sciencetalk

Waarom zou je je schamen om iets, waarvan je niets weet, omdat het je nooit is aangeboden?

Los van de vraag of je je moet schamen of niet is het natuurlijk wel zo dat je ook zelf op zoek kunt gaan. Er is niemand die je tegenhoudt om te leren van de wereld en daarmee je woordenschat uit te breiden.

Waarom wil men per se moeilijke woorden gebruiken?

Omdat het intelligenter overkomt. Dit argument telt althans voor mij.

Het is meer esthetisch verantwoord. Ja, ook woorden kennen een zekere schoonheid.

Je kunt je soms meer adequaat en trefzeker uitdrukken omdat bepaalde woorden veel specifieker zijn én een grotere reikwijdte hebben dan andere woorden.

nabob schreef:

Er is niemand die je tegenhoudt om te leren van de wereld en daarmee je woordenschat uit te breiden.

Correct, maar er zijn maar 24 uur in een dag en men kan niet alles direct "weten".

nabob schreef:

Omdat het intelligenter overkomt.

En dat, beste Nabob, is een reden waarom veel mensen afhaken. Communicatie zou op gelijke voet moeten zijn. Als je met moeilijke woorden jezelf boven een ander plaatst, is die ander alleen maar geneigd om er ofwel bovenuit proberen te komen door ook moeilijke woorden te gebruiken, ofwel af te haken. Communicatie zou geen strijd moeten zijn.

Esthetisch verantwoord: wil je dat verklaren? Ik zie dat niet? Schoonheid? Jawel, maar communicatie hoeft niet poetisch te zijn.

nabob schreef:

Je kunt je soms meer adequaat en trefzeker uitdrukken omdat bepaalde woorden veel specifieker zijn én een grotere reikwijdte hebben dan andere woorden.

En prompt moet de mens aan de andere kant het woordenboek erbij halen en is de gang van gedachten verstoord. Ik ervaar dat als afleidend en het zou niet nodig moeten zijn.

Maar moet je per se op het VWO/HBO hebben gezeten om met dergelijke woorden in aanraking te komen??? Want die mensen die woorden als inherent en aanboren en pragmatisch gebruiken hebben die woorden toch ook ergens vandaan gekregen/geleerd???

Tja, er blijven bevolkingsgroepen bestaan, die zich beter en hoger achten dan de gewone MAVO-ganger (ik ook, by the way).

Zo veel voor de gelijkwaardigheid van mensen.

Geen idee of je per se havo of vwo gehad moet hebben om met dergelijke woorden in aanraking te komen. De kans lijkt me wel groter denk ik, want op de mavo (of tegenwoordig vmbo) willen ze leerlingen meestal niet 'lastig vallen' met woorden die ze toch niet begrijpen. De kans dat je op havo of vwo met zulke woorden in aanraking komt, lijkt me dus wel groter dan wanneer je een lagere opleiding volgt.

Maar na je schooltijd kan je ook nog op allerlei manieren je woordenschat vergroten: door het lezen van boeken, kranten en (opinie)tijdschriften bijvoorbeeld. En daar heeft je middelbareschoolniveau dan weer weinig mee te maken, dat doe je uit interesse, of je doet het niet.

Interessant topic. Kreeg soortgelijke gedachten toen het NRC de afgelopen weken o.a. de woorden 'deficit' en 'majeure' in koppen op de voorpagina gebruikte. Ik kon wel afleiden wat ze moesten betekenen, maar ik kende de woorden niet en ik vind ze ook niet thuishoren in de krant, laat staan op de voorpagina. De krant had volgens mij gewoon 'tekort' en 'grote' kunnen gebruiken. Maar soms er geen goed alternatief. Een woord als 'pragmatisch', dat de topicstarter noemt, gebruik ik regelmatig, en ik kan er echt geen goed synoniem voor vinden.

Hoe groot je woordenschat is, heeft natuurlijk met heel veel zaken te maken, zoals Schooljuf ook zegt. En er zal zeker een correlatie zijn met intellect, en dus met opleidingsniveau. Naast het feit dat je waarschijnlijk met meer woorden in aanraking komt, houden hoger opgeleide mensen zich typisch ook met met ingewikkeldere zaken bezig en is hun belevingswereld groter. Ze hebben daardoor meer woorden nodig om die te begrijpen en naar anderen te communiceren.

