sciencetalk

Boaz schreef:Is nou juist dit gegeven niet het bewijs dat er wel degelijk een vrije wil is? Want wat bepaald nou precies de toestand van quantumdeeltjes? Dat ligt dus nog helemaal voor chemische processen en aanverwante argumenten.

Die onzekerheid zegt alleen iets over ons onvermogen om de toestand van die deeltjes te meten, niet dat ze niet vastliggen. De vraag is nog steeds of "God dobbelt". Ligt er een deterministische grondslag (weliswaar buiten ons bereik) achter het gedrag van quantumdeeltjes, of is hun gedrag écht random? Zo nee, dan hebben we geen vrije wil, en zo ja, dan is ons gedrag dus het gevolg van een randomgenerator en hebben wij nog steeds geen vrije wil (dat proces kan immers niet worden gestuurd, dan zou het niet random zijn).

Is het zeker dat de toestand van die deeltjes vastligt? Dat wij dat niet kunnen meten is dan nog tot daar aan toe, maar stellen dat de toestand van die deeltjes vastliggen gaat me op dit moment te ver. Het is moeilijk (of onmogelijk) die meting te verrichten om zodoende te kunnen bewijzen dat de toestand dan quantumdeeltjes vastligt.

Die onzekerheid zegt alleen iets over ons onvermogen om de toestand van die deeltjes te meten, niet dat ze niet vastliggen. De vraag is nog steeds of "God dobbelt". Ligt er een deterministische grondslag (weliswaar buiten ons bereik) achter het gedrag van quantumdeeltjes, of is hun gedrag écht random? Zo nee, dan hebben we geen vrije wil, en zo ja, dan is ons gedrag dus het gevolg van een randomgenerator en hebben wij nog steeds geen vrije wil (dat proces kan immers niet worden gestuurd, dan zou het niet random zijn).

Dit gaat niet op als onze vrije wil vanaf een andere plek komt. Stel dat onze hersenen in verbinding staan met een plek die niet deterministisch is. Stel de hersenen functioneren als een soort 'zender' 'ontvanger'. Dus het gedeelte waar onze vrije wil bestaat, bevindt zich op een andere plek. We zouden dan kunnen stellen dat we een 'beetje' God mogen spelen, doordat we een vrije wil hebben gekregen. We hebben dan ook meteen de juiste verklaring voor dat onze 'ziel' op een andere plek voort blijft bestaan.

In een psychologie tijdschift las ik dat neurlogen doormiddel van scanners steeds beter de werking van de hersenen kunnen doorgronden. Het schijnt dat ons visueel centrum direct pulsen kan door sturen zonder tussen komst van het bewustzijn. Een schrik reactie is daar een voorbeeld van. In dat geval lijkt me een schrik reactie en zoals eerder vermeld het uit de buurt blijven van vuur weinig te maken te hebben met vrije.

Maar als iemand echt beslist iets te doen dan valt dit wel onder vrije wil. U kunt bijvoorbeeld 'vrijwillig' u best doen om het 'goed' te doen. Dus de keuzens die een mens maakt zijn niet enkel afhankelijk van neuronale activiteiten.

Je maakt wel zelf die keuzes, maar de overwegingen achter de keuzes maak je op basis van ervaringen. Die ervaringen bepalen je keuze dus. Niet jij.

U kiest wel zelf welke ervaring u 'wil' gebruiken in de overweging. U beslist zelf welke ervaring u niet wil vergeten. Ofwel u maakt 'vrijwillig' zelf een keuze uit de ervaringen die u het meeste 'wil'.

Dit is precies waar volgende topic over gaat:

Wie ordend de informatie in onze hersenen?

Leuke gast, ik vind je een leuke gast, maar ik denk dat je jezelf overschat. En niet jezelf als 'leuke gast', maar als mens.

Een mens bestaat uit 'gecodeerde' cellen. Vanaf de geboorte staat vast hoe je eruit komt te zien, wat je ziet, wat je ruikt, wat je hoort (als je dit niet geloofd : kijk eens naar het TROS-programma (?!?!?) De Tweelingtest).

Als jij zegt dat je een eigen wil hebt, zeg je dat deze wil buiten die gecodeerde cellen omgaat. Oftewel, er zit iets in je hoofd wat nergens staat vastgelegd. Mijn vraag is simpel : waar zit volgens jou dan die 'vrije wil' ? Geloof je in God ?

