Big Pharma Industry

[hjns25]

Ik krijg de indruk (en dat weet ik nu eigenlijk wel) dat ze vooral alleen om geldbelangen denken en niet aan de menselijke welzijn, want let wel er gaat miljardenwinsten daarin om tis big bussniss.

Ik voel me waarempel een beetje aangesproken (Organon heeft nl ook een antidepressivum in de handel). Kennelijk weten maar heel weinig mensen dat alle (!) menselijke onderzoeken die de pharm industry heeft uitgevoerd allemaal moeten worden gerapporteerd aan de authoriteiten bij registratie van een nieuw medicijn. Ook wordt voorafgaand aan elke studie met een nieuw potentieel medicijn een beoordeling gevraagd van en de medisch ethische commissie, en de authoriteiten of de studie wel "in de haak" is.

Daarbij is het echt wel zo dat er ook eerlijke mensen werken binnen de pharm industry, en dat er echt niet alleen aan geld wordt gedacht. Integendeel, veiligheid van proefpersonen en patienten is voor elk groot pharmabedrijf een topprioriteit, al was het alleen maar dat bij ongelukken het bedrijf grote kans loopt om failliet te gaan (Tegenero....)

Ik ben erg benieuwd naar het imago van de pharm industry bij de mensen hier op het forum. Misschien dat jullie wel wat te zeggen hebben over de pharm industry? Wat denken jullie van bijvoorbeeld Organon (de PIL), of Pfizer (bijvoorbeeld Viagra), of Bayer (Aspirin)?

[DePurpereWolf]

Die regels die je opnoemt zijn geloof ik alleen voor europese bedrijven. In amerika heb je die niet.

Ik denk dat de angst voor de pharmaceutica wel degelijk redenen heeft in de US, waar ze de prijs opdrijven, pillen voor alles wat maar los en vast zit voorschrijven, en een erg stevige lobby hebben.

Ik las in een magazine in de US (zoiets als de Viva of zo) een reclame waarbij GSK erop aandrong dat het zo blijft dat de pillen voor Amerikanen in Amerika moeten worden gemaakt. (in principe zijn dit anti-vrijemarkt regeltjes)

Leuk is, GSK is een engels bedrijf.

[mir75]

Heb niet echt de indruk dat de pharmaceutische industrie voornamelijk bestaat uit barmhartige samaritanen, integendeel.

Dat er heel veel integere mensen werken die serieus bezig zijn met het zoeken naar manieren om andere mensen te genezen geloof ik meteen, maar dat geld een grote rol speelt is ook moeilijk te ontkennen.

Want waarom wordt er bijvoorbeeld onevenredig veel geld gestoken in middeltjes tegen specifieke "westerse" ziekten, terwijl er tegen reeds langer bekende "derde wereldziekten" niet of nouwelijks remedies worden bedacht. En als ze al bedacht worden tegen "marktprijzen" aangeboden worden, dus ver boven het aldaar beschikbare budget, dus niet of amper verkocht worden.

Hier worden we overal ziek gepraat (pas op! Kijk uit! Je kan er kanker, hart- en bloedziekten en weet ik veel wat voor enge dingen van krijgen!!!), na een uitzending van Vinger aan de Pols zitten de wachtkamers van de huisartsen weer vol voor veelal onschuldige dingen of zelfs niets. Terwijl er elders wel degelijk mensen doodgaan, in grote getalen, omdat diezelfde industrie de geneesmiddelen niet goedkoper beschikbaar wil stellen. Maar daar zijn minder camera's, het is minder zichtbaar, dus minder erg.

[hjns25]

Die regels die je opnoemt zijn geloof ik alleen voor europese bedrijven. In amerika heb je die niet.

Jawel, hoor! De FDA is daar heel erg kien op.

[hjns25]

Dat er heel veel integere mensen werken die serieus bezig zijn met het zoeken naar manieren om andere mensen te genezen geloof ik meteen, maar dat geld een grote rol speelt is ook moeilijk te ontkennen.

Gelukkig!

Want waarom wordt er bijvoorbeeld onevenredig veel geld gestoken in middeltjes tegen specifieke "westerse" ziekten, terwijl er tegen reeds langer bekende "derde wereldziekten" niet of nouwelijks remedies worden bedacht. En als ze al bedacht worden tegen "marktprijzen" aangeboden worden, dus ver boven het aldaar beschikbare budget, dus niet of amper verkocht worden.