Ronald schreef:

met ingewikkeldere zaken bezig en is hun belevingswereld groter

Ik ben bang, dat je hier twee zaken koppelt, waar ze ook apart (kunnen) bestaan.

Maar het ging hier over woordenschat. Het is de kunst om zaken duidelijk te maken zonder dat er moeilijke woorden gebruikt moeten worden, zodat de lezer zonder afleiding kan kennisnemen van de inhoud.

Het gebruik van welke communicatieve taal dan ook, zegt niets over intellect of belevingswereld.

En schamen voor iets, wat je blijkt te missen, maar waar je niet mee in aanraking bent geweest, is natuurlijk kul (met hoofdletters!).

Ik ben bang, dat je hier twee zaken koppelt, waar ze ook apart (kunnen) bestaan.

Ik wilde ook niet beweren dat dit altijd het geval is, maar gemiddeld genomen wel, al zijn er natuurlijk veel uitzonderingen.

Maar het ging hier over woordenschat. Het is de kunst om zaken duidelijk te maken zonder dat er moeilijke woorden gebruikt moeten worden, zodat de lezer zonder afleiding kan kennisnemen van de inhoud.

Maar wat zijn moeilijke woorden? Dit zou betekenen dat iedereen zich af moet stemmen op de persoon met de laagste woordenschat, en dat is natuurlijk ook kul. Bovendien zijn sommige 'moeilijke' woorden ook nuttig, interessant en goed om te kennen, dus als niemand ze meer gebruikt leer ik ook veel minder. Zo nu en dan iets moeten opzoeken in een woordenboek is helemaal niet verkeerd.

Het gebruik van welke communicatieve taal dan ook, zegt niets over intellect of belevingswereld.

Volgens mij wel. Ik denk dat, gemiddeld genomen, taalgebruik en woordenkeuze veel over iemand kunnen zeggen.

En schamen voor iets, wat je blijkt te missen, maar waar je niet mee in aanraking bent geweest, is natuurlijk kul (met hoofdletters!).

Over het algemeen wel, maar sommige dingen hoor je mijns inziens gewoon te weten. Aanraking zoek je op. Je volgt het nieuws, je leest boeken, je kijkt TV etc. Ik heb regelmatig dat ik dingen niet weet waarvan ik zelf vind dat ik ze wel had moeten weten, en dan schaam ik me wel degelijk. Terecht.

de vraag : waarom gebruikt men niet het "normale" woord? Dan kan de rest van de mensheid het ook begrijpen? Waarom wil men per se moeilijke woorden gebruiken?

Ik maak me regelmatig schuldig aan het gebruik van woorden die anderen niet kennen. Het kan vaak makkelijker. Maar... Omdat de woorden voor mij niet moeilijk zijn, moet ik erover nadenken om ze niet te gebruiken. Dus makkelijke woorden gebruiken kost mij (veel) extra inspanning.

Ik heb toen ik 30 was nog nooit gehoord van de woorden:

aanboren(bv.talenten aanboren)

inherent aan

congruent

pragmatisch

intrinsiek

Hoe kan dat??

Ik denk dat veel afhankelijk is van welke woorden in het ouderlijk huis worden gebezigd, dus (sorry, maar ik neem het woord toch in de mond) het milieu waaruit men afkomstig is. Ik had deze en soortgelijke woorden al gehoord toen ik kind was en gebruikte dus al op jonge leeftijd wat nu misschien boekentaal wordt genoemd. Met ouders die hoogopgeleid zijn en die ook hun bezigheden hebben in functies waar dit een vereiste is, is dit vrij normaal. Ook mijn zoon zei al op de leeftijd van vijf jaar "ik heb mijn evenwicht verloren" en niet "ik viel om".

Men hoeft zich niet te schamen als men pas later met deze woorden in aanraking komt. Het gebeurt of het gebeurt niet op jonge leeftijd. Veel lezen, dan wordt de woordenschat vanzelf groter.

Veel lezen, dan wordt de woordenschat vanzelf groter.

