Ook nog even mijn bescheiden bijdrage toevoegen aan deze topic...
Ik volg volledig wat de meesten hierboven al hebben gesteld.
1. Een correcte zinsbouw en spelling zijn wel degelijk belangrijk en zinvol. Eenvoudigweg omdat we anders elkaar moeilijker begrijpen. Het is sowieso al niet altijd eenvoudig om goed begrepen te worden door een ander of om goed een ander te begrijpen (we slagen er immers niet steeds in om onze gedachten correct te verwoorden of ze in te schatten bij een ander). Als we dan nog een sms-taal gebruiken of een zelf gecreëerde spelling en zinsbouw op basis van het plaatselijk dialect, dan wordt het alleen nog maar een stuk moeilijker. Verder ben ik ervan overtuigd dat een slordig taalgebruik 'zien' bij iemand anders, bij een behoorlijk aantal mensen een afweer oproept.
Al merk ik dat ik wel wat milder ben geworden in vergelijking met vroeger. Iedereen maakt fouten en dat moet ook kunnen. Maar het opzettelijk (inderdaad, 317070
) fouten maken of gewoonweg een sms-taaltje gebruiken is iets helemaal anders.
2. We leren vooral correct Nederlands gebruiken door het te oefenen. Net zoals we een vreemde taal vooral leren gebruiken door een periode te verblijven in een land waar men die taal spreekt en waar alles wat je te lezen krijgt, ook is opgesteld in die taal. We zullen die taal veel moeilijker leren door boeken of films te bekijken waar men die taal niet correct gebruikt. We leren dan, in het beste geval (als die 'verkeerde' taal tenminste consequent wordt gebruikt) die 'verkeerde' taal aan.
Vandaar dus ook dat de enige manier om werkelijk mensen onder te dompelen in een correct taalgebruik erop neerkomt dat we hen in voldoende mate het correcte taalgebruik voorschotelen. Boeken, films, op school en zeker ook op internet aangezien jongeren veel meer uren spenderen online dan met het lezen van boeken.
Wat mij betreft, mag men dus inderdaad gerust wat strenger omgaan met spellingsfouten ed. op school. Of men steeds punten moet aftrekken bij een fout als men bv. een wiskunde examen aflegt, is weer iets anders. Maar er minstens op wijzen dàt er een fout werd gemaakt én die laten verbeteren lijkt me geen overbodige luxe.
3. Er moeten zeker uitzonderingen worden gemaakt voor kinderen/ jongeren/ volwassenen die een taalstoornis hebben (zoals dyslexie of dysorthografie). Bij hen is het weinig zinvol om hen steeds, met een rode balpen, op hun taalfouten te wijzen, want dat lijkt me dé perfecte manier om hun zelfwaardering de grond in te boren.
Maar anderzijds weet ik dat er op de meeste (alle???) scholen wel degelijk maatregelen zijn voor deze mensen. In die zin dat zij bijna altijd vinden dat er rekening gehouden wordt met hun dyslexie/ dysorthografie. Het gaat hierbij meestal om de 'bekende'
STICORDI-maatregelen (staat voor stimulerende, compenserende, remediërende en dispenserende maatregelen). De voorwaarde is natuurlijk dat de diagnose van taalstoornis ook daadwerkelijk werd gesteld, maar dat lijkt me nogal logisch.
Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-