Een van de belangrijkste redenen is dat het ontwikkelen van een nieuw medicijn tussen de 500 miljoen en de 1,5 miljard euro kost. Dat geld moet binnen een paar jaar worden terugverdiend, anders loop het nieuwe medicijn "uit het patent" en kunnen namakers ermee aan de haal voor veel lagere prijzen, en dan gaat het bedrijf wat het medicijn heeft ontwikkeld gewoon failliet. En je hebt gelijk dat de pharma industry natuurlijk wel een winstgevend bedrijf moet zijn.

Hier worden we overal ziek gepraat (pas op! Kijk uit! Je kan er kanker, hart- en bloedziekten en weet ik veel wat voor enge dingen van krijgen!!!), na een uitzending van Vinger aan de Pols zitten de wachtkamers van de huisartsen weer vol voor veelal onschuldige dingen of zelfs niets. Terwijl er elders wel degelijk mensen doodgaan, in grote getalen, omdat diezelfde industrie de geneesmiddelen niet goedkoper beschikbaar wil stellen. Maar daar zijn minder camera's, het is minder zichtbaar, dus minder erg.

Ja, dat klopt voor een deel ook wel. Maar ik denk ook dat onze "Westerse" maatschappij daar voor een groot deel schuldig aan is. Dat een pharma company daarop inspringt omdat daar de meeste winst ligt is eigenlijk wel logisch. Ik denk wel dat de meeste Nederlandse vrouwen van ons zorgsysteem eisen dat bijvoorbeeld de pil wordt vergoed. De gemiddelde zuid-afrikaan heeft inderdaad andere prioriteiten (schotwonden en zo...). Het hangt daarom heel erg samen met de cultuur, het zorgsysteem, en de "barmhartigheid". Ik bedoel maar, hoeveel % van jouw inkomen (inclusief studiefinanciering) geef jij aan die doodgaande mensen?

[DePurpereWolf]

Die regels die je opnoemt zijn geloof ik alleen voor europese bedrijven. In amerika heb je die niet.

Jawel, hoor! De FDA is daar heel erg kien op.

Nou zit ik niet in het wereldje, maar heb ik toch echt gelezen dat de regels in europa strenger zijn dan in de US. Het grootste verschil is dat europa moet aantonen dat hun pillen geen problemen opleveren voordat ze het op de markt brengen. Terwijl in Amerika de FDA moet aantonen dat de pillen schadelijk zijn.

Deze wet is een paar jaar terug ingevoerd, nog niet zo lang, en is een wezenlijk verschil.

Verder zijn in een bedrijf nooit de wetenschappers die de boosdoeners zijn. Het zijn altijd de managers. Die zijn er uit om winst te maken, daar zijn ze voor aangenomen.

[Adpruys]

Ik heb juist de indruk dat de controle in de VS veel groter is en dat het uit de handel nemen van schadelijke medicijnen daar doorgaans begint zoals bij Vioxx

De invloed van de farmaceutische industrie lijkt me ongewenst groot. Het is goed dat door de verwachte winst op gepatenteerde middelen en de hoge prijzen die zij gedurende 15 jaar voor een goedgekeurd middel dat beter is dan bestaande middelen kunnen krijgen het hen mogelijk maakt om veel te investeren in onderzoek.. Maar met hun marketing beïnvloeden deze bedrijven andere sectoren van de gezondheidsindustrie – universiteiten, filantropische instellingen, ziekenhuizen, specialisten, artsen, regulerende overheidsinstellingen - dermate dat ik de indruk heb dat ze een corrumperende invloed hebben. Met als gevolg dat er onvoldoende onderzoek wordt uitgevoerd met en gebruik gemaakt wordt van natuurlijke niet patenteerbare middelen en therapieën, geneesmiddelen die genezen (chronisch te gebruiken middelen zijn veel lucratiever), middelen waarvan het patent is verlopen en naar langere termijn nadelige effecten.

Dat farmaceutische bedrijven naar hoge winsten streven is niet alleen hun recht maar ook hun plicht en heeft zijn voor- en nadelen. Andere onderzoeksinstellingen en anderen in de gezondheidssector moeten zich echter niet laten beïnvloeden.

Drug companies increasingly control all aspects of drug research from the design and implementation of a study to the analysis and publication of data. An high proportion of papers, over half in a recent study (Healy & Cattel, 2003), are written by commercial medical writing agencies employed by drug companies, a process known as "ghost writing". Links between academic doctors and the industry also include payment for speaking at conferences, consultancy fees, payment for sitting on boards, and holding equity in a company. In 2000 the New England Journal of Medicine did not have space to print all the financial interests of the authors of a paper on the antidepressant nefazadone and had great difficulty in identifying an academic psychiatrist to write an editorial on the subject who did not have financial ties with companies that make antidepressants.

