JanMeut schreef:Op het risico off-topic te gaan:
1. De belofte in de afgelopen tientallen jaren over recyclen. Afval en afgedankte massaproducten worden nog steeds verbrand en gestort. Het rycyclen van grondstoffen wordt op een te kleine schaal uitgevoerd.
Aan de belofte zijn ook voorwaarden verbonden en er is nooit beloofd dat alles gerecycled zou worden. Om een simpel voorbeeld te noemen: als binnenstadsbewoner van Kampen heb ik geen GFT bak (te weinig ruimte in de kleine huizen en de straten), dus zijn waren er verzamelcontainers voor GFT. Omdat het tarief voor GFT storten lager is dan voor grijs vuil werd er teveel troep gestort, los daarvan bleek een deel van de mensen te lui om het afval te scheiden, dus werd er erg weing gescheiden. Als gevolg zijn deze verzamelcontainers inmiddels verwijderd. Voor bedrijfsmatig afval zijn bij mijn weten de beloofde hoeveelheden allang gehaald. Dat je dit niet ver genoeg vind gaan kan ik me voorstellen, maar het is niet minder dan wat beloofd is. Dat is meer een probleem dat je hebt met je landgenoten: jij stelt kennelijk hogere eisen op dit gebied dan de gemiddelde Nederlander.
2. De belofte in de afgelopen tientallen jaren over het gebruik van groene stroom en het gebruik van duurzame materialen. Producten zoals meubels, electronica, gereedschap en zelfs gebouwen zijn van zo'n slechte kwaliteit dat ze vaak niet lang mee gaan. De massa-consumptie houding die dit als gevolg heeft is één grote verspilling van grondstoffen.
De beloften over groene stroom zijn 100% waargemaakt, dat stelde ook niet veel voor trouwens. Over duurzaamheid van gebruiksvoorwerpen zijn voor zover ik weet nog door geen enkele regering afspraken gemaakt, maar misschien kan je me wijzer maken.
3. De belofte in de afgelopen tientallen jaren over het verbeteren van het onderwijs en de gezondheidszorg. De scholen en ziekenhuizen zitten vol, hebben geen geld en het personeel krijgt te weinig betaalt en komt mankracht tekort.
De beloften zijn al grotendeels waargemaakt en ik zie niet in waarom de rest niet alsnog waargemaakt zou worden. Het lerarentekort is al zo goed als opgelost en het grootste probleem volgens bijvoorbeeld de onderwijzers was de slechte betaling, daar hoor je ze niet meer over (en terecht als je die salarissen ziet). De gezondheidszorg heeft er geld en mensen bij gekregen, zoals beloofd.
De beloften worden wel degelijk waargemaakt, maar er blijft natuurlijk altijd te wensen over. Het feit dat de politieke beloften niet zo ver gingen als jij zou willen (en zo te zien zijn we het politiek aardig met elkaar eens) is één ding, maar je kan niet zeggen dat de gemaakte beloftes niet zijn nagekomen.
Deze grondwet is gewoon de laatste steen in het bouwwerk en nu hebben we nog de mogelijkheid om het bouwwerk te veranderen voordat het in gebruik genomen zal worden.
Als daar in de toekomst behoefte aan zou zijn kan de EU natuurlijk naar een federatie toegroeien, zoals de VS. Dan moet er nog een heleboel gebeuren en dat is op dit moment helemaal niet aan de orde. Dat gebeurt alleen als een grote meerderheid in Europa voor zo'n federatie is en dan zullen alle afzonderlijke staten daar ook nog eens toe moeten besluiten.
