sciencetalk

Het zelfde gold ook voor het "eerste" iraq.

......

Wel overtuignde en redelijk geruststellende analyse.

"Grappig" trouwens dat de kampen van Bush en Ahmadinejad elkaar nodig hebben om aan de macht te blijven. Zonder Bush' hernieuwde as-van-het-kwaad-rethoriek was Ahma. sowieso nooit gekozen en voor de aanstaande presidentsverkiezingen in beide landen kunnen de conservatieven alleen winnen als ze de kaart van de Grote Dreiging kunnen uitspelen.

De keuze van Ahmadinejad als grote vijand -- de nieuwe vorm van het kwaad en zo -- begrijp ik niet...

Ahmadinejad is niet degene die daadwerkelijke macht heeft in Iran. Vrijwel elk voorstel dat hij gedaan heeft wordt afgeschoten door de geestelijken die de werkelijke autoriteit hebben in Iran. Zijn rol lijkt mij voornamelijk symbolisch van aard.

qrnlk schreef:De keuze van Ahmadinejad als grote vijand -- de nieuwe vorm van het kwaad en zo -- begrijp ik niet...

Ahmadinejad is niet degene die daadwerkelijke macht heeft in Iran. Vrijwel elk voorstel dat hij gedaan heeft wordt afgeschoten door de geestelijken die de werkelijke autoriteit hebben in Iran. Zijn rol lijkt mij voornamelijk symbolisch van aard.

Dat klopt grotendeels wel. Het symbolische karakter staat echter in nauw verband met het uiteenvallen van Irak, indien de Amerikanen daar weggaan. Het sjiitische deel zou bij Iran getrokken kunnen worden, bijvoorbeeld in het scenario dat Irak uiteenvalt in twee of meer gebieden, waarbij de sjiiten een deelstaat vormen, die in naam zelfstandig is, maar in feite vanuit Teheran wordt aangestuurd als een satelliet. Iran zou dan een zeer groot deel van de wereldvoorraad olie beheren.

De olieproductie zal dan weer snel gereguleerd worden om KSA dwars te zitten en de olieprijs te kunnen sturen. Een dalende olieprijs zou fataal zijn voor KSA, maar is voor Iran niet zo belangrijk. Instabiliteit in KSA is dan een ontwikkeling die zeker niet ondenkbaar is. Miljoenen gastarbeiders die moeten terugkeren omdat de Saoedi's hun centjes nodig hebben om hun eigen (in waarde dalende) aandelen in te kopen, maakt KSA nog afhankelijker van de VS, met alle gevolgen van dien.

Het lijkt me dat Iran belang heeft bij eenheid van Irak. Indien het sjiitische zuiden aansluiting bij Iran zou zoeken, raakt dat zuiden de greep op het overwegend soenitische midden kwijt en daar zijn grote sjiitische minderheden, bijvoorbeeld in Bagdad. Ook zou er dan een vrij Koerdistan in het noorden ontstaan en daar zit Iran allerminst op te wachten, want die zitten ook met een koerdisch noorden. Turkije en Syrië hebben hetzelfde probleem. Een vrij Koerdistan in Irak zou op termijn sterke steun kunnen geven aan de koerden in de buurlanden. De seculiere PKK zou daar geen rol van betekenis in hebben. Gaat zuidelijk Irak naar Iran, dan gaat het midden naar Saoedie Arabië en verliest Iran de buffer tegen de Arabische soenieten, die niet willen erkennen, dat sjiiten ook moslims zijn. De hele regio is erbij gebaat, dat er een Irakese federatie ontstaat of een eenheidsstaat, als onder Sadam Hoesein, wat waarschijnlijk een gepasseerd station is.

Wanneer Iran werkelijk militair nucleaire ambities heeft en door Rusland wordt beschermd, zoals ze nu afgesproken hebben, dan wordt die beschermde status ongetwijfeld op de proef gesteld, want als Iran atoomwapens heeft, dan zijn die niet als afschrikking bedoeld, maar om zo spoedig mogelijk definitief af te rekenen met Israël. Dan worden ze dus daadwerkelijk gebruikt en dat laten Israël, de VS en India niet gebeuren. Als Rusland dus op haar beurt ook ingrijpt, heb je de poppen aan het dansen.

De Russische bescherming kan als een aanmoediging van Iran gezien worden, om de zaken in het Midden-Oosten op de spits te drijven. In hoeverre het realistisch is, te verwachten dat de Russen hun bescherming ook zullen effectueren, is naar mijn idee moeilijk in te schatten. Per slot hebben ze nog steeds hun landbouwpolitiek niet op orde en dat is al een hele eeuw de Russische achilleshiel. Ook in de Sovjettijd moesten ze regelmatig gered worden van hongersnood door enorme graanleveranties uit de VS en Canada. Rusland lijkt daardoor volkomen afhankelijk van haar huidige handelsbetrekkingen en bij een dergelijke oorlog gaan die grotendeels verloren. Rusland heeft niets te winnen door van de graanschuren van de wereld nucleair afval te maken.

Aan de andere kant lijkt het me erg ongunstig voor de Russen, om bescherming aan te bieden en die belofte niet na te komen, als puntje bij paaltje komt. Daarom denk ik, dat de Russen stevige garanties met controle bij Iran bedongen hebben, om Iran af te houden van militair nucleaire ambities.

Die Putin lijkt me een pienter baasje, wat van zijn Amerikaanse tegenspeler niet gezegd kan worden. Het lijkt me dat Bush en Ahmadinejad allebei hun agressieve toon zullen moeten matigen, omdat Ahmadiead anders haast verplicht wordt, om, uit het oogpunt van prestige, atoombommen te ontwikkelen. Als je Allah aan je kant hebt, wat kan jou dan gebeuren? Ik verdenk Bush ook van zulke gedachten en misschien is dát iets, wat een man als Putin zich eigenlijk niet kan voorstellen. Misschien denkt Bush ook wel, nóg een keer het kunstje uit te halen, om een aanval te rechtvaardigen met louter leugens over de dreiging van Massa Vernietigings Wapens, waar natuurlijk nooit meer iemand in trapt.

in The New York Times: Interview (30 oktober 2007): Russians Working Hard to Resolve Iranian Nuclear Crisis

link naar NYTimes