De oude sprinter heeft het ook. Alleen de middelste voorruit:de hondenkop heeft het ook
Voor mij was alles een hondekop, maar inderdaad, op deze foto staan ze naast elkaar. De verschillen zitten in de stompheid van de neus, de vorm van de voorruiten, de koplampen, en de mond (opening voor de koppeling). De hondekop heeft de neus van een bullmastiff, en de apekop de neus van een gorilla, denk ik. Belgie heeft een varkensneus (ook met interferentiekleuren in de voorruit, zie foto). En we hebben een buffel (ook met interferentiekleuren, zie foto).Dit is een apenkop. Hondekop heeft een vergelijkbare neus, maar is een ouder type trein.
Misschien heeft de gekleurde veegbaan van de ruitenwisser te maken met de ruitensproeiervloeistof van de trein. Vergelijk het met de glasonvriendelijke vaatwasmiddelen van weleer: tot in de jaren '90 veroorzaakten vaatwassers erosie van het oppervlak van drinkglazen, wat soms zichtbaar werd als iriserende kleuren. Een dunne oppervlaktelaag, circa 300 nm dik, werd uitgeloogd: alkali-ionen losten op, en hun plek werd opgevuld door waterstofionen. Deze alkali-arme laag heeft een iets lagere brekingsindex, wat interferentiekleuren veroorzaakt, net als bij een coating van een lens. (link blz 34, wiki)
Tegenwoordig bevatten vaatwasmiddelen zinksulfaat of andere zouten die erosie voorkomen. Als er tijdens de wasbeurt een minuscuul gaatje in het glasoppervlak ontstaat, vult het zinksulfaat dat gaatje meteen op.
Een iriserend oppervlak ontstaat verder bij oud glaswerk na honderden jaren verblijf in vochtige grond. Ook hier wordt de dunne oppervlaktelaag uitgeloogd. (link)