sciencetalk

Gebruiken mensen nog zout in vaatwassers tegenwoordig? Ik geloof dat de mijne al 10 jaar oud is oid, en die heeft wel een mogelijkheid om er zout in te stoppen, maar heeft voor zover ik weet altijd op 3-in-1 tabeletten gewerkt.

Heb ook even gekeken naar hoe ferromagnetisch het metaal is: dat is het wel in de zin dat een Nd schijfmagneetje er aan blijft hangen, maar met een kracht die een fractie is van aan pakweg de deur van de koelkast. Materiaal ziet er uit als RVS, maar wellicht is het dikker dan nu gangbaar (wat ouder AEG apparaat, niet bepaald lichtgewicht oid).

Maar of een zoutkorrel in 1 week tijd een gat vreet door een RVS plaat? Mij lijkt dat toch wel sterk. Als het er droog op ligt gebeurt er uberhaupt niets, maar zelfs in een druppel water lijkt me dat wel heel erg snel. Een stress-breuk lijk tme waarschijnlijker, tijdens zo'n vaatwas cyclus gaat het materiaal door een flinke temperatuurgradient.

Benm schreef: Heb ook even gekeken naar hoe ferromagnetisch het metaal is: dat is het wel in de zin dat een Nd schijfmagneetje er aan blijft hangen, maar met een kracht die een fractie is van aan pakweg de deur van de koelkast.

Permeabiliteit van 1.0x t.o.v. 1500-2000, ik zou zeggen dat dit verwaarloosbaar is. Mijn Nd magneet blijft toch niet hangen aan 304/316 platen. Zal eens kijken of ik hier een filmpje of zo van kan maken. Het magnetisme verhoogt (nogmaals...) bij gewalste platen in de as-rolled condition, maar annealed is dit quasi nihil.
 

Benm schreef: Maar of een zoutkorrel in 1 week tijd een gat vreet door een RVS plaat? Mij lijkt dat toch wel sterk. Als het er droog op ligt gebeurt er uberhaupt niets, maar zelfs in een druppel water lijkt me dat wel heel erg snel. Een stress-breuk lijk tme waarschijnlijker, tijdens zo'n vaatwas cyclus gaat het materiaal door een flinke temperatuurgradient.

Ik heb weet van verschillende schadegevallen waarbij gelaste verbindingen op < 1 maand falen (zelfs bij wanddikte 22 mm). SCC gaat heel snel.
En door zijn austenietstructuur is RVS juist heel goed bestand tegen temp-cycli. 
 
@JvdV: Wat zal de reparatie inhouden? Iets anders dan een volledig nieuwe plaat is vragen om problemen, gezien de ver vertakte boomstructuur van de (micro-)scheurtjes.

Ik vind het toch wel intrigrerend, de combinatie van zout en RVS. Je ziet bijvoorbeeld dat in de horeca veel RVS wordt gebruikt, ook voor het bijvoorbeeld warmhouden van soepen en sauzen. In een beetje boullion zit meer dan een half procent zout. Dat is wellicht 1/5e van wat er in zeewater zit, maar ergens zou je verwachten dat het op termijn problemen moet geven.

En hoe zit het bijvoorbeeld met bestek? Dat is vaak van 316 staal, zou toch raar opkijken als mn soeplepel doormidden brak

Overigens denk ik dat ze voor vaatwassers niet zoveel keuze hebben in materialen. Combinatie van flinke temperaturen en -gradienten en corrosief wasmiddel (loog) lijken me niet bevorderlijk voor de meeste andere metalen.

Correct, RVS wordt vaak gebruikt in horeca, doorgaans is het % vrije Cl te laag om voor problemen te zorgen.
Een korrel zout voor een week op dezelfde plaats, da's blijkbaar de druppel.
Indien JvdV die plaat kan recupereren en mij kan bezorgen, wil ik gerust een analyse laten uitvoeren om de oorzaak aan te tonen.
 
Bestek is meestal van 304, het bijlegeren met Mo (316) geeft geen voordeel in deze toepassing.
Ik ga ervan uit dat deze ontlaten worden (maar dat ben ik niet zeker, nooit met bestek te maken gehad, althans toch niet in dit kader).
Annealed condition => geen SCC wegens ook geen stress
 
Keuze van materialen? jawel, martensitisch RVS of hardchrome staal. Prijs van elk van deze materialen zit in dezelfde grootte-orde, met de martensitische RVS helemaal onderaan. Wat die flinke temperaturen betreft, dat is relatief: in proceschemie zit je probleemloos aan 800°C, soms aan 1000+ °C. Delta T van 10 naar 75 (?) °C, da's peanuts in vergelijking.