Leuke gast, ik vind je een leuke gast, maar ik denk dat je jezelf overschat. En niet jezelf als 'leuke gast', maar als mens.

nou, nou, ik ben heel gewoontjes hoor. Alles wijst erop dat we juist 'wel' een vrije wil hebben, namelijk 'IK' kan gewoon kiezen wat 'IK' zelf wil. Als ik morgen besluit om het roer om te gooien, of om een vakantie te nemen dan kan ik daarvoor kiezen. Ik kan er ook voor kiezen om andere mensen te helpen bijvoorbeeld. Het lijkt erop dat ik toch mijn eigen keuzens kan maken, sterker nog ik kan mezelf vormen, ik kan doen hoe ik mezelf het liefst wil zijn. Maar we hebben daarbij ook reflexen, en instinct, en intuietie en gevoelens, deze spelen daarbij ook een rol. Maar een voor bedachte keuze maakt u toch uit eindelijk zelf. Zo ook als u een partner zoekt, uiterlijk speelt daarbij een belangrijke factor, maar als het innerlijke niet klikt, dan vergeet het maar.

Een mens bestaat uit 'gecodeerde' cellen.  

U bedoelt zelf replicerende cellen met DNA.

Vanaf de geboorte staat vast hoe je eruit komt te zien, wat je ziet, wat je ruikt, wat je hoort (als je dit niet geloofd : kijk eens naar het TROS-programma (?!?!?) De Tweelingtest).

Dat klopt, maar de 'aard' en het 'innerlijke' zit dus niet in het DNA, daarwaar een tweeling totaal verschillende beslissingen kunnen nemen, tweelingen die totaal andere richtingen kiezen, tweelingen die voor een andere 'partner' vallen.. Dat staat dus niet in het DNA, nu beweert de wetenschap dat dit komt door de verschillen van 'input'. Dat spreekt elkaar een beetje tegen, de hersenen van een tweeling zouden juist volgens de wetenschap op exact dezelfde manier moeten denken. Daar zou de 'aard' dan ook al in vast liggen, en dat is volgens mij dus niet zo.

Een tweeling is dus niet hetzelfde.

Als jij zegt dat je een eigen wil hebt, zeg je dat deze wil buiten die gecodeerde cellen omgaat. Oftewel, er zit iets in je hoofd wat nergens staat vastgelegd.

Precies.

Mijn vraag is simpel : waar zit volgens jou dan die 'vrije wil' ? Geloof je in God ?

Het is niet zo dat ik 'alles' precies weet, maar dat weet de wetenschap dus ook niet. Als iemand dus beweerd dat onze gedachtes voor geprogrammeerd zijn dan zou daar graag bewijs van willen zien. De natuur werkt niet enkel volgens de 'wiskunde', want dan zou in realiteit op een positie afronding moeten bestaan:

zie:

Waardoor ontstaat afronding in Realiteit?

Dus op welk feit kan de wetenschap beweren vrije wil 'niet' bestaat? Niet enkel gebasseerd op de wiskunde, en het is menselijk om een 'mens' te vergelijken met een computer.

Waar de vrije wil precies in ons zit weet ik niet, waarom zou die zich hier moeten bevinden? Hoe zullen die plek noemen?, 'God' lijkt me prima.

Is het zeker dat de toestand van die deeltjes vastligt? Dat wij dat niet kunnen meten is dan nog tot daar aan toe, maar stellen dat de toestand van die deeltjes vastliggen gaat me op dit moment te ver. Het is moeilijk (of onmogelijk) die meting te verrichten om zodoende te kunnen bewijzen dat de toestand dan quantumdeeltjes vastligt.

Het is inderdaad niet zeker, en ik denk dat wij het nooit zullen kunnen bewijzen. Maar ten eerste zou ik het erg vreemd vinden als bepaalde delen van onze realiteit niet aan regels zouden zijn gebonden, ze "bestaan" dan zo maar een beetje zonder duidelijk gedefinieerd te zijn. En en tweede is werkelijk random gedrag ook niet echt wat we doorgaans onder vrije wil verstaan.

Dit gaat niet op als onze vrije wil vanaf een andere plek komt. Stel dat onze hersenen in verbinding staan met een plek die niet deterministisch is. Stel de hersenen functioneren als een soort 'zender' 'ontvanger'. Dus het gedeelte waar onze vrije wil bestaat, bevindt zich op een andere plek. We zouden dan kunnen stellen dat we een 'beetje' God mogen spelen, doordat we een vrije wil hebben gekregen. We hebben dan ook meteen de juiste verklaring voor dat onze 'ziel' op een andere plek voort blijft bestaan.