Dat klopt wel. Ik heb de jeugdboekenafdeling van het lokale bibliotheekje zowat verslonden toen ik klein was. Dat bezorgde me in het middelbaar de bijnaam "wandelend woordenboek". Op dat moment was ik daar niet erg blij mee. In de laatste jaren van het middelbaar had ik het trouwens ook even gehad met dat lezen. Het leesplezier is nu wel weer een tijdje terug. Nu beschouw ik het als een stukje "ik". En ik meen dan ook dat het daarom draait: iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat hij met zijn taal doet.

De grenzen van mijn taal, zijn de grenzen van mijn wereld.

Xkcd had laatst nog een itempje over eenvoudig taalgebruik:

vinie007 schreef:Woordenschat is niet aan bepaalde opleiding gebonden, tuurlijk heb je een bredere woordenschat als je bv. vwo doed.

Het gaat gewoon over "algemene kennis", lees veel en je woordenschat word vanzelf meer.

Er zijn mensen in mijn klas op vwo die vragen: "wat is de verleden tijd van verloor?"

Dus aan dit voorbeeld zie je maar weer dat woordenschat aan intresse voor lezen gebonden is.

De onduidelijkheid van theoretische grenzen en de tweeduidigheid van hypothetische situaties doet vermijdelijk nooit iets af aan de complexiteit van de realiteit.

Ik maak me regelmatig schuldig aan het gebruik van woorden die anderen niet kennen. Het kan vaak makkelijker. Maar... Omdat de woorden voor mij niet moeilijk zijn, moet ik erover nadenken om ze niet te gebruiken. Dus makkelijke woorden gebruiken kost mij (veel) extra inspanning.

Waar ik al geweest ben en wat ik allemaal al besproken heb...Twee jaar geleden heb ik een ploegje van 8 Poolse werknemers iets bijgebracht van de 10.000 trucjes die je moet kennen om in de bouw te kunnen zeggen:,,Ik ben een vakman''.

Er werd geen woord Nederlands gesproken tussen mij en hun.

We begrepen elkaar beter dan dat we elkaar verstonden;kijk,da's leuk,nee, da's heel leuk.

rhiannon schreef:Ik denk dat veel afhankelijk is van welke woorden in het ouderlijk huis worden gebezigd, dus (sorry, maar ik neem het woord toch in de mond) het milieu waaruit men afkomstig is. Ik had deze en soortgelijke woorden al gehoord toen ik kind was en gebruikte dus al op jonge leeftijd wat nu misschien boekentaal wordt genoemd. Met ouders die hoogopgeleid zijn en die ook hun bezigheden hebben in functies waar dit een vereiste is, is dit vrij normaal. Ook mijn zoon zei al op de leeftijd van vijf jaar "ik heb mijn evenwicht verloren" en niet "ik viel om".

Men hoeft zich niet te schamen als men pas later met deze woorden in aanraking komt. Het gebeurt of het gebeurt niet op jonge leeftijd. Veel lezen, dan wordt de woordenschat vanzelf groter.

Wanneer iemand breedvoerig taalgebruik nodig vind,kan dat zijn om te verbergen dat hij naakt is geboren en dat hij door zijn moeder net zo vaak ontdaan is van een vieze poepert als u en ik.

Wordt dit taalgebruik toegepast door het ene millieu om het andere millieu ervan te overtuigen dat alles onder contrôle is,dan moeten ze maar afwachten of dat echt zo is.

rhiannon schreef:Ik denk dat veel afhankelijk is van welke woorden in het ouderlijk huis worden gebezigd, dus (sorry, maar ik neem het woord toch in de mond) het milieu waaruit men afkomstig is. Ik had deze en soortgelijke woorden al gehoord toen ik kind was en gebruikte dus al op jonge leeftijd wat nu misschien boekentaal wordt genoemd. Met ouders die hoogopgeleid zijn en die ook hun bezigheden hebben in functies waar dit een vereiste is, is dit vrij normaal. Ook mijn zoon zei al op de leeftijd van vijf jaar "ik heb mijn evenwicht verloren" en niet "ik viel om".

Men hoeft zich niet te schamen als men pas later met deze woorden in aanraking komt. Het gebeurt of het gebeurt niet op jonge leeftijd. Veel lezen, dan wordt de woordenschat vanzelf groter.