Als dat aan de orde komt dan zie ik het probleem niet: als de Europeanen een federale staat willen, prima: laat die staat er dan maar komen. Willen ze dat niet: ook goed dan komt deze er niet.
als je dwarsliggende nationale regeringen kan negeren dan ben je niet aan het samenwerken
In bijna elk samenwerkingsverband negeer je de wens van een deel van de samenwerkenden. Dat is logisch: als er een keuze is, dan zullen er mensen voor zijn en mensen tegen. In een democratie wordt er als het goed is over zo'n onderwerp gedebatteerd, er wordt aan gesleuteld en uiteindelijk wordt erover gestemd. In een extreem geval is 50,0001% van de stemmen voor genoeg om zo'n stemming te effectueren en negeer je dus de wens van 49,9999 % van de mensen. Ik ken geen systeem waarin je altijd alle wensen van iedereen kan vervullen.
In het huidige Europa kan een veto van Luxemburg een voorstel waar 99% van de europeanen het overe eens is tegenhouden. Dat lijkt mij geen goede zaak en ook slecht voor de democratie.
Deze kleine gezellige turkse winkeltjes kunnen de concurrentie niet aan en zijn afhankelijk van aardige mensen die bereid zijn om veel meer te betalen dan in de supermarkt.
Je krijgt als sameleving wat je verdient: wil je zo goedkoop mogelijk dan wordt op prijs geconcurreerd, wil je gezellige kleine winkeltjes dan probeert iedere ondernemer een zo klein en gezellig mogelijk winkeltje te maken als mogelijk is. Dit soort dingen wordt niet van bovenaf opgelegd, dit ontstaat vanuit een samenleving zelf. De meeste Nederlanders willen niet betalen voor een kleine en gezellige winkel, nee het moet zo goedkoop mogelijk. Je zal aan de mentaliteit van je medeburgers moeten werken als je dit wilt veranderen. Als ondernemer zal je moeten gaan bedenken of er wel behoefte is aan je product, mogelijk hebben die Turkse ondernemers dat niet genoeg gedaan. Aan deze dingen verandert de Grondwet niet: die volgt zoveel mogelijk de wens van de Europeanen.
Als ik besluit om als bijverdienste (hobby) potten te bakken, deze te schilderen en vervolgens probeer te verkopen moet ik eerst aan een heleboel regeltjes voldoen, papieren invullen en getallen bijhouden. Ook moet ik een groot bedrag van mijn winst afstaan om de lachende gezichten tevreden te houden.Al die **** bederft mijn plezier en kost uiteindelijk meer aan grondstoffen dan dat de productie en het gebruik van handgemaakte potten oplevert.
En uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat met dank aan de EU het aantal regels verminderd is, de regels die er zijn vereenvoudigd zijn en inderdaad, als pottenbakker moet je dankzij de EU aan bepaalde milieu eisen voldoen die er vroeger niet waren. Dat laatste is voor jou niet prettig misschien, maar voor de samenleving als geheel wel. Belasting is nodig om de gezondheidszorg te verbeteren, het onderwijs te betalen etc.
maar deze dingen waren er ook al voor Europa.
Samenwerken om vervolgens (gedwongen) met een ander te gaan concurreren.
Aangezien er meer pottenbakkers zijn, zijn er concurrenten. Als jij potten bakt die niemand blieft dan wordt je weggeconcurreerd. Dat is het spel, waarbij de gedachte is dat je misschien beter iets kan gaan doen waar je wel goed in bent, bieslook kweken of schapen hoeden bijvoorbeeld. Concurrentie betekent niet dat je moet groeien en anderen moet kapotmaken, het betekent dat je voldoende zal moeten verkopen om je bedrijf te bekostigen en er van te kunnen leven. Dat lijkt mij geen onredelijke eis.
Ik hoor verdacht weinig termen zoals; rechtvaardig, eerlijk, respect, verdraagzaam, broederschap, gelijkheid, vergevend en vriendelijk. Het enige dat steeds geschreeuwd wordt is; democratischer en minder burocratie.
Een grondwet is een stuk gereedschap. Verdraagzaamheid, broederschap en respect kan je niet institutionaliseren, dat zal uit de samenleving moeten komen. Wel kan een grondwet meehelpen de voorwaarden hiervoor te scheppen. Dat doet deze grondwet door meer democratie op Europees niveau te scheppen en de burocratie in te binden. Daarom zijn die zaken zo belangrijk.