Wat stel je je hierbij voor, dat er iets onstoffelijks zo nu en dan even kan ingrijpen, de natuurwetten kan overrulen, en atomen een zetje kan geven waardoor ze net iets anders bewegen dan dat ze onder invloed van enkel de natuurwetten hadden gedaan?

En waar bestaat die 'ziel' dan uit, geen materie of quantumdeeltjes uit het standaardmodel neem ik aan. Donkere materie dan? Een ander soort stoffelijkheid? Heeft de ziel wel een fysieke positie? "zweeft" hij bijvoorbeeld mee met mijn lichaam?

In een psychologie tijdschift las ik dat neurlogen doormiddel van scanners steeds beter de werking van de hersenen kunnen doorgronden. Het schijnt dat ons visueel centrum direct pulsen kan door sturen zonder tussen komst van het bewustzijn. Een schrik reactie is daar een voorbeeld van. In dat geval lijkt me een schrik reactie en zoals eerder vermeld het uit de buurt blijven van vuur weinig te maken te hebben met vrije.

Maar als iemand echt beslist iets te doen dan valt dit wel onder vrije wil. U kunt bijvoorbeeld 'vrijwillig' u best doen om het 'goed' te doen. Dus de keuzens die een mens maakt zijn niet enkel afhankelijk van neuronale activiteiten.

Voor dat laatste zijn ook neurologische tests uitgevoerd, en het blijkt juist dat er aan "onze" beslissingen allerlei neurale activiteit vooraf gaat - een chemisch proces dus.

Ik heb het ooit al eens in een andere discussie omschreven, ik herhaal het hier even:

ik schreef:Om te beginnen blijkt bewustzijn een veel passiever, "achteraf-" fenomeen dan het voor ons gevoel lijkt. Dingen die we voor ons gevoel bewust doen, of waar we voor ons gevoel bewust van zijn, blijken in de praktijk al te hebben plaatsgevonden of te zijn beslist voordat het gevoel (de illusie?) van bewustzijn optreedt.  

Ik heb eens een test gezien waarin mensen op een knop moesten drukken. Gewoon zomaar, niet als reactie ergens op, ze kregen ook geen beelden te zien ofzo, ze moesten alleen maar een tijd lang een aantal keer op een knop drukken. Op de momenten dat ze daar zin in hadden. Toen zijn de tijdstippen van drukken + hersenactiviteit vastgelegd, en het bleek dat er telkens al een ruime tijd voordat mensen de neiging kregen op die knop te drukken, er pieken in de hersenactiviteit waren.  

Een variant hierop was dat mensen op een knop moesten drukken waarna er even een lampje ging branden. De grap was nu dat de machine in feite niet reageerde op die knop, maar op de hersenactiviteit. De testpersonen schrokken hier nogal van, want die lamp ging steeds branden nét voordat ze wilden gaan drukken.

Dit gaat niet op als onze vrije wil vanaf een andere plek komt. Stel dat onze hersenen in verbinding staan met een plek die niet deterministisch is. Stel de hersenen functioneren als een soort 'zender' 'ontvanger'. Dus het gedeelte waar onze vrije wil bestaat, bevindt zich op een andere plek. We zouden dan kunnen stellen dat we een 'beetje' God mogen spelen, doordat we een vrije wil hebben gekregen. We hebben dan ook meteen de juiste verklaring voor dat onze 'ziel' op een andere plek voort blijft bestaan.

Wat stel je je hierbij voor, dat er iets onstoffelijks zo nu en dan even kan ingrijpen, de natuurwetten kan overrulen, en atomen een zetje kan geven waardoor ze net iets anders bewegen dan dat ze onder invloed van enkel de natuurwetten hadden gedaan?

En waar bestaat die 'ziel' dan uit, geen materie of quantumdeeltjes uit het standaardmodel neem ik aan. Donkere materie dan? Een ander soort stoffelijkheid? Heeft de ziel wel een fysieke positie? "zweeft" hij bijvoorbeeld mee met mijn lichaam?