Een vaatwasser is natuurlijk geen reactievat, maar maakt wel veel grotere en snellere cycli dan pakweg iets als een sierstrip.

En wat bestek betreft: ik heb even gekeken naar mn eigen, dat is 18/10 rvs, geen 18/8 (304) voor de lepels en de vorken. De messen uit dezelfde set zijn (blijkbaar) van een andere (behoorlijk ferromagnetische) legering, vermoeddelijk om ze langer scherp te kunnen houden, al zie je eigenlijk geen verschil tussen de materialen. Op de messsen staat verder geen opdruk over wat de samenstelling is.

De samenstelling van 304 is al jaren 18/10, en geen 18/8 meer.
316 heeft bijkomend ong. 2.5% Mo

Maakt dat eigenlijk veel verschil?

En iets dat in mn opkwam: de ferromagnetische messen zien er exact hetzelfde uit als de niet-ferromagnetische lepels en vorken (wat het handvat betreft in ieder geval), zou het kunnen dat die bestaan uit een kern van bijv 18/0 met een laaaje van 18/10 aan de buitenkant?

Maakt wat veel verschil, die 2% Ni of die 2.5% Mo ?
 
Neen, gelamineerd zul je niet zo gauw vinden, en 18/0 is zeker niet courant (ik durf niet zeggen dat het niet bestaat, maar ik heb er nog nooit van gehoord)
 
Ferromagnetisch wil zeggen dat het een RVS is uit de 400-serie (voor productie-messen), of een sandvik-staal of iets anders particuliers voor specialty messen (alhoewel "goede" messen niet van RVS maar van C-staal worden gemaakt, maar dat kun je moeilijk in de horeca kwijt).

Op die messen staat verder niets, dus kom ik denk ik ook niet achter. Optisch indentiek aan de rest, maar magnetisch in ieder geval anders. Ze zijn overigens niet heel scherp oid, het is bestek voor bij je bord, geen koksmes oid.

Toevallig heb ik theelepejtes liggen waar 18/0 op staat, geoof dat ze niet al te duur waren

Benm schreef: En iets dat in mn opkwam: de ferromagnetische messen zien er exact hetzelfde uit als de niet-ferromagnetische lepels en vorken (wat het handvat betreft in ieder geval), zou het kunnen dat die bestaan uit een kern van bijv 18/0 met een laaaje van 18/10 aan de buitenkant?

 
Van een goede bestekset bestaan de messen uit twee delen: een deel voor het handvat en een deel voor het blad. De beide delen zijn uit verschillende gespecialiseerde materialen gemaakt. Vaak kun je de overgang tussen de materialen bij nauwkeurige observatie wel zien.

king nero schreef:  
Indien JvdV die plaat kan recupereren en mij kan bezorgen, wil ik gerust een analyse laten uitvoeren om de oorzaak aan te tonen.
 

Dat vind ik heel vriendelijk, en ik zou razend benieuwd zijn naar de uitslag, maar dat wordt om allerlei redenen uitermate onpraktisch ben ik bang. Als ik er om moet rijden ben ik letterlijk een dag onderweg, en mijn zus heeft op dit moment teveel aan d'r hoofd in de spaarzame uren dat ze wat waard is om hier ook maar enige energie in te gaan steken.
Uit voorzorg gaat ze wél geen zout meer (laten) bijvullen dan pal voor een afwasbeurt, dat is wat we in ieder geval meenemen uit deze topic.
Ik zal vragen om, áls reparatie neerkomt op een nieuwe plaat, de oude te bewaren zodat ik die bij gelegenheid een keertje oppik. Dus wie weet ...

Van een goede bestekset bestaan de messen uit twee delen: een deel voor het handvat en een deel voor het blad. De beide delen zijn uit verschillende gespecialiseerde materialen gemaakt. Vaak kun je de overgang tussen de materialen bij nauwkeurige observatie wel zien.

Dat lijkt mij de bijne niet echt het geval te zijn. Ze zijn ook over de gehele lengte ferromagnetisch, niet alleen bij het lemmet, maar ook tot en met het eind van het handvat. Een overgang tussen materialen ergens tussen handvat en lemmet lijkt me daarmee uitgesloten, maar het ene materiaal als buitenlaag op het andere zou kunnen (voor zover fabriceerbaar).

Overigens zou het best kunnen dat de lepels en vorken hetzelfde uiterlijk hebben omdat alles verchroomd is, geen idee hoe dat non-destructief te bepalen.