan bestaan.

De Plancklengte is de lengte waarbij we verwachten (!) dat er nieuwe fysica om de hoek komt kijken. Of er nog iets kleiner "bestaat", dat kunnen we zonder kwantumzwaartekracht niet zeggen.

In snaartheorie heb je b.v. T-dualiteit, wat theorieën gecompactificeerd op een cirkel met straal R relateert aan soortgelijke theorieën met cirkels met straal 1/R. "Kleiner dan straal R" wordt zo ambigu.