Rogier schreef:Voor dat laatste zijn ook neurologische tests uitgevoerd, en het blijkt juist dat er aan "onze" beslissingen allerlei neurale activiteit vooraf gaat - een chemisch proces dus.

Ik heb het ooit al eens in een andere discussie omschreven, ik herhaal het hier even:

Rogier schreef:Om te beginnen blijkt bewustzijn een veel passiever, "achteraf-" fenomeen dan het voor ons gevoel lijkt. Dingen die we voor ons gevoel bewust doen, of waar we voor ons gevoel bewust van zijn, blijken in de praktijk al te hebben plaatsgevonden of te zijn beslist voordat het gevoel (de illusie?) van bewustzijn optreedt.  

Ik heb eens een test gezien waarin mensen op een knop moesten drukken. Gewoon zomaar, niet als reactie ergens op, ze kregen ook geen beelden te zien ofzo, ze moesten alleen maar een tijd lang een aantal keer op een knop drukken. Op de momenten dat ze daar zin in hadden. Toen zijn de tijdstippen van drukken + hersenactiviteit vastgelegd, en het bleek dat er telkens al een ruime tijd voordat mensen de neiging kregen op die knop te drukken, er pieken in de hersenactiviteit waren.  

Een variant hierop was dat mensen op een knop moesten drukken waarna er even een lampje ging branden. De grap was nu dat de machine in feite niet reageerde op die knop, maar op de hersenactiviteit. De testpersonen schrokken hier nogal van, want die lamp ging steeds branden nét voordat ze wilden gaan drukken.

Ja, en wat gaf de aanleiding en zette deze impulsen opgang,

er is inderdaad een input,

maar de 'process' valt niet te vergelijken met een computer,

ten eerste functioneren onze hersenen 3-dimensionaal. daar komt geen scheduler aan de pas. Het klopt natuurlijk wel dat er een hersenactiviteit plaats vindt, maar een keuze wordt door iets opgang gezet. Dat chemische proces kiest dus niet willekeurig zijn weg.

Onze hersenen bestaan uit 3-dimensionaal organische materiaal,

daarbij zijn deze cellen uit atomen en quarcks opgebouwd. We zouden onze hersenen als organische ontvanger van de 'ziel' kunnen beschouwen. Ik zelf weet ook niet hoe alles 'exact' werkt. Maar het is een andere theorie dan de 'universele chemische reactie'. Mogelijk dat ooit neuraal onderzoek tot nieuwe inzichten kan leiden.

Wat kunnen we allemaal 'wel' waarnemen, wat kunnen we (nog) 'niet' waarnemen. De mens is onstaan met een beperkt aantal zintuigen, deze zintuigen zijn gecreerd voor de omgeving waarin we bevinden. Onze zintuigen nemen niet alles waar. Dus we moeten idd ons zelf niet 'overschatten' dat we alles al gezien hebben.

Een keuze hangt samen met een 'gedachte' deze komt ergens vandaan, dit is een mechanisme van de natuur, waarmen niet bewust van is. Hoe werkt, dit mechanisme, mogelijk door resonantie, mogelijk een 3d projectie in de neuronen vanuit een andere dimensie.

De keuze vrijheid bestaat, anders zouden we niet kunnen kiezen,

en zou een 1 ei-ige tweeling dezelfde keuzens maken.

Sorry als mijn bericht een beetje als mosterd na de maaltijd komt:

> ".. Dat zou dan betekenen dat je ontoerekeningsvatbaar bent.."

Mooie conclusie, die ik volledig onderschrijf

Alleen willen wij dit niet waar hebben hè, daarmee zouden wij als mens teveel gezichtsverlies lijden..

Het lijkt mij toch handig om een mens vanuit dit gezichtspunt te betrachten, want dat verklaart een heleboel ongerijmde dingen die om ons heen gebeuren, zelfs in ons rechtsstelsel. Ik wil er wel aan toevoegen dat het ook handig is om ontoerekeningsvatbaarheid niet als een negatieve menselijke eigenschap te kwalificeren. Lastig, lastig..

> ".. Wat ik niet vrije wil noem is dat als je door iemand gedwongen wordt om dingen te doen of te denken.."

Daarover kun je ook weer denken: wat is dan datgene waar de gedwongene van overtuigd is geraakt?

In mijn ogen is de gedwongene overtuigd van dwang, maar dat is niet hetzelfde als de overtuiging van de dwinger

> ".. Dat zou juridisch gezien apparte dingen met zich mee kunnen brengen.."

