sciencetalk

Wat ik bedoel is dat je een waarnemingshorizon hebt op basis van de massa van het zwarte gat (stel toestand 1). Daarna valt er extra massa van buiten in. dat zorgt voor een nieuwe toestand toestand 2 exclusief die extra massa (dus in de toestand voor de extra massa erin vliel, toestand1) had je dus een bepaalde diameter1 (of oppervlak1) van de waarnemingshorizon. Daarna wordt de waarnemingshorizon groter: diameter2 (of oppervlak2)  vanwege de extra ingevallen massa. maar omdat er geen informatie meer kan ontsnappen naar buiten op basis van toestand1 moet de extra diameter (diameter2-diameter1) wel als een extra schilletje rondom diameter1 aanwezig zijn met alle informatie van de extra ingevallen massa. Feitelijk zou dat dus ook moeten betekenen dat alle informatie over hoe het zwarte gat uitbreidt in schillen naar buiten toe opgeslagen ligt. op elke schil staat de tijd stil bv tijdstip t1 in toestand1 en tijdstip t2 in toestand 2 dus ook de historie ligt op die manier in schillen vast als je die gedachte doortrekt

Begrijp ik het goed, dat je hiermee stelt dat een black hole met een bepaalde diameter van de event horizon waar vlak boven voor een externe waarnemer de materie bevroren is in de tijd, bij het invallen van nieuwe materie moet groeien, en als het ware de oude event horizon inhaalt (de oorspronkelijke materie 'overspoelt') en daarmee een nieuwe event horizon over de oude heen creëert?

 

Hoe dat precies zit is voer voor specialisten denk ik, maar je moet je bedenken dat gezien vanuit (een positie vlak boven) de eventhorizon alles in het heelal daarbuiten zich (vrijwel) tegelijk afspeelt. Dat leidt tot een bizar inzicht: Gezien vanuit de waarnemingshorizon wordt deze niet alleen bepaald door de materie die er in het verleden in viel, maar door alle materie die er ooit in de toekomst in zal vallen. Dan zijn jouw schillen niet mogelijk.

 

Bij Astronomy Stack Exchange is dit onderwerp ook besproken, misschien vind je het de moeite waard te lezen: KLIK

 

Dit is inderdaad zoals het op mij logisch overkomt. Dat laatste kan ik echter niet helemaal volgen hoe dat uit mijn veronderstellingen zou moeten volgen.  
 
"Gezien vanuit de waarnemingshorizon wordt deze niet alleen bepaald door de materie die er in het verleden in viel, maar door alle materie die er ooit in de toekomst in zal vallen."
 
als buiten de waarnemingshorizon de tijd nog loopt en op de waarnemingshorizon stil staat dan ziet de waarnemer die zich op de waarnemingshorion bevindt alles van daarbuiten oneindig snel gebeuren. Dus alles wat in de toekomst gebeurt lijkt ook op het zelfde moment te gebeuren, maar dat hoeft volgens mij nog niet te betekenen dat de toekomst al vast moet liggen.
 
Dit is net zoiets als een dirac puls in de fourier analyse. Zo'n puls met oppervlak 1 en lengte=0 op t=0 kun je opgebouwd denken uit sommatie van oneindig veel sinusx/x gedempte sinussen die al voor t=0 beginnen, maar het is natuurlijk onzin om te denken als ik besluit nu een dirac puls te genereren ik daar op t=-oneindig al toe besloten had omdat dan die simussen al begonnen te lopen.     

ik zat nog even verder te denken over dit 'schillen idee' in relatie tot hoe een zwart gat ontstaan is. bij een instortende ster begin je met het proces van instorten. de ster drukt zichzelf samen tot het moment dat er een waarnemingshorizon ontstaat. voorafgaand daaraan bevindt zich veel massa in compacte vorm dus binnen  het gebied waar de waarnemingshorizon zal ontstaan. als de waarnemingshorizon ontstaat begint het 'schillen proces' Vraag is nu wat er met de massa gebeurt binnen de waarnemingshorizon. De tijd loopt in dit gebied in iedere geval door zolang er nog geen waarnemingshorizon is. Maar wat gebeurt is met de tijd als de waarnemingshorizon zich sluit om het gebied heen waar die massa zit? wordt dit proces beschreven door de beschikbare theorie en formules?