sciencetalk

Dus eigenlijk stel jij, dat een synthese een bewezen analyse is...?

Je moet nog even opnieuw lezen wat ik schreef..

Analyse is het bestuderen van bekende gedachte-objecten en middels vergelijking tot een al bestudeerd gedachte-object (conclusie) komen, terwijl synthese het bestuderen van bekende gedachte-objecten is waarbij men komt tot een nog onbekend gedachte-object concludeert.

Analyse is het bestuderen van bekende gedachte-objecten en middels vergelijking tot een al bestudeerd gedachte-object (conclusie) komen, terwijl synthese het bestuderen van bekende gedachte-objecten is waarbij men komt tot een nog onbekend gedachte-object concludeert.

Insinueer je dat binnen de taal die we spreken het mogelijk is iets over de werkelijkheid te zeggen?

Natuurlijk, dat doen we toch zo vaak en zo veel. We creëren zelfs werkelijkheid met onze woorden. De vraag is echter of we ook absoluut of universeel ware dingen kunnen zeggen over die werkelijkheid.

Wetenschap als universele waarheid? Het ligt er net aan welk aan object die wetenschap is relateerd.

Welke objecten heb je dan voor ogen?

Ypsilon,

Het onderscheid tussen onbewuste automatische processen en bewuste verwerking is n.m.m. een probleem voor de idee van analyse vs. synthese. De oplossing ligt volgens mij in de onderkenning dat ze behoren tot het talige (aan de kant van het bewuste) maar zeker niet gegeneraliseerd kunnen worden naar het hele neurocognitieve functioneren.

Je suggereert dat analyse en synthese maar woorden zijn die verder niets te maken hebben met werkelijkheid. Maar de natuur van 'quark' tot 'ik', dus inclusief dat neurocognitieve functioneren, toont processen van segregeren en integreren, van, anders gezegd, analyse en synthese. En allicht dat dit dan historisch gezien ook een keer in het talige moest verschijnen, dat het als noties van analyse en synthese in ons bewustzijn opkomt.

Je kunt de subject-object-splitsing strikt genomen zien als ook een splitsing van taal en werkelijkheid, zodat het onmogelijk is vanuit dat talige tot die werkelijkheid te besluiten. Maar wetenschap zou niet mogelijk zijn als we elkaar niet af en toe ervan zouden kunnen overtuigen dat iets taligs dat wij ons bedacht hebben, toch zeer wel met werkelijkheid te maken heeft. En zo ook lijkt dat analyse en synthese te maken te hebben met die wereld van segregeren en integreren daarbuiten en net onder onze bewuste talige processen.

Quarks, atomen, moleculen, macromoleculen, vezels, organen , organismen, delen, gehelen, segregatie, integratie, analyse, synthese, opbouw, afbraak, enzovoort. In hoeverre zijn bijvoorbeeld de wetten van Newton een talig voorwerp?

Je hebt gelijk, er zitten een aantal fouten in mijn redenering. Ik ga ze er nu niet uithalen, ben moe... Later meer.

Ypsilon,

Nou ik ben blij dat je ziet wat ik zie.

Ik heb wel eens het idee dat we zo doordrongen zijn van onze subjectieve, indirecte, geconstrueerde, contextuele, gekleurde, enzovoort, manier van ervaren van de werkelijkheid, dat alleen al zo'n simpele constatering als 'het regent buiten', ons onmiddellijk in een skeptisch-onderzoekende kramp brengt, en dat terwijl het daarbuiten maar doorgaat met het met bakken uit de lucht vallen.

Ik heb er eens over nagedacht en ik ben het niet eens met je uitspraak dat we "zo doordrongen zijn van onze

subjectieve, indirecte, geconstrueerde, contextuele, gekleurde, enzovoort, manier van ervaren van de werkelijkheid"

Ik vind dat het dan lijkt dat er van buitenaf iets op ons inwerkt dat subjectief is, direct is, construeert, context is, kleurt. Ik kies ervoor dat wij het subjectieve, indirecte, contextuele, gekleurde, zijn. Dus niet een doordrongen zijn, maar een volledig zijn.

Nou, je hoeft daar niet voor te kiezen, het is gewoon zo.

Maar niettegenstaande dat is wetenschap mogelijk en ook de conversatie die wij hier hebben.