Ik geloof dat dat in Nederland ook wel een beetje gebeurt, of niet?

> ".. Gelukkig gelooft de rechterlijke macht nog niet in dergelijke (naar mijn mening) lariekoek.."

Tja, gelukkig is dit een soort van filosofisch forum, dus hoeven we niet uit te gaan van wat iedereen zomaar voetstoots aannneemt of "gelooft", tenzij (in mijn ogen) iemand een specifieke stelling poneert ter discussie. Hierbij wil ik graag stellen dat het voor ons mensen nog lang niet duidelijk is of de dingen die wij 'keuzes' en 'beslissingen' noemen in werkelijkheid bijvoorbeeld niet een soort vergoelijkende gedachten zijn omtrent onze mogelijk allang bepaalde/uitgevoerde acties.

> " .. Het maakt m'n leven anders zo zinloos en doet m'n ego ook niet bepaald goed.."

Krijg je dat weer: "Wat is de zin van het leven?"

Antwoord: Zolang je jezelf die vraag stelt krijg je daarop geen antwoord.

Het leven heeft zin, deze vraag niet.

> ".. het gegeven er bewust in te staan.."

In mijn ogen is dit "The Essence of (human) Life". Nou nog iets bedenken voor de andere levensvormen en we zijn er

> ".. De genen bepaald alleen wat je bent, opvoeding, ervaringen etc bepaald wie je bent.."

Geen idee: how can you be so sure?

Boaz schreef:Is het zeker dat de toestand van die deeltjes vastligt? Dat wij dat niet kunnen meten is dan nog tot daar aan toe, maar stellen dat de toestand van die deeltjes vastliggen gaat me op dit moment te ver. Het is moeilijk (of onmogelijk) die meting te verrichten om zodoende te kunnen bewijzen dat de toestand dan quantumdeeltjes vastligt.

Het is inderdaad niet zeker, en ik denk dat wij het nooit zullen kunnen bewijzen. Maar ten eerste zou ik het erg vreemd vinden als bepaalde delen van onze realiteit niet aan regels zouden zijn gebonden, ze "bestaan" dan zo maar een beetje zonder duidelijk gedefinieerd te zijn. En en tweede is werkelijk random gedrag ook niet echt wat we doorgaans onder vrije wil verstaan.

Heb je de film 'What the bleep do we know?' gezien? Daar fantaseren wetenschappers er lustig op los met de quamtum mechanica als leidraad. Zonder overigens de kennis en stand van zaken zoals die vandaag de dag is geweld aan te doen. Eén van de dingen waar aandacht aan wordt besteed is de vraag wat werkelijkheid nou precies is. Voor ons is slechts informatie die door de hersenen begrepen/logisch gevonden acceptabele informatie waar ze wat mee doet. Daar komt bij dat de hersenen altijd zullen proberen iets zinvols te maken van de input die je krijgt. Deze input beperkt zich dan weer tot de grenzen van onze zintuigen.

Dus wat is dan precies werkelijkheid? Eén van de mogelijkheden is dat alles wat wij zien (ervaren als werkelijkheid), door onszelf daar geplaatst is. Vanuit de quantum mechanica geredeneerd heeft alles om ons heen oneindig veel mogelijke vormen en plaatsen, maar op het moment dat we het registereren ligt het vast en kiezen de hersenen de meest logische verschijning. Daarmee 'verdwijnen' de andere mogelijkheden. Als we zo getraind zouden zijn (als dat al kan), dat we onze hersenen kunnen laten geloven dat iets er niet is, dan zullen wij het ook niet zien. Andersom zouden we dingen kunnen zien, die er niet zijn. Nou ja, die zijn er dus wel, alleen maken we voor onze hersenen een andere verschijningsvorm acceptabel. In de context van de vrije wil is dit een interessant gegeven. Want juist die wil zou het mogelijk moeten maken onze hersenen te laten zien/geloven wat wij willen. Het beeld wat veel mensen hebben van atoompjes die geheel dwangmatig bepaalde patronen volgen en daarmee eigenlijk al hebben bepaald wat wij doen en zeggen kan vanuit deze redenatie dan langzaam op de schop. Want juist wij bepalen wat we 'willen' zien. Misschien ligt het gedrag van alle mogelijke verschijningsvormen vast, maar uiteindelijk bepalen wij welke van deze mogelijkheden door ons 'gezien' wordt. En daarmee hebben we dus ook een vrije wil. Tenminste, die zouden we kunnen hebben. We zijn misschien nog eerder een slaaf van onze eigen hersenen en haar logica...

