Klintersaas schreef:Een interessante visie die ik graag wat verder zou uitdiepen. Even hardop brainstormen:
Als belangrijke oorzaken voor gewapende conflicten zou ik opnoemen economische macht, nationalisme, imperialisme, religie, drinkbaar water (vooral in de toekomst),... Dat zijn zaken die niet zo gemakkelijk verspreid worden door globalisering en die ik niet zie wegvallen in de nabije toekomst. Verder brengt de globalisering van wetenschap en techniek weliswaar een zekere beschaving en levenskwaliteit met zich mee (o.a. revolutionaire verbeteringen in de medische en de landbouwsector), maar het zorgt ook voor de verspreiding van militaire technologieën en de kennis hoe ermee om te springen. Zo zou globalisering ervoor kunnen zorgen dat we binnen afzienbare tijd met een sterke vermeerdering van het aantal nucleaire mogendheden zitten. Dat lijkt me niet bevorderlijk voor de wereldvrede om een aantal redenen:
- De huidige nucleaire mogendheden willen niet aan macht inboeten en zullen pogingen van andere landen om een kernwapenarsenaal uit te bouwen al dan niet met geweld onderdrukken (denk aan de provocaties tussen de VS en Iran en de VS en Noord-Korea);
- Men zou kunnen aanhalen dat eens elke natie beschikt over een bepaalde hoeveelheid nucleaire slagkracht, het MAD-principe* uit de Koude Oorlog in werking zal treden. Hoe snel de globalisering ook verdergaat, er zullen echter steeds landen zijn die achterblijven (de Derde Wereld) en dus onderworpen zijn aan de wil van de nucleaire mogendheden. Bovendien zullen er eveneens steeds grootmachten wiens kernwapenarsenaal niet te evenaren valt (de VS, Rusland). Dat blijven dus de grote spelers.
* Geen enkele natie is in staat om zijn vijand met één aanval uit te schakelen en krijgt bij sowieso af te rekenen met een even sterke tegenaanval. Geen verstandig mens zal dus als eerste de (kern)bom gooien.
Het onderworpen zijn aan de wil van de grootmachten is zeer betrekkelijk gebleken. Realpolitiker als Nixon, Kissinger en destijds de meeste Europese leiders hadden deze geopolitieke visie die de wereld opdeelde in machtsblokken van invloed- en belangensferen waarbij zwaar bewapende vreedzame coëxistentie het hoogst haalbare was. Reagan, die tot circa 1985 als duidelijk rechts van deze politici werd beschouwd ging op een gegeven moment streven naar nucleaire ontwapening. Belangrijkste redenen hiervoor waren dat hij, net als eerder Kennedy tijdens de Cubacrisis, had ondervonden dat misverstanden zouden kunnen leiden tot een nucleaire catastrofe. Ten tweede zag hij de strijd met Rusland als een ideologische op economisch en politiek gebied. omdat hij was gaan menen (itt het Amerikaanse republikeinse establishment) dat Gorbatschov fundamentele veranderingen kon en wilde bewerkstelligen werd ontwapening en steun aan dit leiderschap door Reagan als bijzonder nuttig gezien. in de strijd, niet tegen Rusland maar tegen het communisme.
qrnlk schreef:Ik dacht dat een van de vereisten voor oorlog de aanwezigheid van een geconcentreerde, gecentraliseerde macht? Het is vrij lastig om een oorlog te voeren als er geen grotere partijen zijn met elk hun eigen leiders/aanvoerder. Juist het ontstaan van een centraal bestuur/nationale overheid draagt bij tot oorlog.
Ook valt op dat koningen zelden andere koninkrijken aanvielen zolang ze vrijwel gelijkwaardige technologie hadden en dezelfde politieke structuur; Hooguit werden koninkrijken aangevallen die n . Even zo vallen democratieën zelden andere gelijkwaardige democratieën aan. De USA zou bijvoorbeeld nooit uit een andere natie aanvallen indien ze zou denken dat deze in staat zou zijn om zich te verdedigen. Vrijwel alle oorlogen zijn asymmetrisch waarbij een duidelijk superieure mogendheid een veel zwakere mogendheden aanvalt, vrijwel nooit anders om. (Terroristen tellen niet omdat deze geen natie vertegenwoordigen)
Voor dit laatste zijn vele voorbeelden van het tegendeel bekend van de Trojaanse oorlog tot de twee wereldoorlogen en de oorlogen om Israël, Iran-Irak etc.. Vaak zal de aanvallende partij de tegenstander te zwak en zichzelf te sterk beoordelen vooraf.
Globalisering en meer regionale economische integratie vergroot over het algemeen de vrede en heeft ook een zekere spreiding van macht ten gevolge. De EU is hier een duidelijk voorbeeld van. De Europese integratie is tot stand gekomen met als belangrijkste motief in het begin het voorkomen van oorlog, met name tussen Duitsland en Frankrijk. Een dergelijke oorlog is nu dan ook moeilijk meer voor te stellen.
Er zijn natuurlijk nadelige terreinen van globalisering. Nucleaire wapens, piraterij (al dan niet via internet
), georganiseerde misdaad, wapenhandel en terrorisme kan zich beter niet over de wereld verspreiden als vrede, welvaart en vrijheid je lief zijn.
