Dat is dus de grote vraag. Het feit dat men deze vraag überhaupt nog steeds kan stellen geeft wel aan hoe moeilijk het is om te bewijzen dat micro-evolutie (adaptatie van een populatie) schaalbaar is?Is macro-evolutie niet gewoon cumultatieve micro-evolutie?
Er word momenteel door een minderheid van de wetenschappers oprecht en met wetenschappelijke argumenten getwijfeld aan de aanname dat het proces van adaptatie van een populatie daadwerkelijk schaalbaar is.
Zo laten verschillende computer simulatie experimenten bijvoorbeeld laten zien dat een proces van natuurlijke variatie en selectie amper schaalbaar is. Er is een moeilijk te definiëren grens aan wat een dergelijk proces kan voortbrengen die echter significant beperkter is dan men zou verwachten indien het de diversiteit van het leven zou kunnen verklaren. De consensus is nu dat de simulaties niet relevant zijn, biologisch evolutie is 'anders', want als dit niet zo zou zijn zouden we een paradox hebben.
Strikt genomen is het niet zo eenvoudig.Macro evolutie is het veranderen van soort naar soort of van soort naar 2 andere soorten(Dmv isolatie).
Dat tigers en leeuwen bijvoorbeeld uit een gemeenschappelijke voorouder zijn voortgekomen is gemakkelijk te bewijzen, je kunt ze zelfs tegenwoordig nog kruisen en nageslacht krijgen. Soort-vorming is daarmee niet het cruciale punt.
Dat is de aanname.Maar langdurige micro-evolutie lijdt automatisch tot macro-evolutie, Zoniet dan is dat paradoxaal.
De reden dat je hier een paradox denkt te zien is omdat je elke andere verklaring al bijvoorbaat uitsluit: er is niets anders dan de accumulatie van micro-evolutie dus dat moet het wel zijn. Dit is echter geen bewijs: Je aanname kan bijvoorbeeld incorrect zijn. Wie uitgaat van een andere aanname kan tot een heel andere conclusie komen.
Dit is echter op zichzelf geen bewijs; Het is slechts een redenatie gebaseerd op onvolledige kennis.
True. Hoe wel het voorbeeld van Tigers en Leeuwen wel laat zien dat dit aspect van voorplanting niet zo relevant is voor de discussie. Voortplanting is maar 1 functie, een incompatibiliteit in deze ene functie hoeft niet zo veel te betekenen. De enige reden dat je dit aanhaalt is omdat je denkt dat de discussie over micro/macro-evolutie betrekking heeft op soort-vorming, wat het zoals gezegd niet heeft.Je kunt niet hebben dat 2 gescheiden populaties continu generatie bij generatie steeds meer verschillen gaan vertonen maar dan na lange tijd niet zo verschillend zijn dat ze zich onderling niet meer voort kunnen planten.
Waar het echter om gaat is de vraag of deze twee populaties (of hoeveel het in tussen tijd ook geworden zijn) naar verloop van tijd zo verschillend kunnen worden dat ze een verschillende bouwplannen hebben? Hebben ze compleet nieuwe organen ontwikkeld? Nieuwe celtypen? Dit gaat ver ver voorbij aan eenvoudige soort-vorming.
Dit is een hele goede analogie ter illustratie van waar enkele wetenschappers het probleem denken te zien: Stel dat je duizend dagen lang elke dag 1 meter aflegt in een willekeurige richting? Hoe ver ben je dan van waar je was 1000 dagen geleden?Je kan ook niet elke dag 1 meter lopen zonder na duizend dagen een kilometer afgelegd te hebben.
Het door evolutie voorgestelde proces is doelloos. Nu is dat geen probleem voor adaptatie aangezien de problemen daar klein zijn en meestal in een kleine stap ("1 meter") op te lossen zijn en er zijn aanwijzingen dat het proces ongeveer 1 stap vooruit kan kijken. Maar is 1 stap genoeg?
(Als je niet geheel willekeurig kiest is het nog erger: Stel je hebt de voorkeur voor de gemakkelijkste stap, de minste inspanning? Waar je dan uitkomt is afhankelijk van het landschap... maar grote kans dat je op een lage plaats komt waar na je vast zit: Je zit op een lage plaats, doet de gemakkelijkste stap omhoog, hierna is de stap naar waar je net was de gemakkelijkste stap... en dit herhaald zich eindeloos. Het probleem is hierbij dat het voorgestelde proces praktisch gezien geen geheugen heeft.)
Selectie kan je niet helpen een route te kiezen, selectie kan slechts nadat je een route gekozen hebt je vertellen of dit handig was. Zo blijken bepaalde routes na verloop van tijd dood te lopen (je stapt in een ravijn), je keuze vrijheid te beperkten (bepaalde richtingen blokkeren) of je vooruitgang bemoeilijken (steile hellingen/verticale muren). Dit is echter niet altijd direct op te merken.
Mocht een populatie een bepaald probleem niet oplossen dan is er altijd nog de optie van uitsterven voor deze ene populatie waarna een andere populatie meer resources heeft. Ook uitsterven maakt onderdeel uit van evolutie.
Daarnaast zijn meer routes om uit te kiezen dan atomen in het universum: Hoe snel en veelvuldig een populatie zich ook voortplant en opsplitst, het kan slechts een minderheid van de mogelijke routes door lopen.
Deze termen worden al decennia gebruikt door wetenschappers. In de jaren tachtig was er zelfs een wetenschappelijke conferentie in Chicago met als titel "Macro-evolutie".Micro en macro evolutie zijn volgens mij typisch van die begrippen die er door creationisten in zijn gebracht nadat ze er niet omheen konden dat natuurlijke selectie en aanpassing van soorten werdwaargenomen.
Daarnaast hebben "creationisten" (vergeef het generaliseren) in werkelijkheid geen moeite met soort-vorming.
Micro-evolutie: Evolutie van populaties in de zin van de evolutie theorie. [Kan als FEIT beschouwd worden, incl. soort-vorming]
Macro-evolutie: Evolutie van populaties in de zin van de evolutie theorie + de hypothese van universal common descent
Het is deze laatste hypothese, universal common descent, waar men moeite mee heeft, niet met de evolutie van populaties. Daarnaast verzet men zich tegen de hypothese van abiogenesis. Dit heeft allemaal echter niets te maken met de evolutie van populaties in de zin van de evolutie theorie.
