Re: Lang leve de
Geplaatst: za 08 nov 2008, 17:31
Nou, het is jammer dat je er geen kaas van kan maken. Maar als ik sleutelwoorden gebruik als subjectfilosofie en inclusief denken, dan moet er toch ergens een lampje gaan branden. Misschien omschrijf ik het niet helder genoeg. En misschien is het onderwerp gewoon te complex om zo hap-snap stukje bij beetje in die emails te persen. Maar in essentie komt het er op neer dat er met de moderniteit - die inmiddels een planetair karakter heeft gekregen: globalisering, wereldwijde industrialisering - een mentaliteit is gegroeid die net doet alsof de natuur een eindeloos plooibaar en exploiteerbaar object is, terwijl die natuur er blijk van geeft dat zij dat juist niet is. En als door ons toedoen de natuur om ons heen dramatisch verandert klimaatverandering, dramatische afname biodiversiteit dan is het juist de mens die in gevaar komt, omdat wij op allerlei mogelijke manieren voor ons bestaan afhankelijk zijn van die natuur. Zodat vervolgens een groter inclusief denken, een meer de eigenheid van de natuur meenemen in het zelf- en wereldbeeld en het daaruit volgende handelen, zal resulteren in een meer duurzaam bestaan in en met die natuur.
Die link van vitalisme met Nietzsche, ik heb het nu opgezocht, en die is er zeker, in filosofie en literatuur. Maar ik heb dat woord nooit zo verbonden gezien met een laten we zeggen Nietzscheaanse lust for life, maar meer met een bezieldheid van alles, een alles doordringende spiritualiteit.
Maar goed, verder studeren op Nietzsche. En dan vind ik bijvoorbeeld het volgende:
Met de dood van God sterft de oude mens om als Übermensch herboren te worden. Dit nieuwe wezen wordt geschetst als de belofte van een verre toekomst waarin het mensengeslacht verlost is van elk dualisme. Een nieuwe tijd zal aanbreken, wanneer mens en natuur waarlijk één zijn geworden. Het Dionysische leven dat zich in deze richting zal ontplooien, wordt door Nietzsche gekarakteriseerd als een wil tot macht. Deze levensdrift is reeds herkenbaar, maar uit zich nog steeds in verziekte vormen: als overheersing van de zwakken, door semiaristocratisch geweld of in de geperverteerde moraal van een ontspoord christendom. In een wereld echter waarin de natuurlijke staat is hersteld, zal het verschil tussen sterk en zwak zijn opgeheven. In deze wereld is geen plaats meer voor verouderde tegenstellingen. De Übermensch is dan ook geen aanduiding voor een bekrompen individualiteit, die zich uit de totaliteit losmaakt, maar juist voor de verbondenheid van allen met allen in een kosmische eenwording. In dit perspectief kan ook Nietzsches gedachte van de Ewige Wiederkehr worden begrepen. Deze kringloop van het leven is niet de doodse herhaling van telkens hetzelfde, maar de creatieve spiraal van een volstrekt spontaan zijn, dat zich uit in een oneindige reeks van unieke gebeurtenissen. Laurens ten Kate, Rebekka Bremmer, Eelke Warrink, Encyclopedie van de filosofie, p. 384.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken, dat ook Nietzsche een inclusief denken bepleit.
Zoals op gelijksoortige wijze ook Brian Swimme dat bepleit, en ook bijvoorbeeld Dr. Elisabet Sahtouris.
http://nl.youtube.com/watch?v=j_immL2m1tg&...&playnext=1
http://meaningoflife.tv/video.php?speaker=...;topic=complete
Daarnaast zag ik ook nog het volgende:
Nietzsches denken is ten onrechte wel als nihilistisch bestempeld, vanwege zijn problematisering van de moderne cultuur en haar waarden en vanzelfsprekendheden. Nietzsches kritiek op de moderniteit luidt echter juist dat de laatste in wezen nihilistisch zou zijn, daar zij in haar eenzijdige gerichtheid op geluk, vooruitgang, rationaliteit en morele zuiverheid de affiniteit voor het tragische en meer in het algemeen voor de onbeheersbare complexiteit van het bestaan verloren zou hebben. De dood van God, die Nietzsche als modern trauma analyseerde, verwijst voor hem naar dit verlies en naar de leemte (nihil) die eruit ontstaan is. Laurens ten Kate, Rebekka Bremmer, Eelke Warrink, Encyclopedie van de filosofie, p. 385.