   Drug trials in psychiatry may be particularly susceptible to vested interests. Several authors have described the numerous methodological devices that can distort results, including use of questionable definitions of outcome, masking unfavorable side effects, withholding unfavourable results and masking sponsorship. Recent publications have demonstrated that non publication of negative findings has lead to over-estimates of efficacy of antidepressants in children (Jureidini et al, 2004) and adults (Kirsch et al, 2002).

Impact on mental health care

The current situation in which drugs so dominate psychiatric care does not serve patients’ interests well. Drugs are frequently used where they have not been shown to be effective. Other therapeutic activities have been run down. A report by the Sainsbury Center found that 40% of inpatients in the United Kingdom had no social or recreational activities available to them and that occupational therapy and psychology services for inpatients were very limited. Industry funded research also helps to reinforce recommendations that psychiatric drugs need to be taken long-term. In contrast, methodological problems with the research evidence upon which such recommendations are based, such as the effects of drug discontinuation, have received little attention (Moncrieff, in press). There is also little research into ways of withdrawing patients safely from psychotropic drugs.

http://www.spinwatch.org/content/view/258/8/



behoorlijk onderbouwd alhoewel nogal eenzijdig belicht Wellicht kan Hjns enige nuance aanbrengen.

[hjns25]

Nou zit ik niet in het wereldje, maar heb ik toch echt gelezen dat de regels in europa strenger zijn dan in de US.

Nou, ik zit wel in het wereldje, en - ondanks wat je hebt gelezen - in de praktijk is het laten registreren van een nieuw geneesmiddel moeilijker bij de FDA (amerikaanse authoriteiten) dan bij EMEA (europees), omdat je als farmaceut bij de FDA meer studies moet hebben gedaan om aan te tonen dat je een veilig geneesmiddel hebt (zie de FDA guidance "Conducting a Clinical Safety Review of a New Product Application and Preparing a Report on the Review"). Een goed voorbeeld is de mogelijke verlenging van een bepaald hartritme-interval (QT-interval, zie dezelfde guidance (aparte sectie) en een aparte gespecificeerde guidance). Hierbij is de FDA echt veel strenger dan de Europese tegenhanger.

Verder zijn in een bedrijf nooit de wetenschappers die de boosdoeners zijn. Het zijn altijd de managers. Die zijn er uit om winst te maken, daar zijn ze voor aangenomen.

En waarom ben ik dan - als rasechte wetenschapper - zoveel aan het managen? Bij de grote farma companies zitten er wetenschappers tot in de board of management (voor Organon zie Management Team, waarbij Willem de Laat (gynaecoloog) en David Nicholson (pharmacoloog) toch echt nog wel wetenschappers zijn)

[hjns25]

De invloed van de farmaceutische industrie lijkt me ongewenst groot. Het is goed dat door de verwachte winst op gepatenteerde middelen en de hoge prijzen die zij gedurende 15 jaar  voor een goedgekeurd middel dat beter is dan bestaande middelen kunnen krijgen het hen mogelijk maakt om veel te investeren in onderzoek.. Maar met hun marketing  beïnvloeden deze bedrijven andere sectoren van de gezondheidsindustrie – universiteiten, filantropische instellingen, ziekenhuizen, specialisten, artsen, regulerende overheidsinstellingen - dermate dat ik de indruk heb dat ze een corrumperende invloed hebben. Met als gevolg dat er onvoldoende onderzoek wordt uitgevoerd met en gebruik gemaakt wordt van natuurlijke niet patenteerbare middelen en therapieën, geneesmiddelen die genezen (chronisch te gebruiken middelen zijn veel lucratiever), middelen waarvan het patent is verlopen en naar langere termijn nadelige effecten.      

Dat farmaceutische bedrijven naar hoge winsten streven is niet alleen hun recht maar ook hun plicht en heeft zijn voor- en nadelen. Andere onderzoeksinstellingen en anderen in de gezondheidssector moeten zich echter niet laten beïnvloeden.  

Wellicht kan Hjns enige nuance aanbrengen.

Waarom is het zo'n probleem dat de pharm industrie zoveel invloed heeft? Dat geeft namelijk het idee dat huisartsen en specialisten niet voor zichzelf kunnen denken of niet kunnen uitmaken welk medicijn het beste is voor de patient. Is er zo weinig vertrouwen in de medische stand?

