De oneindigheid die je ziet (of denkt te zien, aangezien je idd hetzelfde effect hebt als dat je geen oneindigheid kan zien, maar dat gegeven 'minder duidelijk' ziet)als je twee spiegels tegenover elkaar zet is natuurlijk 'virtueel'. Maar het is niet om dat je oneindigheid niet kan zien, dat het er niet is.
Ik denk dat we verschillen van mening over de betekenis van het woord niets. Ik bedoel eigenlijk niet dat er buiten het heelal iets is waarvan we kunnen zeggen het is het niets of een niets. Maar als er niet iets is is er niets. En dat is dan weer wel oneindig... Niets kan er altijd zijn als er niet iets is.
Als er parallelle heellallen zouden bestaan wil dat niet zeggen dat de tijd per se altijd heeft bestaan. Dat heb ik niet gezegd, want in de zin van mij na die quote wordt duidelijk dat ik bedoel dat het
kan dat tijd altijd heeft bestaan, niet dat het per se zo is. Ik zeg alleen dat het dan zou kunnen, wat niet zou kunnen als er maar 1 heelal zou zijn.
Het heelal omvat per definitie alles: heelal = het gehele al(les).
Dat er 'iets' buiten het heelal zou zijn, is dus een tegenstrijdigheid: alle 'ietsen' zitten in het heelal.
zo kom je aan het woord 'heelal', maar moet je dat letterlijk nemen? Want dan mag niemand spreken over 'het' heelal, of over dat 'het heelal' is ontstaan bij de oerknal, want niemand weet voor 100% zeker dat er meerdere 'heelallen' zijn of niet, of indien je die definitie van 'het heelal' letterlijk neemt moet ik zeggen, meerdere 'delen van het heelal die onstaan zijn uit 1 en dezelfde singulariteit. Als je dan echter wel spreekt over meerdere heelallen, kan je niet zeggen dat het heelal alles omvat want het omvat niet wat de andere heelallen omvatten. En volgens mij is er geen ander woord voor 'een deel van alles (dat misschien alles van alles zou kunnen zijn) dat is onstaan uit 1 endezelfde singulariteit. Dus zeggen we uit gemakkelijkheid tegen ons 'alles' die is onstaan uit de singulariteit die aan de oorsprong was van onze 'alles' dmv onze big bang, 'het heelal' of 'het universum'. Maar als er dan meerdere delen van deze 'alles' zijn, kan ik verdergaand op het feit dat wij 'het heelal' zeggen tegen ons deel van alles, 'heellallen' of 'universa', als ik spreek over meerdere delen van alles dan alleen ons deel of gewoon 1 deel. Indien je het dus hebt over 'het heelal', neem ik aan dat je het over ons deel van alles hebt en het is dus niet zeker of dat wel alles omvat.
@JMRaider: een correctie op de drie theorieën: de eerste theorie zegt niet dat het heelal steeds sneller en sneller uitdeit, maar dat deze dat met een constante snelheid doet en dat zal blijven doen. De tweede zegt dat deze dat nu ook met een constante snelheid doet, of eigenlijk toch niet want dat het aan het vertragen is vanwege de aantrekkingskrachten tussen de verschillende planeten, melkwegen, etc... en dat ze ooit stopt met uitdeien en blijft zoals ze is.
Ook moet ik opmerken dat er niet meerdere zonnenstelsels zijn, we zitten hier namelijk met een ster die de zon noemt en zich in onze nabijheid bevindt, het gevolg is dat wij ons in het zonnestelsel bevinden. Op een andere 'plaats' waar planeten rond een ster draaien heet die ster niet 'zon' en spreken we dus ook niet van een zonnestelsel maar van een planetenstelsel. Eigenlijk zitten wij dus niet in 'een zonnestelsel', nee, wij zitten in een planetenstelsel, genaamd: "HET zonnestelsel".
Bovendien is de dat wat zich buiten ons heelal bevindt geen 'ruimte' meer want het is zoals hierboven al gezegd ongedefinieerd. Tenzij dat je zegt: "voor mij is alles de ruimte, zelfs het ongedefinieerde", maar dat lijkt maar een rare stelling. Maar ik ontken niet dat dat het bestaan van meerdere heelallen (of delen ontstaan uit dezelfde singulariteit) onmogelijk maakt.
