sciencetalk

scorchingthevortex schreef:Maar de andere cellen worden niet gezien als onderdeel van die ene cel, ondanks het feit dat ze elkaar raken via barrieres. De definitie van een cel wijst ze aan als individuele cellen.

Vandaar dat ik zei dat dit een semantisch probleem is. Maar persoonlijk vindt dat als je ervan uitgaat dat het ons bekende heelal/universum/kosmos/ruimte onstaan is uit een enkele big bang, en er dan achter komt dat er een andere big bang optrad die een ruimte met inhoud opleverde wat gescheiden is van deze, dat je dit best ook als een aparte heelal/universum/kosmos/ruimte mag noemen. Dit is alleen een opinie.

Je kan het concept 'universum' per definitie als de superlatieve categorie gebruiken en deze aparte ruimte als een onderdeel van het bestaande universum indelen, maar toch zul je deze sectoren een eigen identiteit moeten toedelen, nietwaar? Welke naam je eraan wilt toekennen is niet van belang. Mijn punt was dat je nooit de mening aangedaan kunt zijn dat er voorbij de ons bekende grenzen niet meer territorium ligt, alleen omdat je het niet kunt zien.

ja, daar kan ik perfect mee leven.

ps in geval met je die afzonderlijke cel vergelijking... binnen een huid kunnen afzonderlijke cellen bestaan, maar allen zullen, zelfs al zijn ze allen heel verschillend uitgewerkt wel onderhevig aan dezelfde grondwetten waaraan de originele cel eveneens moet voldoen om te kunnen bestaan en geobserveerd te worden door zichzelf....

het zelfde principe kan jetoepassen op multi-versums en multi dimensies.

longfun schreef:ja, daar kan ik perfect mee leven.

ps in geval met je die afzonderlijke cel vergelijking... binnen een huid kunnen afzonderlijke cellen bestaan, maar allen zullen, zelfs al zijn ze allen heel verschillend uitgewerkt wel onderhevig aan dezelfde grondwetten waaraan de originele cel eveneens moet voldoen om te kunnen bestaan en geobserveerd te worden door zichzelf....

het zelfde principe kan jetoepassen op multi-versums en multi dimensies.

Er zullen vast wel cruciale overeenkomsten zijn, maar kunnen wij die nu al (allemaal) herkennen? Met cellen bv, weet je zonder voldoende kennis niet welke genen uniek zijn voor die cel die je observeert (somatische mutatie?) en welke genen van levensbelang zijn voor een cel en dus door allemaal gedeeld worden.

Ik verwacht niet dat er een 'sfeer' is, om het even zo te noemen, waarin de wet van behoud van energie opeens niet meer geldt, of waarin het paarse olifanten regent of zoiets. Maar zonder alles te weten van de ruimte om ons heen kunnen we moeilijk gaan voorspellen wat ons dan wel te wachten staat in een ander uithoekje van de realiteit. Als een bepaalde 'constante' toch een sfeer afhankelijke variabele bleek te zijn en een heel licht afwijkende waarde heeft, heeft dat ongetwijfeld grote gevolgen.

Om maar even totaal ondoordachte voorbeelden uit de lucht te grijpen, misschien geleidt een bepaalde stof wel geen electriciteit in die 'sfeer', terwijl het hier wel doet. Of misschien is het kookpunt van water opeens een paar graad lager of hoger. Dit soort subtiele verschillen zouden tot erg rare dingen kunnen leiden, zoals planeten met zeer hoge metaal gehaltes omdat de kernfusies van zonnen anders verloopt, of planeten die veel groter kunnen worden dan in andere 'sferen'. Misschien wel leven wat uniek is voor die 'sfeer' en nergens anders kan bestaan (wat in zo'n geval best waarschijnlijk zou kunnen zijn).

Sommige eigenschappen/natuurwetten zijn zeker van belang en hadden nooit een levensvatbaar geheel kunnen leveren, maar misschien leven wij wel in een van de weinige 'sferen' waarin leven wel mogelijk is? Een oase in de woestijn?

Erg leuk om over na te denken, maar niet zo praktisch ben ik bang.