En ook hier weer de suggestie van een eenzijdigheid van die moderne mentaliteit en de noodzaak te komen tot een hernieuwde oriëntatie van wat het eigenlijk is waar we deel van zijn.
Die link van vitalisme met Nietzsche, ik heb het nu opgezocht, en die is er zeker, in filosofie en literatuur. Maar ik heb dat woord nooit zo verbonden gezien met een laten we zeggen Nietzscheaanse lust for life, maar meer met een bezieldheid van alles, een alles doordringende spiritualiteit.
Maar goed, verder studeren op Nietzsche. En dan vind ik bijvoorbeeld het volgende:
Met de dood van God sterft de oude mens om als Übermensch herboren te worden. Dit nieuwe wezen wordt geschetst als de belofte van een verre toekomst waarin het mensengeslacht verlost is van elk dualisme. Een nieuwe tijd zal aanbreken, wanneer mens en natuur waarlijk één zijn geworden. Het Dionysische leven dat zich in deze richting zal ontplooien, wordt door Nietzsche gekarakteriseerd als een wil tot macht. Deze levensdrift is reeds herkenbaar, maar uit zich nog steeds in verziekte vormen: als overheersing van de zwakken, door semiaristocratisch geweld of in de geperverteerde moraal van een ontspoord christendom. In een wereld echter waarin de natuurlijke staat is hersteld, zal het verschil tussen sterk en zwak zijn opgeheven. In deze wereld is geen plaats meer voor verouderde tegenstellingen. De Übermensch is dan ook geen aanduiding voor een bekrompen individualiteit, die zich uit de totaliteit losmaakt, maar juist voor de verbondenheid van allen met allen in een kosmische eenwording. In dit perspectief kan ook Nietzsches gedachte van de Ewige Wiederkehr worden begrepen. Deze kringloop van het leven is niet de doodse herhaling van telkens hetzelfde, maar de creatieve spiraal van een volstrekt spontaan zijn, dat zich uit in een oneindige reeks van unieke gebeurtenissen. Laurens ten Kate, Rebekka Bremmer, Eelke Warrink, Encyclopedie van de filosofie, p. 384.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken, dat ook Nietzsche een inclusief denken bepleit.
Zoals op gelijksoortige wijze ook Brian Swimme dat bepleit, en ook bijvoorbeeld Dr. Elisabet Sahtouris.
http://nl.youtube.com/watch?v=j_immL2m1tg&...&playnext=1
http://meaningoflife.tv/video.php?speaker=...;topic=complete
Daarnaast zag ik ook nog het volgende:
Nietzsches denken is ten onrechte wel als nihilistisch bestempeld, vanwege zijn problematisering van de moderne cultuur en haar waarden en vanzelfsprekendheden. Nietzsches kritiek op de moderniteit luidt echter juist dat de laatste in wezen nihilistisch zou zijn, daar zij in haar eenzijdige gerichtheid op geluk, vooruitgang, rationaliteit en morele zuiverheid de affiniteit voor het tragische en meer in het algemeen voor de onbeheersbare complexiteit van het bestaan verloren zou hebben. De dood van God, die Nietzsche als modern trauma analyseerde, verwijst voor hem naar dit verlies en naar de leemte (nihil) die eruit ontstaan is. Laurens ten Kate, Rebekka Bremmer, Eelke Warrink, Encyclopedie van de filosofie, p. 385.
En ook hier weer de suggestie van een eenzijdigheid van die moderne mentaliteit en de noodzaak te komen tot een hernieuwde oriëntatie van wat het eigenlijk is waar we deel van zijn.