Volledig mee eens. Ik kende woorden als "atoom", "molecule", "waterstof", "zuurstof", enz. al vóór mijn 10de, eenvoudigweg doordat die woorden bij mij thuis gebruikt werden, dat heeft niets te maken met intelligentie. Trouwens, veel zogenaamd moeilijke woorden zijn doodeenvoudig als je enkele losse woordjes Grieks en Latijn kent, de meeste "lastige" woorden zijn namelijk uit die talen afkomstig. Neem bijvoorbeeld het woord "pyrofobie". Onwetende mensen zullen dit als een moeilijk woord bestempelen, waarvoor je intelligent moet zijn om het te kunnen begrijpen en gebruiken. En toch, wie een paar woorden Grieks kent begrijpt het onmiddellijk: het betekent niets anders dan "angst voor vuur". "Pyro" betekent namelijk "vuur" (denk aan "pyromaan"), en "fobie" "angst". Wie de woorden "vuur" en "angst" kan begrijpen, kan dus evengoed het woord "pyrofobie" begrijpen, het enige verschil is dat "pyro" en "fobie" nu eenmaal minder gebruikt worden dan de Nederlandse woorden. Maar eens je het kent is er niets moeilijks meer aan. Ik vind die zogezegd moeilijk woorden juist gemakkelijk, in die zin dat ze in heel veel talen in vrijwel dezelfde vorm voorkomen. Ik zou een wetenschappelijke Engelse tekst een stuk moeilijker kunnen verstaan zonder al die internationale begrippen.

Ik ga de kinderen van mijn broer (zoontje van momenteel 23 maanden, dochterje van momenteel 9 maanden) zodra ze eenmaal goed kunnen spreken een heleboel Griekse en Latijnse woorden leren ("pyro" = vuur, "helio" = zon, "foob" = bang van, "audio" = geluid, "cardio" = hart, "aqua,hydro" = water, "tele" = ver, enz.), ze zullen dan onmiddellijk de meeste zogezegd moeilijke woorden verstaan.

Stormbeest schreef:1) Trouwens, veel zogenaamd moeilijke woorden zijn doodeenvoudig als je enkele losse woordjes Grieks en Latijn kent, de meeste "lastige" woorden zijn namelijk uit die talen afkomstig. Neem bijvoorbeeld het woord "pyrofobie". Onwetende mensen zullen dit als een moeilijk woord bestempelen, waarvoor je intelligent moet zijn om het te kunnen begrijpen en gebruiken. En toch, wie een paar woorden Grieks kent begrijpt het onmiddellijk: ........

2) Maar eens je het kent is er niets moeilijks meer aan. Ik vind die zogezegd moeilijk woorden juist gemakkelijk,

1) Het is mij niet duidelijk wat jij hier duidelijk wil maken. Er zijn nogal wat mensen die geen woord Grieks en Latijn kennen, en helemaal niet zo vlot met moeilijke woorden kunnen omgaan.

2) Dit lijkt mij om eerlijk te zijn een beetje een dooddoener. Al wat iemand kent is gemakkelijk voor hem, en wat hij niet kent moeilijk.

Voor mij is Chinees, chinees, terwijl er miljoenen kleine/jonge Chineesjes rondlopen die tot aan mijn knieën of dijen komen, voor wie Chinees helemaal geen chinees is.

Ik vindt dat mensen hun taal (minstens deels) dienen aan te passen aan, of rekening houden met hun gesprekpartners.

Een mooi en duidelijk taalgebruik is geen synoniem met een moeilijke taalgebruik. En moeilijk wordt hier gedefinieerd in functie van de luisteraar of lezer, niet de spreker of schrijver. Zeker wanneer men inhoudelijk iets wil overdragen.

"Everything should be made as simple as possible, but not simpler".

Albert Einstein, (attributed)

US (German-born) physicist (1879 - 1955)

1) Het is mij niet duidelijk wat jij hier duidelijk wil maken. Er zijn nogal wat mensen die geen woord Grieks en Latijn kennen, en helemaal niet zo vlot met moeilijke woorden kunnen omgaan.

Natuurlijk zijn er veel mensen die niets van Grieks en Latijn kennen, maar moet je intelligent zijn om enkele losse woordjes te onthouden (pyro = vuur, fobie = vrees, aqua = water, enz.)? Dat is kénnis, géén intellectuele prestatie. Waarom zou het meer intelligentie vereisen een woord als "pyrofobie" te begrijpen dan een woord als "vuurvrees"? Werden de Griekse woorden in het dagelijks leven veel meer gebruikt dan de Nederlandse, dan zouden juist de Nederlandse als "moeilijk" bestempeld worden.