De beslissing is toch gemaakt uit vrije wil. Je bepaalt toch zelf of je ervaring, normen en waarde, condities etc. mee neemt in je uiteindelijke beslissing.

Alleen de consequentie van bepaalde beslissingen zijn niet aantrekkelijk.

Vinger verbranden, bult op je kop, boete, gevangenisstraf, worden verstoten

Maar jij mag beslissen wat je wilt !!!!!!!!!

Anonymous schreef:De beslissing is toch gemaakt uit vrije wil. Je bepaalt toch zelf of je ervaring, normen en waarde, condities etc. mee neemt in je uiteindelijke beslissing.

Alleen de consequentie van bepaalde beslissingen zijn niet aantrekkelijk.  

Vinger verbranden, bult op je kop, boete, gevangenisstraf, worden verstoten

Maar jij mag beslissen wat je wilt !!!!!!!!!

De reden dat je de consequenties niet aantrekkelijk vind en daarom er niet voor "kiest" zou juist dus een argument zijn dat je geen vrije wil zou hebben.

Waarom kies je er niet voor? Waarom wel en niet kun je ook weer terug beredeneren. Als ik aan je dna zou sleutelen, of ik zou wat herinneringen deleten, veranderen of bijvoegen, dan zou je iets anders "gekozen" hebben.

Mij lijkt het handiger om over het onderwerp "Vrije Wil" ook een centraal topic te maken aangezien ik er een beetje moe van wordt om elke keer zaken te herhalen. Er is al veel besproken in de volgende topic:

http://sciencetalk.nl/forum/invision/in...der=asc&start=0

osf schreef:[De reden dat je de consequenties niet aantrekkelijk vind en daarom er niet voor "kiest" zou juist dus een argument zijn dat je geen vrije wil zou hebben.

.

Je zegt "kiest" en dan geen vrije wil in dezelfde zin, ze spreken elkaar tegen !

Jij mag best je vinger nog een keer verbranden als jij daarvoor wil kiezen.

De mogelijkheid om uit vrije wil te kiezen is er.

Ik geloof wel dat de gemiddelde mens denkt en/of het gevoel heeft dat hij niet uit vrije wil kan kiezen.

Michel schreef:

osf schreef:[De reden dat je de consequenties niet aantrekkelijk vind en daarom er niet voor "kiest" zou juist dus een argument zijn dat je geen vrije wil zou hebben.

.

Je zegt "kiest" en dan geen vrije wil in dezelfde zin, ze spreken elkaar tegen !

Jij mag best je vinger nog een keer verbranden als jij daarvoor wil kiezen.

De mogelijkheid om uit vrije wil te kiezen is er.

Ik geloof wel dat de gemiddelde mens denkt en/of het gevoel heeft dat hij niet uit vrije wil kan kiezen.

Jongens dit gaat nergens over, eerst moeten we het er over eens zijn wat vrije wil is want zo komen we nergens.

Als je zegt dat vrije wil is, dat je morgen naar Zuid-Frankrijk wilt gaan omdat het 1 graadje warmer is dan in Nederland dan heeft het geen nut om door te gaan met de discussie.

Als je het puur fysisch bekijkt (dus uit een natuurwetenschappelijke visie die dus ook een aantal wetmatigheden bevat) dan heeft de mens geen eigen wil aangezien beslissingen genomen worden door de al dan niet toevallige samenloop van chemische en neurologische processen in de hersenen. Je zegt toch ook niet dat een boom een vrije wil heeft omdat hij zijn bladeren in de herfst van zijn takken laat vallen? De mens is erg complex maar in al zijn complexiteit toch betrekkelijk simpel te verklaren door bepaalde vastgelegde processen.

Het gevoel van "vrije wil" is niets anders dan een vals gevoel van ons zelfbewustzijn. Onderbewust maken we ook keuzes die onze uiteindelijke keuze beinvloeden (herinneringen, ervaringen, kennis etc.) Het lijkt dan alsof de beslissing geheel autonoom gemaakt is maar eigenlijk is de beslissing genomen door een samenloop van diverse interne en externe impulsen.

Maar kortom, eerst even vastleggen wat de definitie van vrije wil is...

wie durft?