Marketing is natuurlijk bedoeld om ervoor te zorgen dat een product goed kan worden verkocht, en soms worden daarvoor niet helemaal de juiste middelen gebruikt, dat is waar. Tegenwoordig is daar stringente regelgeving voor in Nederland (cadeautjes aan artsen niet hoger dan 50 euro, en zo). Maar marketing is ook een middel voor de pharm industry om te bepalen waarnaar er behoefte is vanuit de medische wetenschap. Dat kan echt heel positief zijn; zoals wanneer er na een bepaalde operatie (knie- /heupoperatie) toch heel veel thrombose-benen voorkomen. Tegenwoordig wordt hiervoor ter preventie een dagelijkse injectie met bloedverdunner (heparine/fraxiparine/enoxaparine etc) gegeven, maar er is duidelijk behoefte aan een simpel pilletje. Deze behoefte - vanuit de medische stand - is alleen maar goed in kaart te brengen middels marketing-tools. Vervolgens kunnen de pharm companies kijken of ze zo'n pilletje op de markt kunnen brengen.

[DePurpereWolf]

De manager is per definitie verantwoordelijk voor de koers van het bedrijf, dat boeit niet of je nu een diploma in gynaecologie of business hebt.

Een wetenschapper word aangenomen om zijn werk te doen. Een manager word aangenomen om meer winst te maken.

Ik heb het boek niet bij me waarin de regels van de EU met die van de VS worden vergeleken jammer genoeg. Verder zijn regeltjes hopeloos als ze niet implementeerbaar zijn.

[Benm]

Ik geef de bedrijfstak een thumbs up

Grote faramceuten nemen enorme financiele risico's door medicijnen te blijven ontwikkelen, en dat met redelijke korte geldigheid van patenten en dergelijke. Uiteraard is het gewoon een industrie waar geld verdiend moet worden voor de aandeelhouders, maar het blijft een onvoorspelbare tak van sport met hele grote inzetten. Dus eigenlijk ook thumbs up voor de aandeelhouders die hun vermogen beschikbaar stellen ondanks de risico's.

Soms kan ik me wel storen aan de kritiek dat medicijnen erg duur zijn... maar bedenk dat 1 medicijn de ontwikkelkosten van mogelijk tientalle andere stoffen die niet bleken te voldoen ook moet terugbetalen. Daarbij gerekend dat de nuttige termijn van het patent vaak korter dan 10 jaar is schieten de prijzen natuurlijk fors omhoog. Zolang er voldoende spelers in de markt zijn denk ik echter niet dat ze onredelijk ver oplopen - ook de concurrent maakt (andere) stoffen tegen dezelfde kwaal.

[hjns25]

De manager is per definitie verantwoordelijk voor de koers van het bedrijf, dat boeit niet of je nu een diploma in gynaecologie of business hebt.  

Een wetenschapper word aangenomen om zijn werk te doen. Een manager word aangenomen om meer winst te maken.  

Ik heb het boek niet bij me waarin de regels van de EU met die van de VS worden vergeleken jammer genoeg. Verder zijn regeltjes hopeloos als ze niet implementeerbaar zijn.

Ik begrijp jouw definitie van manager en wetenschapper niet. Mijn taak is om met behulp van gedegen medisch wetenschappelijke kennis een onderzoek op te zetten in menselijke vrijwilligers, en vervolgens om de uitvoering van dit onderzoek te "managen", dwz de juiste opdrachten geven aan de juiste mensen, deze mensen motiveren om datgene te doen wat ze moeten doen, en controleren dat dat dan ook wordt uitgevoerd. Hiermee ben ik ook verantwoordelijk voor de koers van het bedrijf.

Ik zie het verschil dan ook niet zo zwart-wit. Mijn eigen supervisor is iemand die hetzelfde werk heeft gedaan als ik, maar die daar zo goed in is dat mijn collega's en ik eigenlijk al onze inhoudelijk wetenschappelijke vragen aan hem stellen. Dat is zijn werk, daarvoor is hij aangenomen. Toch is hij een Sectie-hoofd = manager, die nu zelf geen onderzoeken laat uitvoeren. Overigens is hij wel inhoudelijk verantwoordelijk voor wat ik bedenk en uitvoer.

Mijn supervisor is een betere wetenschapper dan ik, daarom is hij mijn manager. Ik ben wel degelijk een wetenschapper, en mijn werk vereist dat ook, maar daarom moet ik dan ook best veel managen.

Waar ligt dan het verschil tussen jouw manager en jouw wetenschapper?

[hjns25]

Grote faramceuten nemen enorme financiele risico's door medicijnen te blijven ontwikkelen, en dat met redelijke korte geldigheid van patenten en dergelijke.

de farmaceuten lopen de risico's juist vanwege de korte geldigheid van de patenten. Voor de rest heb je helemaal gelijk, al twijfel ik wel aan de goedaardigheid van sommige investeerders....

