sciencetalk

Een korte vraag over Spinoza`s substantie:

Aangezien de definitie van substantie erg vaag wordt uitgelegd in de Engelse vertaling van Ethics en substantie een centrale rol spelen in zijn filosofie kan ik Spinoza niet goed volgen. Ik wil graag geloven dat hij substantie bedoeld zoals dat bedoeld wordt in het essentialisme, maar ik heb op een andere site gelezen dat hij iets heel anders bedoeld namelijk elk individueel object. Zoals ik dan een substantie ben en jij en de boom aan de overkant dan ook. Dit vind ik echter niet logisch want in proposition 6 van the First Part staat: "There cannot be in nature two substances of the same attribute, that is to say, two which have anything in common with one another." Als een substantie gewoon een individueel object is dan lijkt dit me onzin. De ene boom kan makkelijk iets gemeen hebben met de andere boom. Maar als substantie wordt bedoeld zoals het bedoeld wordt in het essentialisme (http://en.wikipedia.org/wiki/Substance_theory) dan vind ik dat wel logisch. Ik ben dus helemaal in de war met die substantie, kan iemand me helpen?

Alvast bedankt

PS. Substantie wordt in Ethics beschreven als: That what is in itself and is conceived through itself; in other words, that, the conception of which does not need the conception of another thing from which it must be formed.

Spinoza bedoelt met substantie de Goddelijke uitdrukking van de natuur. Ongeveer hetzelfde als waarmee Plato verwees naar het ene, het goede. Ik denk dat de kritiek van Spinoza is dat atribuut en substantie bijna tautologisch zijn op te vatten.

ps. Waarom lees je deze Nederlandse filosoof in het Engels?

Nouja, zijn ethica is als ik het goed heb in het latijn geschreven en dus zou het sowieso een vertaling zijn. Maar goed ik heb een aantal boeken besteld op een engelse site, en ik zou twee keer verzendkosten moeten betalen als ik Ethica ergens anders van zou moeten bestellen.

En het klopt dat Spinoza met substantie de Goddelijke uitdrukking van de natuur bedoeld en dat hij God als enige substantie ziet. Echter waarom dat zo 'is' beredeneert hij vanuit zijn definitie van substantie. Alleen die definitie is zo vaag dat ik moeite heb hem te begrijpen. Ik heb de vooringenomenheid dat zijn substantie (aan het begin van hoofdstuk 1) de traditionele substantie betreft. Maar ik heb ook ergens gelezen dat hij met substantie elk individueel object bedoeld (waarna hij gaat redeneren dat er geen individuele objecten zijn) en dat past eigenlijk ook wel in de definitie die hij geeft.

Volgens mij bedoelde Spinoza met 'God' het uiteindelijke, het eigenlijke, met 'denken' en 'natuur' als twee van de oneindig vele attributen.

ja, volgens mij ook maar zijn redenatie voor die conclusie kan ik niet volgen omdat hij in het eerste hoofdstuk, de first part substantie nog niet voor God gebruikt. Hij beschrijft substantie eerst nog zoals het in de definitions lijst staat. Om daarna tot de conclusie te komen dat er maar één goddelijke substantie kan zijn.

Nou, misschien kun je met je vraag beter terecht op deze site: http://www.despinoza.nl/spinoza/filosofen/...riete_f_2.shtml

De betreffende link verwijst door naar tekst van Miriam van Reijen.

Zij hield laatst een lezing in het filocafe in Arnhem, en ik kreeg de indruk dat mevrouw zo ongeveer net zoveel wist van Spinoza als Spinoza zelf.

Waarom koop je niet goedkoop zijn Ethica in het antiquariaat (of boekenmarkt). Je kunt nog zo bedreven zijn in het Engels, maar als Nederlands je taal vanaf geboorte is, dan leest het nog wel zo duidelijk of eigenlijk veel duidelijker.

Mevrouw van Reijen weet trouwens dingen te zeggen vanuit de Ethica waar je echt verrast door bent. Spinoza blijkt een nog veel origineler denker dan we altijd al dachten.

Wat zijn eigenlijk je bevinden tot nu toe? Kan je een samenvatting geven? Waarom lees het eigenlijk? Raad je het aan? Ik zelf heb alleen wat wiki's en samenvatting gelezen(wereld van Sofie). En ben je er een beetje uitgekomen met die substantie? Bedenk dat filosofen soms ook graag willen dat iets een beetje vreemd is, omdat ze niet altijd konden zeggen wat dachten. Geldt natuurlijk vooral voor Spinoza zelf, maar ook van Plato is bekend dat hij vrij veel tussen de regels door schreef.

Zie wikipedia: substantie

Ik maakte een heel kort uittreksel van een lezing door een Belse prof (naam kwijt),groot Spinozakenner!

Baruch Spinoza (1634-1677)

Hollander,probeerde intussen de dilemma's van Descartes op te lossen op een rationalistische manier.Rationalisten geloven dat het verstand en niet de zintuigen de ware bron van kennis is.Alleen een a-priori-basis (als de waarheid ervan onafhankelijk van de waarneming kan worden gekend)is juist voor de filosofie;een basis afgeleid van de zintuigen kan niet juist zijn.

Spinoza probeerde de Cartesiaanse metafysica te onderwerpen aan een meetkundige methode die nog drastischer was dan de methode van Descartes zelf.De filosofie van Spinoza draait om een definitie van substantie,net als de filosofie van Descartes.Spinoza had een tegenstelling in de uitspraken van Descartes ontdekt en wel zijn bewering van het bestaan van een oneindige substantie-een substantie-=God en eerder beweerde D. twee substanties,nl.lichaam en geest!

Dit was het radicale dualisme van Descartes.

Spinoza ging uit van een onafhankelijke substantie en definieerde God als een substantie met een oneindig aantal attributen (eigenschappen) en vond dat iedereen vrij was om ergens in te geloven,maar dat religie wel moest worden beperkt tot de privesfeer!

In de volgende website een zeer uitvoerige uitleg:

http://www.phil.uu.nl/~piet/Spinoza_overzicht.html