Welke genres liggen jou het meest?
Genres, nee, geen voorkeur. Wel voor schrijvers. Zoals Stephen King (in "On Writing") en Renate Dorrestein (in "het geheim van de schrijver") zo treffend weten te verwoorden: het verhaal ligt er al, het IS, het moet alleen nog opgeschreven worden. Voor deze twee heb ik grote bewondering, mijn iconen zeg maar. Ze schrijven niet om te schrijven maar raken gepassioneerd door een idee, een aanknopingspunt van een verhaal dat opgeschreven moet worden. Ze weten een verhaal zodanig te vertellen dat ik op geen enkel moment, als lezer, uit het verhaal gerukt wordt. Ze weten te voorkomen dat ik als lezer afgeleid wordt door zaken als schrijfstijl, bewoordingen, ongeloofwaardigheid. Ze schrijven perfect, althans zo ervaar ik het.
Een grappige constatering na het lezen van genoemde boeken vind ik dat deze twee schrijvers, uit verschillende culturen en zonder elkaar te kennen, zoveel gemeenschappelijk kunnen hebben in hun visie op het schrijven zelf. Een aspect dat ik zeer waardeer (naast vele andere aspecten in hun schrijven) is het feit dat zij de lezer niet overladen met overbodige woorden, respect hebben voor het begripsvermogen van de lezer.
Stephen King verwoordt dat mooi op pag. 110 in "On Writing"
Adverbs, you will remember from your own version of Business English, are words that modify verbs, adjectives, or other adverbs. They're the ones that usually end in -ly. Adverbs, like the passive voice, seem to have been created with the timid writer in mind. With the passive voice, the writer usually expresses fear of not being taken seriously; it is the voice of little boys wearing shoepolish mustaches and little girls clumping around in Mommy's high heels.
With adverbs, the writer usually tells us he or she is afraid he/she isn't expressing himself/herself clearly, that he or she is not getting the point or the picture across.
Consider the sentence He closed the door firmly. It's by no means a terrible sentence (at least it's got an active verb going for it), but ask yourself if firmly really has to be there.
You can argue that it expresses a degree of difference between He closed the door and He slammed the door, and you'll get no argument from me...... but what about context? What about all the enlightening (not to say emotionally moving) prose which came before He closed the door firmly? Shouldn't this tell us how he closed the door? And if the foregoing prose does tell us, isn't firmly an extra word? Isn't it redundant?
Dit klinkt zo ontzettend logisch, maar toch zijn er zoveel schrijvers die zich schuldig maken aan overbodig woordgebruik.
Heb je een favoriet boek of een favoriete schrijver (of meerdere)?
Hierboven beantwoord.
Wat ligt er zoal op je nachtkastje?
De twee genoemde boeken hebben een prominente plaats. Daarnaast liggen er ook altijd (om voor de zoveelste maal herlezen te worden): "The I Ching" (the book of changes) vertaald door James Legge, "The Mind's I" van Hofstadter en Dennet, en "Heden Ik" van Renate Dorrestein, waar ik telkens weer ontzettend vrolijk van wordt. Ook Roald Dahl herlees ik vaak. Boeken die er liggen om nog gelezen te worden: "Niks relatief" van Vincent Icke en "Ik wilde alleen maar vrij zijn" van Hülya Kalkan.
Puilt je boekenkast uit of heb je een bescheiden boekenplankje?
Vreselijk, we weten niet waar we de ongelooflijke hoeveelheid dozen en kratten met boeken moeten laten. En weggooien kan ik niet.
Waar en wanneer lees je?
Wherever I have time to read.