[DePurpereWolf]

Ik begrijp jouw definitie van manager en wetenschapper niet. Mijn taak is om met behulp van gedegen medisch wetenschappelijke kennis een onderzoek op te zetten in menselijke vrijwilligers, en vervolgens om de uitvoering van dit onderzoek te "managen".

Jij haalt het werkwoord met het zelfstandig naamwoord door elkaar. Jij geeft gewoon leiding. Een manager is echter iemand die in het management van een bedrijf zit. Een manager kan ook een som uitrekenen (wetenschap bedrijven) maar dat maakt hem nog geen wetenschapper.

Het zelfstandignaamwoord manager is een werknemer die aangenomen is om het bedrijf op financieel gebied te leiden.

Wat jij doet is gewoon het managen, maar dat maakt je nog geen manager.

Inderdaad, de lijn is fijn tussen in het management zitten, en wetenschapper zijn. Jouw baas krijgt meer geld, maar ook meer verantwoordelijkheid. Hij neemt functies van het management over. Zijn baas, doet minder wetenschappelijk werk, krijgt meer geld, en heeft meer verantwoordelijkheid. Op een gegeven moment doe je maar weinig onderzoek, en ben je een manager. Dan maak je keuzes over de koers van het bedrijf, waar word in geinvesteerd, welke ziektes je red, en welke niet, wanneer je beslist om met een product de markt op te gaan, en hoeveel er voor te vragen.

Volgens mij heb jij niet besloten welk werk je uit zal voeren, je zegt dat jij toedraagt aan de koers van het bedrijf, welke richting, maar eigelijk draag je alleen toe aan de snelheid. Je hebt geen beslissing gemaakt waarom juist die ziekte werd onderzocht.

Ik zeg niet dat de pharmaceutica industrie per definitie slecht, is, ik zeg alleen dat het een bedrijf is die winst zal maken. Ze zijn in dat opzicht niks beter of slechter dan elk ander bedrijf.

[hjns25]

Jij haalt het werkwoord met het zelfstandig naamwoord door elkaar. Jij geeft gewoon leiding. Een manager is echter iemand die in het management van een bedrijf zit. Een manager kan ook een som uitrekenen (wetenschap bedrijven) maar dat maakt hem nog geen wetenschapper.

Het zelfstandignaamwoord manager is een werknemer die aangenomen is om het bedrijf op financieel gebied te leiden.  

Wat jij doet is gewoon het managen, maar dat maakt je nog geen manager.  

Inderdaad, de lijn is fijn tussen in het management zitten, en wetenschapper zijn. Jouw baas krijgt meer geld, maar ook meer verantwoordelijkheid. Hij neemt functies van het management over. Zijn baas, doet minder wetenschappelijk werk, krijgt meer geld, en heeft meer verantwoordelijkheid. Op een gegeven moment doe je maar weinig onderzoek, en ben je een manager. Dan maak je keuzes over de koers van het bedrijf, waar word in geinvesteerd, welke ziektes je red, en welke niet, wanneer je beslist om met een product de markt op te gaan, en hoeveel er voor te vragen.

Je geeft hier zelf al aan dat dit eigenlijk een glijdende schaal is, en dat er niet per se een echte scheidslijn is tussen wetenschapper en manager.

Volgens mij heb jij niet besloten welk werk je uit zal voeren, je zegt dat jij toedraagt aan de koers van het bedrijf, welke richting, maar eigelijk draag je alleen toe aan de snelheid. Je hebt geen beslissing gemaakt waarom juist die ziekte werd onderzocht.

Dat klopt. Daar heb je gelijk in, want ik zit niet op senior of top management niveau. Maar dat maakt mij niet minder een manager. Voor het uitvoeren van een onderzoek maak ik op een ander niveau wel degelijk beslissingen over de koers, de richting en de indicatie. Het feit dat iemand dat op een lager niveau doet dan op topmanagement niveau zegt niets over het soort werk wat je doet. En bij een goed bedrijf draagt elke schakel bij aan de koers van dat bedrijf. Ik blijf dus de definities van de zelfstandige naamwoorden "manager" of "wetenschapper" discutabel vinden. Ik denk dat hoe hoger je komt in een bedrijf, hoe meer jouw keuzes bijdragen aan de richting van dat bedrijf. Maar dat zegt niets over of je een "manager" bent, of dat je een "wetenschapper" blijft.

Ik zeg niet dat de pharmaceutica industrie per definitie slecht, is, ik zeg alleen dat het een bedrijf is die winst zal maken. Ze zijn in dat opzicht niks beter of slechter dan elk ander bedrijf.

Mee eens!