E.Desart schreef:2) Dit lijkt mij om eerlijk te zijn een beetje een dooddoener. Al wat iemand kent is gemakkelijk voor hem, en wat hij niet kent moeilijk.

Voor mij is Chinees, chinees, :rho: terwijl er miljoenen kleine/jonge Chineesjes rondlopen die tot aan mijn knieën of dijen komen, voor wie Chinees helemaal geen chinees is.

Daar zeg je het al: het is wat je gewoon bent dat je taalgebruik bepaalt, níet je intelligentie. Veel mensen denken bijvoorbeeld dat je begaafder moet zijn om standaardtaal - in de praktijk meestal een slechte vorm ervan - te kunnen spreken dan dialect. Ik ben van West-Vlaanderen, waar 99,9 % zwaar dialect spreek, zelf spreek ik een tussentaaltje. Sommigen zien het als een teken van intelligentie en goede scholing dat ik "Alhemeen Nederlands" spreek. Dat is natuurlijk zever, dat heeft niets te maken met intellectuele vermogens, opleiding, enz., maar alles met de taal waarmee je opgegroeid bent. Ik met een tussentaal, nagenoeg alle andere West-Vlamingen met West-Vlaams.

E.Desart schreef:2) Ik vindt dat mensen hun taal (minstens deels) dienen aan te passen aan, of rekening houden met hun gesprekpartners.

Een mooi en duidelijk taalgebruik is geen synoniem met een moeilijke taalgebruik. En moeilijk wordt hier gedefinieerd in functie van de luisteraar of lezer, niet de spreker of schrijver. Zeker wanneer men inhoudelijk iets wil overdragen.

Meen je dat nu echt?!

Er stond ooit eens een mooie op de Druivelaar:

Professor: "Mijnheer, uw tubulaire luchtcontainer heeft zijn rondheid verloren."

Bestuurder: "Wat???"

Professor: "Het cilindrische apparaat waarop uw voertuig rust, is niet langer rond."

Bestuurder: "Wat??"

Professor: "De elastische stof rond het cirkelvormige frame dat u door zijn voortdurende omwentelingen

vooruithelpt in de ruimte, is niet langer rond."

Kleine jongen die even later voorbijkomt: "Hé, meneer, u hebt een lekke band!"

Stormbeest schreef:Meen je dat nu echt?!

Er stond ooit eens een mooie op de Druivelaar:

Professor: "Mijnheer, uw tubulaire luchtcontainer ......

:rho:

Sorry voor die: "Ik vindt" ... Ik schrijf die fout keer op keer, ken ze, weet dat ik het doe, vind het vervelend van mijzelf, maar merk het meestal pas als het te laat is (ik heb blijkbaar wat last met taal, en mijn computer heeft weinig of geen Nederlandstalige software om dit te checken = ook geen Nederlandstalige Office en een simpele spel-checker merkt dit niet op als fout).

Ik meen gemiddeld AL wat ik zeg.

Het lijkt me dat je voorbeeld (Druivelaar) alleen bevestigt wat ik zeg. Iets dat voor 95% van de bevolking band heet of begrepen wordt als band, heet dan ook band. Ook die Prof heeft een band als band geleerd.

Soms begrijpen mensen zelfs heel gewone taal niet. Ik heb een beetje een fascinatie voor kernbommen en alles dat daarmee te maken heeft, ik weet dan ook dat een kernexplosie een zeer verblindend licht veroorzaakt, wel 1000 keer feller dan de volle zon. Vele jaren geleden vroeg ik mensen wel eens:

"Weet je wat dat betekent, als je buiten plots een enorm verblindend licht ziet verschijnen, wel 1000 keer feller dan de volle zon?"

Toen heb ik ontdekt dat veel mensen heel grote moeite hebben om deze zin te verstaan. Alsof het Hebreeuws is. Ze zeiden keer op keer: "Wat???", en zelfs na 5 keer langzaam en duidelijk uitspreken begrepen ze nog niet wat ik zei. Vreemd toch? De woorden in deze zin zijn toch allemaal heel gewone, voor de gemiddelde mens goed herkenbare woorden?