sciencetalk

Als er nu in de ruimte ergens een grote natuurlijke spiegel zou staan(in de vorm van een planeet) zouden we ons er dan in weerspiegeld krijgen (maar dan zoveel jaar geleden als die ver genoeg staat)

Ja als je dat nog zou kunnen zien, zou het licht dat vanaf onze planeet geketst is naar die spiegel toe gaan, en als wij dan weer in de spiegel kijken, dan zie je dingen die zoveel jaren geleden zijn gebeurd. Het wordt aleen erg lastig om de aarde erin te zien, omdat de aarde dan wel een aantal lichtjaar ver weg staat. Wij kunnen op dit moment ook niet planeten zien, die een aantal lichtjaar ver weg staan.

Ik denk niet dat je dat zou zien.

Stel je het volgende voor: neem een spiegel, en ga ervoor staan. Laat iemand anders er op 100m afstand voor staan. Zie jij die persoon? Ziet die persoon jou? Mogelijk, maar niet waarschijnlijk. Er valt gewoon te weinig licht van het onderwerp (de persoon op 100m) in de spiegel. Vergroot de schaal, en het effect wordt groter. Alleen met holle spiegels en technologie kan zichtbaar licht op grote afstand nog worden opgepikt.

Daarbij komt, dat het "in het verleden kijken" in de praktijk niet zal lukken. Dit omdat straling die bij het verzenden nog geconcentreerd is, op afstand steeds verder "verwaterd". De spiegel zou hooguit een fractie van het hele beeld opvangen; genoeg om bepaalde conclusies uit te trekken (afstand, spectrum-analyse) maar niet genoeg om echte details weer te geven, zoals hoe het dagelijks leven eruit ziet.

[quote]Daarbij komt, dat het "in het verleden kijken" in de praktijk niet zal lukken. quote]

Wil je dit nog even uitleggen aub

Zal ik me 'ns wagen voor een eerst bericht.

Volgens mij zal het licht uitdeinen, de concentratie van fotonen daalt evenredig met de afstand tot de derde macht. Dus zal het nooit lukken beter te doen dan wat Beautifoul Nightmare heeft gezegd.

Maar in feite is alles wat we zien verleden!

Het licht van de zon heeft 8 min nodig gehad om ons te bereiken, maanlicht komt ons toe na iets meer dan 1 sec.

En bij een sikkelvormige maan kan men soms de weerkaatsing van het albedolicht van de aarde zien. Dat licht werd dus meer dan 2 seconden geleden door de aarde verstraald.

Patte.

Precies. De straling die je ziet, is uit het verleden afkomstig. En hoe verder weg de stralingsbron, hoe verder je "in het verleden" ziet.

Da's 1 ding.

Maar straling van een ster is krachtig. Straling die van zo'n ster op de aarde valt, en weer teruggekaatst wordt, is al heel wat minder krachtig. Op grote afstand zul je een enorme telescoop nodig hebben om dergelijke straling op te vangen. Hetgeen je opvangt, zal niet het hele beeld zijn. Schijn maar met een zaklamp op de vloer vlak voor je. Beweeg de lamp langzaam omhoog: het oppervlak dat je verlicht, wordt groter, maar de lichtintensiteit wordt kleiner. Totdat het licht zo'n groot oppervlak beschijnt, dat het "verdwenen" lijkt. Ga daar staan. De lichtbron (zaklamp) zul je nog makkelijk waarnemen; de reflecties die die bron werpt (de vloer om je heen) niet. Die reflecties zijn namelijk over veel meer richtingen verspreid dan die ene plek waar je telescoop staat. Tenzij je een manier weet om al die reflecties op te vangen... maar dat is weer iets dat in theorie eenvoudig klinkt, maar in de praktijk niet werkt. Je telescoop zou een grootte moeten hebben die het begrip "astronomisch" een geheel nieuwe dimensie geeft.